Pierwszy w dziejach kina pełnometrażowy animowany film o Narodzinach Jezusa („The Star”) przyjmuje niezwykłą dla kina biblijnego perspektywę: narratorami i bohaterami są tu mówiące, jak to w klasycznych bajkach bywa, zwierzęta (mysz Abby, osioł Bo, gołąb Dave, owieczka Ruth, psy, wielbłądy...). Ale film nie jest bajką: już napis na początku sytuuje widza w czasie i przestrzeni: „Nazaret, 9 miesięcy przed Chrystusem” (9 months B.C. politycznie poprawny tłumacz przełożył jako „przed naszą erą”). Mysz (a raczej skoczek pustynny), staje się świadkiem Zwiastowania: Maryja, niepewna jak zareagować na słowa Anioła, odpowiada „dziękuję... wypada tak mówić? Niech mi się stanie według Twego słowa”. To zwierzęta jako pierwsze dostrzegają gwiazdę, która wywołuje w nich zachwyt! Pierwszoplanowym bohaterem jest osiołek Bo, obracający żarna młynarza, lecz marzący o tym, by dostać się do królewskiego orszaku: gdy 6 miesięcy później udaje mu się uciec młynarzowi, znajduje schronienie w domu Józefa i Maryi, którą właśnie odwieźli do Nazaretu Elżbieta z Zachariaszem i ich dzieckiem. Dopiero po zaślubinach Józef dostrzega, że jego wybranka jest w ciąży. Przerażony i zasmucony zaczyna się modlić: w odpowiedzi słyszy głos Anioła, który go uspokaja. Znaczenie dla filmowej narracji mają też dobrane utwory muzyczne – rozbrzmiewa tu i „Ave Maria”, i angielska kolęda do melodii „Grensleeves”, i współczesna piosenka „Mary did you know?” („Mario, czy już wiesz?”), niestety bez tłumaczenia na język polski.

Trzy miesiące później pojawiają się kolejni bohaterowie: trzy wielbłądy w karawanie zastanawiają się, czy nie jadą przywitać Mesjasza? Jak w Mateuszowej Ewangelii, Królowie pytają Heroda o nowego króla, która ma przyjść na świat: zanim wyśle ich do Betlejem, Herod nakazuje żołnierzowi znaleźć i zabić to dziecko. Wątki zaczynają się splatać: ciężarna Maryja z Józefem przygotowują się do wyprawy do Betlejem, osiołek, marzący o królewskim orszaku ucieka, w końcu – razem z owieczką odnajduje Maryję z Józefem, których tropią groźne psy okrutnego żołnierza Heroda. W przepełnionym Betlejem nie ma nigdzie miejsca, lecz to wpatrzone w gwiazdę zwierzęta – wół, koń i koza – przygotowują w stajence żłóbek, w którym Maryja złoży swojego Syna. Wszyscy bohaterowie – łącznie z nawróconymi psami, uwolnionymi z łańcuchów – otaczają Świętą Rodzinę, a wielbłądzica Debora zapowiada, że ludzie będą pamiętać to, co się tu zdarzyło, radując się i dając sobie prezenty!

Pierwsza gwiazdka jest klasycznym filmem dla dzieci (nawet młodszych), adresowanym jednak do całej rodziny. Mimo że, jak to w bajkach, pierwszoplanowymi bohaterami są mówiące zwierzęta (rozumieją się tylko między sobą: ludzie słyszą ich beczenie, szczekanie czy ryki), właściwą bohaterką filmu jest Maryja: to ona jest postacią wiodącą, a film nie pomija najważniejszych wątków z Ewangelii dzieciństwa, przekazanych przez św. Mateusza i św. Łukasza: jest Zwiastowanie (o którym innym zwierzętom opowie mysz!), Elżbieta i Zachariasz, wątpliwości Józefa, królowie (trzej, w zgodzie z tradycją) podążający za gwiazdą okrutny Herod, droga do Betlejem i brak niemożność znalezienia miejsca, epifania nad polami, zwiastująca narodziny Chrystusa – Dobrego Pasterza, jest pokłon pasterzy oraz trzech króli przed Nowonarodzonym, złożonym w żłobie. Równocześnie film pokazuje, że świat stworzony przez Boga to nie tylko ludzie, lecz również zwierzęta. Scena, w której osiołek składa kopytka do modlitwy, próbując naśladować Maryję, nie powinna gorszyć, lecz przywoływać śpiewany w niedzielnej jutrzni werset „Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody” (Dn 3). Warto też na koniec obejrzeć animacje, towarzyszące napisom końcowym: to obrazy dorastania Jezusa, a więc zapowiedź dalszych wydarzeń Ewangelii. W jakże subtelny sposób pokazana jest uczciwość Józefa, który płaci młynarzowi za osiołka-uciekiniera!

Kogoś jednak ten film zgorszył: 13 grudnia 2017 w francuskim miasteczku Langon nauczyciele przerwali seans, w którym uczestniczyło 83 uczniów. Film okazał się „zbyt mało laicki”, bo opowiadał nie legendę, lecz historię Bożego Narodzenia…

ks. Marek Lis