Katechezy biblijne
Znak nam dany - bazylika Matki Bożej
2013-02-19
Cztery bazyliki Rzymu noszą tytuł "bazyliki większej". Najstarsza z nich z V w. poświęcona jest Matce Boskiej Śnieżnej. Tytuł pochodzi od znanej opowieści o objawieniu Maryi, nakazującej rzymskiemu patrycjuszowi zgłosić się do papieża Liberiusza z prośbą o wzniesienia świątyni w miejscu, w którym nazajutrz spadnie śnieg, a był sam środek lata (5 sierpnia 358 r.). Legendę spisano dopiero w XIII w., lecz badania archeologiczne potwierdziły istnienie kościoła Liberiusza na terenie targu Liwii (macellum Liviae).
I. INTERPRETACJA PISMA
Jon 3, 1-10; Ps 51 (50); Łk 11, 29-32
Liturgia słowa mówi dziś o znaku Jonasza dla mieszkańców Niniwy. Był to znak pokutny - wezwanie do pokuty i nawrócenia. Mieszkańcy Niniwy uwierzyli Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory pokutne "od największego do najmniejszego". Pościł nawet król Niniwy. Znak pokutny został dobrze odczytany, lud odwrócił się od złego postępowania. Bóg więc ulitował się i "nie zesłał niedoli, którą im zagroził".
Kolejna środa wielkopostna, po znaku posypania głów popiołem nie pozostało już śladu. Czy coś jednak zmieniło się w naszym życiu? Czy podjęliśmy wezwanie do postu, jałmużny, modlitwy? Chrześcijaństwo nie może zatrzymać się na gestach, tradycjach, praktykach. Musi być osobistą decyzją - wyborem. Nam również został dany znak: Jezus umierający na krzyżu. Ewangelista Łukasz przekonuje, że "oto tu jest coś więcej niż..." - znak Jonasza, mądrość Salomona (11, 31.32). Niniwici nawrócili się dzięki nauczaniu Jonasza, królowa z Południa zrozumiała prawdy Boże, słuchając mądrości Salomona, a my wyznawcy Chrystusa?
"Oto tu jest coś więcej niż..." - kiedy podnoszę - w czasie Eucharystii - Ciało i Krew Pańską, to wciąż brzmią mi w uszach właśnie te słowa. Przypominam sobie wówczas czego właściwie jestem świadkiem i szafarzem. Oto uobecnia się największa tajemnica naszej wiary: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale (aklamacja mszalna po konsekracji). I dalsza modlitwa mszalna: Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia i dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli...
Znak eucharystyczny mobilizuje do pytań:
* Jak przeżyłem pierwszy tydzień Wielkiego Postu?
* Czy znalazłem czas na osobiste praktyki pokutne?
* A może warto - również w tygodniu - wybrać się na Eucharystię?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
III. DOŚWIADCZENIE WIARY
Zawsze imponuje mi mądrość i wierność pobożnych matek i niewiast katolickich. Ileż determinacji musiało kosztować tajemniczą królową z Południa, która "przybyła z krańców ziemi, [by] słuchać mądrości Salomona..." (Łk 11, 31), a ileż wierności i miłości jest w matkach zatroskanych o nowe życie, wychowujących swoje dzieci, uczących na kolanach modlitwy, zabieganych o codzienne sprawy. Wspominam moją kochaną mamę Elżbietę, modlę się za nią i odprawiam w jej intencji Mszę św.
ks. Jan Kochel
fot. jk
I. INTERPRETACJA PISMA
Jon 3, 1-10; Ps 51 (50); Łk 11, 29-32
Liturgia słowa mówi dziś o znaku Jonasza dla mieszkańców Niniwy. Był to znak pokutny - wezwanie do pokuty i nawrócenia. Mieszkańcy Niniwy uwierzyli Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory pokutne "od największego do najmniejszego". Pościł nawet król Niniwy. Znak pokutny został dobrze odczytany, lud odwrócił się od złego postępowania. Bóg więc ulitował się i "nie zesłał niedoli, którą im zagroził".
Kolejna środa wielkopostna, po znaku posypania głów popiołem nie pozostało już śladu. Czy coś jednak zmieniło się w naszym życiu? Czy podjęliśmy wezwanie do postu, jałmużny, modlitwy? Chrześcijaństwo nie może zatrzymać się na gestach, tradycjach, praktykach. Musi być osobistą decyzją - wyborem. Nam również został dany znak: Jezus umierający na krzyżu. Ewangelista Łukasz przekonuje, że "oto tu jest coś więcej niż..." - znak Jonasza, mądrość Salomona (11, 31.32). Niniwici nawrócili się dzięki nauczaniu Jonasza, królowa z Południa zrozumiała prawdy Boże, słuchając mądrości Salomona, a my wyznawcy Chrystusa?
"Oto tu jest coś więcej niż..." - kiedy podnoszę - w czasie Eucharystii - Ciało i Krew Pańską, to wciąż brzmią mi w uszach właśnie te słowa. Przypominam sobie wówczas czego właściwie jestem świadkiem i szafarzem. Oto uobecnia się największa tajemnica naszej wiary: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale (aklamacja mszalna po konsekracji). I dalsza modlitwa mszalna: Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia i dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli...
Znak eucharystyczny mobilizuje do pytań:
* Jak przeżyłem pierwszy tydzień Wielkiego Postu?
* Czy znalazłem czas na osobiste praktyki pokutne?
* A może warto - również w tygodniu - wybrać się na Eucharystię?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
Pamiętam przygnębiające wrażenie z wyprawy do Efezu, gdzie miałem okazję
modlić się w ruinach kościoła, w którym ojcowie soboru z 431 r.
orzekli, że Maryja jest Theotokos -
Bożą Rodzicielką. Od tego momentu można było dedykować kościoły Jej
imieniu w zgodzie z chrześcijańską doktryną. Starożytny kościół Matki
Boskiej Śnieżnej, obok Efezu i Zatybrza, jest jedną z pierwszych świątyń
mariackich. Dzisiejsza bazylika Santa Maria Maggiore jest imponująca.
Można tam dojść z różnych stron miasta, np. z placu di Spagnia. Kiedy wdrapiemy się na słynne schody hiszpańskie, osławione pokazami mody, to trzeba wejść na kolejny plac Trinita dei monti, a stąd już prosta droga. Oczywiście pieszo to dobre pół godziny, ale z oddali widać już cel - bazylika na wzgórzu.
Nie sposób wymielić wszystkich dzieł sztuki, wypełniających bazylikę Matki Boskiej Większej. Jest tam wiele pięknych znaków Jej czci, a zwłaszcza mozaika w apsydzie przedstawiająca Koronację Matki Boskiej przez Chrystusa oraz ikona Salus Populi Romani. Ujęcie mozaiki jest unikatowe, gdyż Matka i Chrystus zasiadają na tym samym tronie, a ikona jest najstarszym i najbardziej czczonym w Rzymie wizerunkiem maryjnym. W tragicznych dla miasta momentach obnosi się ją po mieście, jak w 1837 r. podczas straszliwej epidemii cholery.
Św. Jan w Apokalipsie pisze o znaku Niewiasty obleczonej w słońce "pod jej stopami - księżyc, a na jej głowie - wieniec z dwunastu gwiazd" (Ap 12, 1). Bogarodzico Dziewico - Mater Dei dignissima, bądź naszą przewodniczką na drogach wiary, nadziei i miłości. Matko Boża, czczona w tylu wizerunkach i sanktuariach rozsianych po całym świecie, pomóż nam widzieć i dobrze odczytywać znaki Bożej mocy. Niech chroni nas Twoje, Matko, wstawiennictwo. Uciekamy się pod Twój płaszcz miłosierdzia i matczynej dobroci. Moja Matko Pokorna z Rud Wielkich na Śląsku, o serce czyste i ducha pokuty - módl się za nami!
Można tam dojść z różnych stron miasta, np. z placu di Spagnia. Kiedy wdrapiemy się na słynne schody hiszpańskie, osławione pokazami mody, to trzeba wejść na kolejny plac Trinita dei monti, a stąd już prosta droga. Oczywiście pieszo to dobre pół godziny, ale z oddali widać już cel - bazylika na wzgórzu.
Nie sposób wymielić wszystkich dzieł sztuki, wypełniających bazylikę Matki Boskiej Większej. Jest tam wiele pięknych znaków Jej czci, a zwłaszcza mozaika w apsydzie przedstawiająca Koronację Matki Boskiej przez Chrystusa oraz ikona Salus Populi Romani. Ujęcie mozaiki jest unikatowe, gdyż Matka i Chrystus zasiadają na tym samym tronie, a ikona jest najstarszym i najbardziej czczonym w Rzymie wizerunkiem maryjnym. W tragicznych dla miasta momentach obnosi się ją po mieście, jak w 1837 r. podczas straszliwej epidemii cholery.
Św. Jan w Apokalipsie pisze o znaku Niewiasty obleczonej w słońce "pod jej stopami - księżyc, a na jej głowie - wieniec z dwunastu gwiazd" (Ap 12, 1). Bogarodzico Dziewico - Mater Dei dignissima, bądź naszą przewodniczką na drogach wiary, nadziei i miłości. Matko Boża, czczona w tylu wizerunkach i sanktuariach rozsianych po całym świecie, pomóż nam widzieć i dobrze odczytywać znaki Bożej mocy. Niech chroni nas Twoje, Matko, wstawiennictwo. Uciekamy się pod Twój płaszcz miłosierdzia i matczynej dobroci. Moja Matko Pokorna z Rud Wielkich na Śląsku, o serce czyste i ducha pokuty - módl się za nami!
III. DOŚWIADCZENIE WIARY
Zawsze imponuje mi mądrość i wierność pobożnych matek i niewiast katolickich. Ileż determinacji musiało kosztować tajemniczą królową z Południa, która "przybyła z krańców ziemi, [by] słuchać mądrości Salomona..." (Łk 11, 31), a ileż wierności i miłości jest w matkach zatroskanych o nowe życie, wychowujących swoje dzieci, uczących na kolanach modlitwy, zabieganych o codzienne sprawy. Wspominam moją kochaną mamę Elżbietę, modlę się za nią i odprawiam w jej intencji Mszę św.
ks. Jan Kochel
fot. jk
