Katechezy biblijne
Oto drzewo... - bazylika Krzyża Jerozolimskiego
2013-03-09
Pobożny pielgrzym powinien nawiedzić wszystkie bazyliki Rzymu. Jest ich siedem, jak siedem dni tygodnia: cztery większe (Matko Boskiej, Piotra, Jana i Pawła) i trzy mniejsze (Krzyża, Wawrzyńca i Sebastiana). W tradycji kościołów stacyjnych nawiedza się je w kolejne niedziele Wielkiego Postu. Nie ma wtedy tradycyjnej Mszy porannej, lecz zachowuje się porządek nabożeństw przewidziany w bazylikach. Nawiedzenie wspomnianych kościołów, zwłaszcza w Roku Jubileuszowym czy Roku Wiary, wiąże się ze szczególnymi darami Kościoła (odpustami). Dzisiaj pielgrzymujemy do świątyni wzniesionej przez św. Helenę, matkę cesarza Konstantyna, która odnalazła w Ziemi Świętej drzewo Krzyża św. i przywiozła je do Rzymu. Dla tej czcigodnej relikwii postanowiła przeznaczyć swój pałac przy Murach Aureliańskich. Bazylikę Krzyża św. konsekrował papież Sylwester I 20 marca 330 r.
I. INTERPRETACJA PISMA
Joz 5, 9a. 10-12; Ps 34 (33); 2 Kor 5, 17-21; Łk 15, 1-3. 11-32
W Jubileuszowym Roku 2000 miałem okazję pieszo pielgrzymować do poszczególnych bazylik Rzymu. Codziennie rano ruszaliśmy do kolejnej bazyliki, by utwierdzić się w wierze i oddać chwałę Bogu. Był lipiec - duży upał, ale wędrówka połączona z modlitwą niosła ze sobą głębokie doświadczenia religijne. Pamiętamy jak bł. Jan Paweł II przygotowywał cały Kościół na ten symboliczne wejścia w nowe milenium dziejów Kościoła. Obecnie przeżywamy Rok Wiary, w który wprowadził nas jego następca - Benedykt XVI. Wymowne pozostaje papieskie uzasadnienie tej inicjatywy: "Jeśli dzisiaj Kościół proponuje nowy Rok Wiary i nową ewangelizację, nie robi tego, aby uczcić jakąś rocznicę, ale ponieważ jest to konieczne nawet bardziej niż przed 50 laty! (...). W minionych dziesięcioleciach postępuje duchowe «pustynnienie». Co mogłoby oznaczać życie, świat bez Boga, w czasie Soboru można było już poznać z pewnych tragicznych kart historii, ale niestety, obecnie widzimy to każdego dnia wokół nas. Rozprzestrzeniła się pustka. Ale właśnie wychodząc od doświadczenia tej pustyni, od tej pustki, możemy odkryć na nowo radość wiary, jej życiowe znaczenie dla nas, mężczyzn i kobiet. Na pustyni odkrywa się wartość tego, co jest niezbędne do życia; i tak we współczesnym świecie istnieją niezliczone znaki pragnienia Boga, ostatecznego sensu życia, często wyrażane w formie ukrytej czy negatywnej. Na pustyni trzeba nade wszystko ludzi wiary, którzy swym własnym życiem wskazują drogę ku Ziemi Obiecanej i w ten sposób uobecniają nadzieję. Żywa wiara otwiera serce na łaskę Boga, która uwalnia od pesymizmu. Dziś bardziej niż kiedykolwiek ewangelizowanie oznacza bycie świadkiem nowego życia, przemienionego przez Boga, i w ten sposób wskazywanie drogi" (zob. Homilia na rozpoczęcie Roku Wiary - 11.11.2012 r., OsRoml 11/2012, 9n).
ks. Jan Kochel
fot. jk
I. INTERPRETACJA PISMA
Joz 5, 9a. 10-12; Ps 34 (33); 2 Kor 5, 17-21; Łk 15, 1-3. 11-32
W drugim czytaniu św. Paweł zapewnia wspólnotę w Koryncie: "Bracia: Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne minęło, a oto wszystko stało się nowe". Nowości niesie nie tyle metoda czy sposób przekazu, ale trwanie w Chrystusie. To w Nim wszytko "staje się nowe". Powrót do Chrystusa zawsze jest możliwy dzięki ofierze Krzyża i tajemnicy Zmartwychwstania: "Albowiem w Chrystusie Bóg pojednał ze sobą świat...". Nowa ewangelizacja to nic innego, jak powrót do Chrystusa. Potwierdził to Benedykt XVI w homilii na rozpoczęcie Synodu Biskupów: "(...) nie można mówić o nowej ewangelizacji bez szczerej gotowości do nawrócenia. Chęć pojednania z Bogiem i bliźnim (2 Kor 5, 20) jest najlepszą drogą nowej ewangelizacji. Chrześcijanie, jedynie będąc oczyszczeni, mogą odnaleźć uzasadnioną dumę ze swej godności dzieci Boga..." (zob. Homilia z 7.11.2012 r., OsRom 11/2012, 19).
Bóg ułatwia ludziom powrót (nawrócenie), ponieważ "zlecił (apostołom) posługę jednania (...), przekazując słowo pojednania". Misja nauczania i sprawowania sakramentu pokuty, powinna być ochotnie podjęta przez pasterzy, zwłaszcza w okresie Wielkim Poście.
Warto więc zapytać:
* Jak często korzystamy z sakramentu pokuty i pojednania?
* Czy mamy świadomość, że "[Bóg] pojednał nas ze sobą przez Chrystusa", ale dzięki posłudze sakramentalnej kapłanów?
* Czy dziękujemy za dar spowiedników i kierowników duchownych?
* Czy potrafimy ciszyć się z powrotów ludzi zagubionych, oddalonych...?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
W bazylice Krzyża Jerozolimskiego przechowywane są cenne relikwie związane z ukrzyżowaniem Jezusa: duży kawałek drzewa Krzyża, fragment korony cierniowej, jeden z gwoździ oraz tabliczka z napisem po łacinie, grecku i hebrajsku: "Jezus z Nazaretu, król żydowski". Relikwie przetrwały choć wielokrotnie narażone były na niebezpieczeństwo grabieży i zniszczenia.
W ostatnim czasie popularne stało się pisanie nt. pamiątek Męki, Śmierci i Zmartwychwstania, zwłaszcza Całunu Turyńskiego i Chusty z Manopello (zob. G. Górny, Świadkowie Tajemnicy. Śledztwo w sprawie relikwii Chrystusa, Warszawa 2012; P. Badde, Twarzą w Twarz. Świadkowie koronni Zmartwychwstania, Bytom-Katowice 2013). Przed swoim przejściem na emeryturę Benedykt XVI wyraził zgodę na drugie w historii telewizyjne wystawienie Całunu Turyńskiego. Widzowie na całym świecie będą mogli go zobaczyć w technice HD w Wielką Sobotę 30 marca 2013 r. To właśnie Benedykt XVI określił całun "ikoną Wielkiej Soboty". Kościół nie zajmuje oficjalnego stanowiska w toczącej się od lat dyskusji na temat autentyczności wielu relikwii, przechowywanych w różnych świątyniach i sanktuariach rozsianych po całym świecie. Bł. Jan Paweł II podkreślał jednak (w kontekście Całunu Turyńskie, lecz odnosi się to też do innych relikwii), że Kościół wzywa, by "zachowywać wewnętrzną wolność w działaniu, skrupulatnie przestrzegać zasad naukowej metodologii, a zarazem szanować wrażliwość wiernych".
III. DOŚWIADCZENIE WIARYBóg ułatwia ludziom powrót (nawrócenie), ponieważ "zlecił (apostołom) posługę jednania (...), przekazując słowo pojednania". Misja nauczania i sprawowania sakramentu pokuty, powinna być ochotnie podjęta przez pasterzy, zwłaszcza w okresie Wielkim Poście.
Warto więc zapytać:
* Jak często korzystamy z sakramentu pokuty i pojednania?
* Czy mamy świadomość, że "[Bóg] pojednał nas ze sobą przez Chrystusa", ale dzięki posłudze sakramentalnej kapłanów?
* Czy dziękujemy za dar spowiedników i kierowników duchownych?
* Czy potrafimy ciszyć się z powrotów ludzi zagubionych, oddalonych...?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
W bazylice Krzyża Jerozolimskiego przechowywane są cenne relikwie związane z ukrzyżowaniem Jezusa: duży kawałek drzewa Krzyża, fragment korony cierniowej, jeden z gwoździ oraz tabliczka z napisem po łacinie, grecku i hebrajsku: "Jezus z Nazaretu, król żydowski". Relikwie przetrwały choć wielokrotnie narażone były na niebezpieczeństwo grabieży i zniszczenia.
W ostatnim czasie popularne stało się pisanie nt. pamiątek Męki, Śmierci i Zmartwychwstania, zwłaszcza Całunu Turyńskiego i Chusty z Manopello (zob. G. Górny, Świadkowie Tajemnicy. Śledztwo w sprawie relikwii Chrystusa, Warszawa 2012; P. Badde, Twarzą w Twarz. Świadkowie koronni Zmartwychwstania, Bytom-Katowice 2013). Przed swoim przejściem na emeryturę Benedykt XVI wyraził zgodę na drugie w historii telewizyjne wystawienie Całunu Turyńskiego. Widzowie na całym świecie będą mogli go zobaczyć w technice HD w Wielką Sobotę 30 marca 2013 r. To właśnie Benedykt XVI określił całun "ikoną Wielkiej Soboty". Kościół nie zajmuje oficjalnego stanowiska w toczącej się od lat dyskusji na temat autentyczności wielu relikwii, przechowywanych w różnych świątyniach i sanktuariach rozsianych po całym świecie. Bł. Jan Paweł II podkreślał jednak (w kontekście Całunu Turyńskie, lecz odnosi się to też do innych relikwii), że Kościół wzywa, by "zachowywać wewnętrzną wolność w działaniu, skrupulatnie przestrzegać zasad naukowej metodologii, a zarazem szanować wrażliwość wiernych".
W Jubileuszowym Roku 2000 miałem okazję pieszo pielgrzymować do poszczególnych bazylik Rzymu. Codziennie rano ruszaliśmy do kolejnej bazyliki, by utwierdzić się w wierze i oddać chwałę Bogu. Był lipiec - duży upał, ale wędrówka połączona z modlitwą niosła ze sobą głębokie doświadczenia religijne. Pamiętamy jak bł. Jan Paweł II przygotowywał cały Kościół na ten symboliczne wejścia w nowe milenium dziejów Kościoła. Obecnie przeżywamy Rok Wiary, w który wprowadził nas jego następca - Benedykt XVI. Wymowne pozostaje papieskie uzasadnienie tej inicjatywy: "Jeśli dzisiaj Kościół proponuje nowy Rok Wiary i nową ewangelizację, nie robi tego, aby uczcić jakąś rocznicę, ale ponieważ jest to konieczne nawet bardziej niż przed 50 laty! (...). W minionych dziesięcioleciach postępuje duchowe «pustynnienie». Co mogłoby oznaczać życie, świat bez Boga, w czasie Soboru można było już poznać z pewnych tragicznych kart historii, ale niestety, obecnie widzimy to każdego dnia wokół nas. Rozprzestrzeniła się pustka. Ale właśnie wychodząc od doświadczenia tej pustyni, od tej pustki, możemy odkryć na nowo radość wiary, jej życiowe znaczenie dla nas, mężczyzn i kobiet. Na pustyni odkrywa się wartość tego, co jest niezbędne do życia; i tak we współczesnym świecie istnieją niezliczone znaki pragnienia Boga, ostatecznego sensu życia, często wyrażane w formie ukrytej czy negatywnej. Na pustyni trzeba nade wszystko ludzi wiary, którzy swym własnym życiem wskazują drogę ku Ziemi Obiecanej i w ten sposób uobecniają nadzieję. Żywa wiara otwiera serce na łaskę Boga, która uwalnia od pesymizmu. Dziś bardziej niż kiedykolwiek ewangelizowanie oznacza bycie świadkiem nowego życia, przemienionego przez Boga, i w ten sposób wskazywanie drogi" (zob. Homilia na rozpoczęcie Roku Wiary - 11.11.2012 r., OsRoml 11/2012, 9n).
ks. Jan Kochel
