Przed uroczystością kanonizacji bł. Jana Pawła II proponujemy cykl katechez (nowenna) papieskich o Słowie Bożym. Siostra M. Damiana wydobywa ze skarbca nauczania papieskiego "perły JP II o Słowie". Zachęcamy uczniów szkoły Słowa do wspólnej refleksji, modlitwy za wstawiennictwem błogosławionego Papieża oraz do dzielenia się świadectwami jak on wskazywał nam "wysoką miarę życia chrześcijańskiego" (świętość)!

CZYTAJ!

«Zostań z nami, Panie, gdyż ma się ku wieczorowi» (por. Łk 24, 29). Z tym usilnym zaproszeniem dwaj uczniowie zdążający do Emaus wieczorem w dniu zmartwychwstania zwrócili się do Wędrowca, który przyłączył się do nich w drodze. Przygnębieni smutnymi myślami, nie przypuszczali, że ten Nieznajomy to ich Mistrz, już zmartwychwstały. Odczuwali jednak, jak «pałało w nich serce» (por. tamże, 32), kiedy On z nimi rozmawiał «i wyjaśniał» Pisma. Światło słowa roztapiało ich twarde serca i «otwierało im oczy» (por. tamże, 31). Pośród cieni chylącego się ku zachodowi dnia i mroku zalegającego w duszy, ów Wędrowiec był jasnym promieniem, na nowo budzącym nadzieję i otwierającym ich ducha na pragnienie pełni światła. «Zostań z nami», prosili. A On przyjął zaproszenie. Wkrótce oblicze Jezusa miało zniknąć, ale Mistrz miał «pozostać» pod zasłoną «łamanego chleba», wobec którego otworzyły się ich oczy.

(…)Eucharystia jest światłem przede wszystkim dlatego, że w każdej Mszy św. Liturgia słowa Bożego poprzedza sprawowanie Liturgii Eucharystii — w jedności dwóch «stołów» — stołu Słowa i stołu Chleba. Tę ciągłość widać w mowie eucharystycznej z Ewangelii św. Jana, gdzie Jezus od zasadniczego przedstawienia swej tajemnicy przechodzi do zobrazowania wymiaru ściśle eucharystycznego: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem» (J 6, 55). Wiemy, że ta właśnie mowa wprawiła w zakłopotanie znaczną część słuchaczy, skłaniając Piotra, by stał się wyrazicielem wiary innych Apostołów i Kościoła wszech czasów: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego» (J 6, 68). W perykopie o uczniach z Emaus sam Chrystus zabiera głos, by ukazać, «zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków», jak «wszystkie Pisma» prowadzą do tajemnicy Jego osoby (por. Łk 24, 27). Jego słowa powodują «poruszenie» serc uczniów, chronią ich przed mrokiem smutku i rozpaczy, wzbudzają w nich pragnienie pozostania z Nim: «Zostań z nami, Panie» (por. Łk 24, 29).

Ojcowie Soboru Watykańskiego II w Konstytucji Sacrosanctum Concilium wyrazili pragnienie, by «stół Słowa» szeroko otworzył wiernym skarbiec Pisma Świętego. Dlatego zezwolili, by podczas sprawowania liturgii szczególnie fragmenty biblijne były odczytywane w języku dla wszystkich zrozumiałym. Kiedy bowiem w Kościele czyta się Pismo Święte, przemawia sam Chrystus. Równocześnie zalecili celebransowi wygłaszanie homilii jako części samej liturgii, mającej wyjaśnić słowo Boże i ukazać jego aktualność dla życia chrześcijańskiego. W czterdzieści lat po Soborze Rok Eucharystii może być dla wspólnot chrześcijańskich dobrą okazją do zweryfikowania tego aspektu. Nie wystarcza bowiem odczytywanie fragmentów biblijnych w języku zrozumiałym, jeśli nie jest ono poprzedzone odpowiednim przygotowaniem, pobożnie wysłuchane, w milczeniu medytowane, co jest konieczne, by słowo Boże dotknęło życia i je oświeciło.

(…)Rozpoznawszy Pana, dwaj uczniowie z Emaus «w tej samej godzinie wybrali się» (Łk 24, 33), aby przekazać to, co zobaczyli i usłyszeli. Kiedy naprawdę doświadczyło się Zmartwychwstałego, pożywając Jego Ciało i Jego Krew, nie można zatrzymać tylko dla siebie przeżywanej radości. Spotkanie z Chrystusem, stale pogłębiane w eucharystycznej bliskości, wzbudza w Kościele i w każdym chrześcijaninie pilną potrzebę dawania świadectwa i ewangelizowania.

* Fragmenty Listu Apostolskiego Mane Nibiscum Domine Ojca Świętego Jana Pawła II, 7. Październik 1994r. w: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/listy/mane_nobiscum_07112004.html

ROZWAŻ!

List Apostolski Mane Nobiscum Domine został napisany przez Ojca Świętego Jana Pawła II z okazji Roku Eucharystii. Już pierwsze słowa tego dokumentu przywołują pragnienie uczniów idących do Emaus: „Zostań z nami Panie…” (Por Łk 24, 29). Jezus odpowiada na to pragnienie pozostając w Eucharystii, ale także swoim Słowie. Właśnie w tym dokumencie bł Jan Paweł II przypomniał nam wielką rolę Słowa podczas Eucharystii. Być może jest to czas i miejsce naszego najczęstszego wsłuchiwania się w Słowo Boże. Niech więc będzie to czas dobrze wykorzystany i owocującym w codziennym życiu. W perykopie ewangelicznej ukazującej uczniów idących do Emaus jest mowa o tym, że Jezus wyjaśniał im Pisma. Zanim połamał chleb najpierw wyjaśniał znaczenie znanych przecież uczniom słów. Ojciec Święty pisze: „Jego słowa powodują <<poruszenie>> serc uczniów, chronią ich przed mrokiem smutku i rozpaczy, wzbudzają w nich pragnienie pozostania z Nim”.

Słowo Boże przyjęte z wiarą rozbudza w nas pragnienie obcowania z Nim. Jest ono bowiem Słowem żywym, które pobudza do działania. Dlatego tak wielką wagę przywiązuje Kościół do owocnej lektury Pisma Świętego. Dlatego też Sobór Watykański II zalecił, by podczas Mszy Świętej Słowo Boże było odczytywane w języku narodowym. Także do tego nawiązał ojciec Święty w omawianym Liście. Napisał: „Ojcowie Soboru Watykańskiego II w Konstytucji Sacrosanstum Concilium wyrazili pragnienie, by <<stół Słowa>> szeroko otworzył wiernym skarbiec Pisma Świętego. Dlatego zezwolił, by podczas sprawowania liturgii szczególnie fragmenty biblijne były odczytywane w języku dla wszystkich zrozumiałym”. Kościół wychodzi nam naprzeciw podając pokarm Bożego Słowa w języku dla nas zrozumiałym. I co więcej to Słowo jest tłumaczone przez kapłanów podczas homilii. Korzystajmy więc i z tego daru. Otwórzmy serca i umysły na Słowo Boże czytane podczas Eucharystii. Nastawmy się na słuchanie i rozważania Słowa. Wówczas dotknie ono naszego serca, przemieni je i uzdolni do życia według zasad Ewangelii. Znajdźmy chwilę czasu po zakończonej liturgii, by w milczeniu przemedytować usłyszane Słowo, by odnieść je bezpośrednio do swojego życia i uczynić je żywym.

MÓDL SIĘ!

Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi bł. Papieża Jana Pawła II, i sprawiłeś, że zajaśniała w nim Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i blask Ducha miłości. On, zawierzając całkowicie Twojemu miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, stał się żywym obrazem Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując nam świętość - wysoką miarę życia chrześcijańskiego, jako drogę do osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą. Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy z nadzieją, że zostanie rychło włączony w poczet Twoich świętych. Amen.

* Modlitwa o łaski za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II

s.M. Damiana