Łk 10,38-42

[Jezus] w dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba <mało albo> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».


ROZWAŻ!

Często mówi się, że przysłowia są mądrością narodów. Wśród wielu przysłów, które zadomowiły się w naszym języku jest powiedzenie: „Gość w dom – Bóg w dom”. Przysłowie to oddaje jedną z charakterystycznych cech naszego narodu, którą jest gościnność. Kiedy odwiedzamy naszych bliźnich albo podróżując spotykamy naszych rodaków, często jesteśmy urzeczeni tą postawą.

Szczególny przykład gościnności ukazany został przez Andrzeja Rublowa w jego znanej ikonie: „Trójca”. Artysta przedstawił trzech mężów w postaci aniołów znajdujących się przy stole, na którym widoczny jest kielich i baranek na jego dnie. Postacie zwrócone są twarzami do siebie. Tworzą idealną wspólnotę – obraz Trójcy Świętej.

Inspiracją do namalowania tej ikony był fragment z Księgi Rodzaju, który słyszeliśmy w dzisiejszej liturgii. Do Abrahama siedzącego w najgorętszej porze dnia pod dębami Mamre przybyło trzech nieznanych mężów. Patriarcha, oczyma wiary, dostrzegł w nich swojego Boga i zgodnie ze wschodnim zwyczajem obmył im nogi, podał wody do picia i przygotował ucztę. Gościnność Abrahama nie pozwolił, aby nieznajomy, tajemniczy Gość przeszedł obok jego domu bez okazania mu życzliwości. Obdarowanym został nie tyle ów Gość, co przede wszystkim Abraham, który dowiedział się, że za rok o tej porze jego bezpłodna żona urodzi syna. Bóg bowiem nie da się prześcignąć w szczodrobliwości. On zawsze daje po tysiąckroć.

Postawa gościnności ukazana została również w dzisiejszej Ewangelii, w której jesteśmy świadkami odwiedzin Pana Jezusa w domu Marii i Marty. I chociaż wydaje się, że Pan Jezus gani postawę tej, która krząta się około rozmaitych posług, to jednak korzysta z jej gościnności. I możemy przypuszczać, że jej skarga, iż Maria zostawiła ją samą przy usługiwaniu wynika nie z zazdrości, czy też chęci zwrócenia na siebie uwagi, ale z faktu, że sama też chciała wsłuchiwać się w słowa Jezusa. I zapewne po podaniu do stołu, usiadła u stóp Pana i słuchała Mistrza z Nazaretu. A Maria jako dobra siostra, zapewne pomogła jej w robieniu porządku. Obie więc siostry przyjęły Pana w swoim domu. Każda z nich na swój uczyniła to na swój sposób, służąc Jezusowi.

Gościnność to cnota, do której zachęca także autor Listu do Hebrajczyków: „Nie zapomnijcie o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę” (Hbr 13,2). Abraham, Maria i Marta nie tyle aniołom, co Bogu samemu udzielili gościny.

Bóg przychodzi do nas często w najbardziej zaskakującym momencie naszego życia. Często w sytuacji, która wydawać by nieodpowiednią. Właśnie wtedy, kiedy jesteśmy pochłonięci różnymi ważnymi sprawami, kiedy mamy szczegółowo zaplanowany scenariusz działania, wówczas wkracza w historię naszego życia nagle i niespodziewanie jakiś gość. Może to być człowiek potrzebujący wsparcia materialnego, albo bliźni, który zwyczajnie potrzebuje życzliwego wysłuchania.

Odkąd Bóg stał się człowiekiem, nie ma innego oblicza, jak oblicze naszego bliźniego. Spotkany człowiek jest znakiem przychodzącego do nas Boga. Można więc powiedzieć, że boję się, że nie zauważę Boga, który przechodzi obok. Boję się tych sytuacji, w których zmarnowałem okazję do okazania miłości, gościnności i życzliwości. Abraham nie był w lepszej sytuacji niż my, on również nie widział kim są ci trzej tajemniczy mężowie, a jednak zaufał, przyjął ich do swego domu, przygotował dla nich ucztę, nie mając świadomości, że przyjmuje samego Boga.

Bóg, który przyszedł do Abrahama, Marii i Marty, przychodzi i do nas w czasie każdej Eucharystii. To On przygotował dla nas ucztę słowa, ucztę chleba i wina, ucztę miłości. On sam zasiada przy stole eucharystycznym i pragnie karmić nas samym sobą. Wolne miejsce przy stole jest przeznaczone dla każdego z nas. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do udziału w życiu Trójcy Świętej. On chce dać nam najcenniejszy dar, a jednocześnie pragnie, abyśmy my dali Mu gościnę w naszych sercach.

Jezus szanuje naszą wolność i nie uczyni niczego wbrew naszej woli, dlatego otwórzmy nasze serca dla Niego, aby On mógł być Najwspanialszym Gościem; Gościem który nie tyle chce daru, ale sam chce być darem dla każdego z nas.

• Co oznacza dla mnie "być gościnnym"?
• Jak często zapraszam bliskim i znajomych do swojego domu?
• Czy Kościół jest dla mnie domem?
• Co dla mnie jest "najlepszą cząstką, której nie będę pozbawiony"?

MÓDL SIĘ!

Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że jesteś wśród nas, i prosimy Cię: otwórz nasze oczy i serca, abyśmy mogli zrozumieć, kim jesteśmy i jakie przeszkody stają na naszej drodze ku głębokiemu doświadczeniu Ciebie i tajemnicy Twej miłości.

Maryjo, Matko Jezusa i nasza Matko, pomóż nam przyjąć wewnętrznie dary Boże, tak jak Ty umiałaś je przyjąć, wsłuchując się w Słowo i ulegle poddając się działaniu Ducha Świętego.

kard. C.M. Martini

ŻYJ SŁOWEM!

"Usiąść u stóp Jezusa i przysłuchiwać się Jego mowie" - to wezwanie do osobistej lektury Pisma Świętego. W tym tygodniu wybierz jedną z Ksiąg Mądrościowych i poświęć 15 min. na jej lekturę!

ks. Jan Kochel