IV Niedziela Adwentu - 22.12.2013
2013-12-18
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narażać Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie wypowiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami". Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoja Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
ROZWAŻ!
Wszyscy ci, którzy urodzili się w czasie ostatnich dwóch tysięcy lat oraz wszyscy ci, którzy jeszcze w przyszłości przyjdą na świat. Dlaczego? Bo żyjemy po narodzinach Jezusa Chrystusa!
No, ładna mi pociecha – powiedzą niektórzy. Jak świat światem ludzie nadal się nawzajem zabijają, zdradzają, nienawidzą... – i to prawda. Jednak zmieniło się coś bardzo, ale to bardzo istotnego. Bóg - Nieogarniony, Wieczny... - stał się człowiekiem. Prorok mówi: Bogiem z nami!
I chociaż u
początku istnienia ludzkości pojawił się grzech, a Adam zrobił coś wbrew Bogu, to już w raju usłyszeliśmy zapowiedź zwycięstwa nad grzechem, śmiercią i szatanem.
Wraz z przyjściem Jezusa Chrystusa nastała era mesjańska. ON zbawił swój lud od grzechów! Nadszedł upragniony czas zbawienia. Naprawione zostało to, co zepsuto u początku. Bóg przez wcielenie w ludzką naturę wywyższył człowieka, włączył stworzenie w życie Stworzyciela. Bóg zamieszkał w nas - z nami. W tobie, we mnie. Bóg zrobił sobie mieszkanie pośród swego ludu.
Dlatego więc możemy uważać się za szczęściarzy? Boże Narodzenie niesie bowiem ludziom niespotykane nigdzie indziej błogosławieństwo i wyróżnienie: Słowo stało się ciałem i zamieszało wśród nas (J 1,14). I już nas nie opuści: Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20).
W przededniu Świąt zapytajmy więc:
- Co robię dla budowania wspólnoty z Bogiem?
- Czy staram się uczestniczyć w życiu Kościoła? Czy sakrament pokuty i pojednania, przeżyty przed świętami, oznacza dla mnie walkę z konkretną wadą?
- Jak wyrażam szczęście płynące z faktu, że Bóg
zamieszkał pośród nas, uczynił siebie mieszkanie między ludźmi? Jak Mu dziękuję?
Wszechmogący Boże, przez zwiastowanie anielskie poznaliśmy wcielenie Chrystusa, Twojego Syna, prosimy Cię, wlej w nasze serca swoją łaskę, abyśmy przez Jego mękę i krzyż zostali doprowadzeni do chwały zmartwychwstania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Modlitwa IV niedzieli Adwentu
Daniel Jaszczyszyn
fot. św. Józef z kościoła MB Częstochowskiej w Gliwicach na Trynku
