II Niedziela W.Postu - 16.03.2014

2014-03-13

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie»

Przemienienie Jezusa jest jedynym wydarzeniem przedpaschalnym, w którym ograniczone grono uczniów mogło "zobaczyć" boską postać swojego Pana. Przemienienie zapowiada tajemnicę paschalną - mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wybrani uczniowie przekonują się, że ich Mistrz jest nie tylko Nauczycielem i Cudotwórcą, ale nade wszystko Synem Bożym, w którym "[On] ma upodobanie". Wydarzenie to ma za zadanie umocnić wiarę uczniów na czas męki i śmierci Jezusa, które będą zupełnym przeciwieństwem przemienienia.

W czasie przemienienia Jezus jest na "wysokiej górze" (Tabor), w czasie męki i śmierci jest na krzyżu (Golgota). W pierwszym przypadku jest to objawienie dla ograniczonej liczby uczniów, w drugim - publiczna egzekucja w obecności wielu świadków. Na górze Tabor szaty Jezusa jaśnieją, a na Golgocie jest z nich oddarty. W pierwszym wydarzeniu Jezus doświadcza uwielbienia, w drugim pohańbienia. Na górze Tabor Ojciec przemawia, na Golgocie milczy ("Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił"). W pierwszym przypadku Bóg ogłasza Jezusa "Synem umiłowanym", w drugim setnik wyznaje: "Rzeczywiście On był Synem Bożym" (27, 54).

Porównanie dwóch wydarzeń zbawczych ukazuje całą gamę doświadczeń, które stają się udziałem Jezus i Jego uczniów (świadków). Jezus zaprasza nas na Tabor i Golgotę. Z jednej strony możemy doświadczyć Bożej chwały, radości, uwielbienia, z drugiej - rozczarowania, smutku, poniżenia. W życiu chrześcijanina przeplatają się tajemnice radosne, bolesne i chwalebne. Jezus jest prawdziwym Bogiem i człowiekiem, podobnym do nas "we wszystkim, oprócz grzechu". On jest w stanie zrozumieć każdego z nas, co więcej nie tylko zrozumieć, ale pokrzepić i umocnić naszą wiarę w chwilach próby. Zapewnia nas o tym głos z obłoku, głos Boga: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie. Kto potrafi słuchać, staje się uczniem!

W kontekście wydarzeń na górze Tabor i na Golgocie, zadajmy sobie kilka pytań:

• Czy moja wiara jest wiarą uczniów w czasie męki, czy w czasie przemienienia?
• Jak słucham słowa Bożego, jak słucham Jezusa?
• Czy jestem gotów "opowiadać" - głosić Ewangelię o Jezusie Zmartwychwstałym?
  

MÓDL SIĘ!

Boże, Ty nam nakazałeś słuchać Twojego umiłowanego Syna, ożywiaj naszą wiarę swoim słowem, abyśmy odzyskawszy czystość duszy, mogli się cieszyć oglądaniem Twojej chwały. Amen.

Spróbuj w czasie Wielkiego Postu podczas wieczornej modlitwy przypomnieć sobie, w którym momencie w ciągu dnia słuchałeś Pana Jezusa.

Krzysztof Wycisk