Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – 19.06.2014

2014-06-18

Jezus powiedział do Żydów: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało za życie świata”. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: „Jak On może nam dać swoje Ciało na pożywienie?”. Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywać Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

ROZWAŻ!

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwana Uroczystością Bożego Ciała, jest wyjątkową okazją w roku, żeby w absolutnie nowym spojrzeniu dostrzec na Eucharystię, do której może przyzwyczailiśmy się i której wielkości możemy na co dzień już nie zauważać. Dlatego właśnie w tym dniu jako Kościół stajemy przed okazją odnowienia naszej wiary w dar, który pochodzi od Boga, a którym jest obecność samego Jezusa Chrystusa pośród nas.

W tym dziele ma nam dopomóc dar Słowa Bożego. Chodzi najpierw o dar Słowa odczytanego w czasie celebracji Eucharystii, ale także chodzi o dar Słowa Bożego odczytywany tradycyjnie przy czterech ołtarzach. Właśnie tak hojny zastawiony w Boże Ciało dar Słowa ma prowadzić Kościół do pogłębionej wiary w wielkość Eucharystii. Przecież dar wiary rodzi się ze słuchania Słowa Bożego (por. Rz 10,17).

Fragment Ewangelii odczytany w liturgii Mszy świętej przypomina nam prawdę, że Eucharystia jest darem danym nam z nieba, tzn. że jest Bożym darem danym człowiekowi. I dlatego św. Jan Paweł II powiedział bardzo wyraźnie, potwierdzając słowa dzisiejszej Ewangelii, że „Eucharystia jest najcenniejszym skarbem, jaki Chrystus powierzył swojemu Kościołowi”.

Ważnym elementem Uroczystości Bożego Ciała i tradycyjnej procesji są te wspominane już chwile, kiedy to kapłani lub diakoni przy każdym ołtarzy odczytują stosowne, inne fragmenty Ewangelii.

Wszystkie cztery teksty, które są odczytywane przy poszczególnych ołtarzach, mają za zadanie przypomnieć nam jeden z ważnych celów naszego trwania w darze Eucharystii.

Przy pierwszym ołtarzu jest odczytamy fragment przypominający Ostatnią Wieczerzę (Mt 26,17-19.26-29), kiedy to Pan Jezus ustanowił Eucharystię. Ten fragment przypomni nam prawdę, że Eucharystia jest darem samego Boga. Gdyby Eucharystia nie była ważna na naszej drodze do nieba, to by jej Pan Jezus nie ustanawiał. A jeżeli ją ustanowił, tzn., że jest w niej o wiele większy sens, niż możemy go sobie na co dzień uświadomić.

Przy drugim ołtarzu jest odczytany fragment przypominający wydarzenie cudownego rozmnożenia siedmiu chlebów (Mk 8,1-9), kiedy to Pan Jezus posilił aż cztery tysiące ludzi i kiedy samych ułomków zebrano siedem koszy. Ta Ewangelia przypomina nam prawdę, że Pan Jezus jest nastawiony na dawanie, że Eucharystia jest niewyczerpanym źródłem na drodze życia, źródłem z którego możemy karmić się bez końca. Sami mamy czerpać, aby dzielić się tym darem z innymi.

Z kolei przy trzecim ołtarzu odczytany jest fragment mówiący o cudownym spotkaniu ze Zmartwychwstałym w celebracji Eucharystii w Emaus (Łk 24,13-16.28-35). Ta Ewangelia przypomina nam, że każda celebracja Mszy św. jest prawdziwym spotkaniem z obecnym pośród nas Zmartwychwstałym Panem, że zawsze pośród nas jest Zmartwychwstały, że nie jesteśmy nigdy sami, w żadnej sytuacji, że On jest zawsze z nami.

I wreszcie Ewangelia odczytana przy czwartym ołtarzu, jest znów powrót do opisu Ostatniej Wieczerzy, ale do momentu, który ją rozpoczynał, a to kiedy Pan Jezus modlił się o jedność swego przyszłego Kościoła mówiąc: „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 20-26). Eucharystia była, jest i pozostanie zawsze źródłem jedności. Eucharystia wymaga jedności i do jedności prowadzi.

Otwórzmy dziś zatem nasze uszy, umysły i serce, aby Słowo Boże wprowadziło nas na drogę mocnej wiary, że dar Eucharystii jest „najcenniejszym skarbem” jaki Chrystus nam pozostawił.

• Czy dostrzegamy w darze Eucharystii ów „najcenniejszy skarb”?
• Czy potrafimy za ten dar dziękować?
• Czy kiedykolwiek przedkładaliśmy coś ponad dar Eucharystii?
• Czy widzimy w darze Eucharystii źródło życia i miłości, miejsce obecności Zmartwychwstałego i źródło jedności?

Pójdę w procesji Bożego Ciała ze śpiewem i modlitwą na ustach, ale w pokorze i wewnętrznym nastawieniem do uważnego i medytacyjnego słuchania Słowa Bożego.

ks. Franciszek Koenig