XVIII Niedziela zwykła - 03.08.2014

2014-07-31

„Wy dajcie im jeść” (Mt 14,16). W tym fragmencie Ewangelii Jezus skłania uczniów do przyjęcia odpowiedzialności za innych. Systematycznie zmniejsza się w naszym kraju liczba katolików uczestniczących w niedzianej mszy św. (rocznie ubywa 1 proc.). Zapada wieczór, wielki tłum otacza Jezusa i uczniowie radzą odprawić wszystkich, by znaleźli coś do jedzenia, a Jezus zachęca: „Wy dajcie im jeść”. Mówiąc to, chce poddać ich próbie: jeśli wezmą ten ciężar na swe barki, przygniecie ich, lecz jeśli podzielą się z Nim, jeśli pozwolą Mu kierować sytuacją, odnajdą się jako roznoszący chleb: „Połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom”. Jak dziś podjąć współodpowiedzialność, aby nikt nie był głodny?

Uczniowie, apostołowie odnaleźli odpowiednie dla nich miejsce jako pośrednicy: rozdawali i zbierali ułomki (okruchy). Oni nie próbują uchylić się od odpowiedzialności, ponieważ zrozumieli, że współdzielą ją wraz z Panem. Właściwe im miejsce jest określone przez słowo „pośredniczyć”, czyli inaczej „stać w środku”, podążać pomiędzy Bogiem, a ludem, ze świadomością uczestnictwa, współpracy w Bożym planie zbawienia (C.M. Martini).

I my w Eucharystii, która jest punktem kulminacyjnym każdego naszego tygodnia, stajemy pośrodku. Nie jesteśmy bowiem sami, lecz z naszymi braćmi i siostrami; nie wolno nam nigdy odłączyć się od nich, zapomnieć o nich. Ale ta obecność pozwala nam lepiej odczuwać również obecność Pana Jezusa jako Tego, który mówi do każdego z nas: "Niosę z tobą ciężar twego posłannictwa, a jeśli masz tylko pięć chlebów i dwie ryby, by zaspokoić potrzeby twego ludu, nie martw się, przynieś je do mnie, ja nimi nakarmię wszystkich".

Pytajmy jednak:

• Co możemy zrobić w sytuacji, gdy wielu jest sytych fizycznie, a głodnych duchowo?
• Jak pomóc odkryć "prawdziwy głód" (Am 8, 11-12)?
• Papież Franciszek apeluje, byśmy zjednoczeni z Bogiem słuchali krzyku ubogich: "gdyż ten ubogi będzie wzywał Pana przeciw tobie, a ty obciążysz się grzechem" (Pwt 15,9; EG 187). Jak słuchać dziś głodnych, małych, z marginesu, słabych, niezaradnych?
  

Pozwól nam, Panie, przeżywać nasze pośrednictwo, pomóż nam znaleźć zawsze odpowiednie miejsce, nie uchylać się od odpowiedzialności i nie uginać się pod jej ciężarem. Daj nam pewność, że Ty, Bóg Stwórca i Pan, troszczysz się o Twój lud i o nas. Powierzamy Ci zatem tych pięć chlebów i dwie ryby, jakimi są (...), wysiłek tych dni, które przeżywamy, naszą korną cierpliwość, abyś zmienił je w chleb dla wszystkich mężczyzn i kobiet odczuwających głód, abyś zmienił je w pokarm ciała i duszy dla milionów ludzi, którzy zamieszkują nasze miasta, dla tych wszystkich na świecie, którzy odczuwają głód i pragnienie Boga.

kard. C.M. Martini