Niedziela Trójcy Przenajświętszej – 31.05.2015

2015-05-27

Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Uroczystość Trójcy Świętej jest obchodzona w pierwszą niedzielę po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, a więc w pierwszą niedzielę po zakończeniu okresu wielkanocnego. Możemy stawiać sobie pytanie – dlaczego właśnie w tym czasie wspominamy i czcimy w liturgii Kościoła tajemnicę Trójcy Świętej? Odpowiedź na to pytanie zawarta jest właśnie do doświadczeniu minionego czasu. Przez 90 dni bowiem (40 dni Wielkiego Postu i czas Pięćdziesiątnicy) Kościół przeżywał misterium paschalne, które urzeczywistniło się dzięki działaniu Trójcy Świętej. Teraz zatem trzeba uwielbiać Trójcę Świętą w trzech Osobach i w potędze Jej działania (por. Modlitwa dnia).

Jednak uroczystość Trójcy Przenajświętszej nie jest tylko dniem przypomnienia sobie prawdy o życiu Boga i dniem dziękczynienia za dzieło zbawienia, ale także jest to dzień przemyślenia naszej codziennej relacji do Boga od której przecież zależy nasze życie i wieczność.

Trudnym doświadczeniem współczesności jest brak pewności. Mogą to być niepewności odnoszące się przyszłości, co będzie w dziejach świata. Ta niepewność może dotyczyć młodego człowieka, który nie wie co go może jeszcze w życiu spotkać. Owa niepewność może dotknąć także człowieka lękającego się zwolnienia z pracy, zdrady miłość współmałżonka, utraty zdrowia, i wielu innych doświadczeń. W tych wszystkich doświadczeniach człowiek naturalnie skupia się na sobie samym. W takim spojrzeniu nie potrafi dostrzec nic, albo niewiele poza własnym lękiem i niepewnością. W takim doświadczeniu człowiek nie będzie potrafił się rozwijać, a więc inaczej patrzeć, inaczej postrzegać, inaczej myśleć. Jest to jakiś rodzaj zniewolenia także dla tych, którzy utracili żywą więź z Bogiem i perspektywę Bożego życia.

Właśnie wobec doświadczeń współczesnego świata, który zapominając o Bogu staje się niewolnikiem doczesności, wygody, a w konsekwencji niepewności, tajemnica Trójcy Świętej jest jak lekarstwo – żywym lekarstwem przeciw niepewności. Dlaczego? Bo tajemnica Trójcy Świętej głosi prawdę, że jestem miłowany przez Boga. Tak jak dziecko w rodzinie wspaniale się rozwija, kiedy ma świadomość, że było oczekiwane, że jest kochane przez swoich rodziców i bliskich, tak człowiek mający świadomość, że Bóg mnie miłuje, może spokojnie patrzeć przed siebie. A więc pierwszym życiowym doświadczeniem prawdy o Trójcy Świętej jest przyjęcie do świadomości prawdy o miłości Boga Ojca. Chodzi o takie rozumienie miłości Boga, o jakim dawał świadectwo Mojżesz (por. Pwt 4,32-34.39-40).

Tajemnica Trójcy Świętej głosi także prawdę, że Bóg własnego Syna poświęcił dla dobra człowieka i odmiany jego wiecznego losu. To jest podkreślenie prawdy, że każdy człowiek jest kimś ważnym dla Boga, że jest przyjacielem Boga. Syn Boży – Jezus Chrystus oddał życia za przyjaciół. To jest miara jego miłości. A więc drugim życiowym doświadczeniem prawdy o Trójcy Świętej jest przyjęcie do świadomości prawdy, że otrzymałem najcenniejszy dar – życiodajną łaskę daną mi darmo w śmierci Jezus Chrystus. Dzięki temu On jest zawsze ze mną i to do końca świata (por. Mt 28,16-20).

Wreszcie tajemnica Trójcy Świętej głosi prawdę, że Bóg posłał i posyła nam swego Ducha. Duch Święty jest sprawcą nowego życia w człowieku, nowego spojrzenia, nowego myślenia, nowych decyzji, a więc mądrego życia w Bożej perspektywie. Trzecim życiowym doświadczeniem prawdy o Trójcy Świętej jest przyjęcie do świadomości prawdy, że mam być narzędziem prowadzonym w mocy Ducha Świętego. Jako "synowie Boga" według Listu do Rzymian, nigdy o tym nie możemy zapomnieć (por. Rz 8,14-17)

Warto w tym momencie odwołać się do powszechnego doświadczenia, że człowiek aby mógł żyć, musi oddychać, zaczerpnąć powietrza. Kiedy przestaje oddychać umiera.

I tak samo jest z duchowym wymiarem życia. Jeśli człowiek pragnie żyć przekraczając swoją codzienność, zauważając lęki i niepewność, to jedynym lekarstwem jest oddychać Bożym życiem. Świadomość, że jestem miłowany, obdarowany i prowadzony przez Boga jest oddechem wolności dziecka Bożego.

Wszyscy jesteśmy powołani do ponownego, codziennego zanurzania się w tajemnicy Boga.

• W jakim względzie życia doświadczamy pewności, a w jakich niepewności?
• Czy zauważamy sprawy w których koncentrujemy się wyłącznie na sobie?
• Dlaczego w takich momentach zapominamy o Bogu, o Jego miłości, o łasce, o Duchu Świętym?
• Czy tajemnica obecności Boga w moim życiu jest oddechem codzienności?
• Czy świadomość obecności Boga w moim życiu jest dla mnie prawdziwym lekarstwem?

Uwielbiajmy Boga w trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Dziękujemy Bogu za dar wybrania, umiłowania , usynowienia i prowadzenia.

Przepraszamy za brak pogłębionego, codziennego, świadomego trwania w Bogu.

Prośmy Boga, aby w każdym położeniu dał nam doświadczyć swojej obecności.   

Modlitwa do Trójcy Świętej św. Jana Pawła II

Najczęściej w maju i czerwcu Kościół w wymiarach diecezji ciszy się darem nowych kapłanów, których nazywamy neoprezbiterami. Ich życie życia, podobnie jak życie osób konsekrowanych, o których w tym roku chcemy szczególnie pamiętać, jest do głębi zanurzone w Życiu Trójcy Świętej. Pomódl się zatem przynajmniej za jedną osobę poświęconą Bogu, za znanego Ci kapłana, siostrę zakonnika, zakonnika lub inną osobę konsekrowaną, aby wytrwali w miłości i byli dla świata świadkami pewnego trwania w Bogu.