Wszystkich Wiernych Zmarłych - 02.11.2015

2015-10-31

Maria, upadłszy Jezusowi do nóg, mówiła: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł" – powtarzając, nieświadomie to, co Marta chwilę wcześniej sama oznajmiła Jezusowi, gdy wyszła Mu na spotkanie. Żydzi, towarzyszący Marii, pytali: "Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?".

Wierzą oni Jezusowi, ale nie do końca. Sami jakby pouczają Jezusa mówiąc, ile potrafi zrobić, lecz równocześnie wskazując, gdzie kończy się Jego moc. Wierzą, że byłby wstanie uzdrowić Łazarza, ale teraz, gdy już umarł – jest, według nich, po prostu za późno. Nie przypuszczają, że Jezus może również teraz wskrzesić Łazarza. Stawiają wszechmocy Jezusa granice. To kamień, podobny do tego, który zatoczono na grobie Łazarza. Gdy Jezus chce go odsunąć, Marta zaraz Go upomina, sugerując, że nie jest to dobry pomysł, i że już nic nie da się zrobić: "Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie".

Marta w tym miejscu poucza samego Boga. Kreśli linie: "tu możesz wejść, tam już nie". Nie pozwala działać Jezusowi tak, jak On chce. Twierdzi, że kocha Go i wierzy w Niego (w. 27) – ale czy na pewno? Jeśli wierzy Jezusowi, to dlaczego Mu nie ufa? Czemu nie pozwala Mu wejść tam, gdzie cuchnie?

On zaś pyta: "Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?". Tutaj już nie pada żadna odpowiedź Marty. Ewangelista tylko komentuje: "Usunięto więc kamień". Myślę, że w tej ciszy, Marta zawierzyła Jezusowi – pozwoliła, by odsunięto kamień, nie wiedząc dokładnie co się stanie, słysząc tylko w uszach słowa: "Ujrzysz chwałę Bożą!". Zawierzywszy Jezusowi nie zawiodła się - odzyskała brata, co więcej, zaczęła życie na nowo, poznawszy Pana i Boga.

Jezus chce wejść w życie każdego z nas, co dobitnie ukazuje przytoczona historia. On jest gotów zrobić wszystko, jeśli Mu zaufamy. Nie możemy wyznaczać Mu granic, w których może lub nie może działać w naszym życiu. On chce, byśmy oddali Mu każdą część siebie – to czym żyje i czego doświadczam (nawet jeśli to cuchnie, i nie chce się o tym pamiętać). Tylko Chrystus nadaje życiu prawdziwą pełnię, bo to On sam jest "zmartwychwstaniem i życiem".

• Czy jest coś w twoim życiu co cuchnie (coś o czym chcesz zapomnieć, co sprawia ci przykrość, odbiera radość życia)?
• Jak bardzo zatruwa to twoje życie, twoją codzienność?
• Czy oddałeś to Jezusowi na modlitwie?
• Czy ufasz Jezusowi, że mimo tej trudnej sytuacji, może On to przemienić?