IX Niedziela zwykła - 29.05.2016
2016-05-27
CZYTAJ!
Łk 7, 1-10
Gdy
Jezus dokończył swoich mów do ludu, który się przysłuchiwał, wszedł do
Kafarnaum. Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i
bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego
starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. Ci zjawili
się u Jezusa i prosili Go usilnie: „Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył,
mówili, kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę”. Jezus przeto
wybrał się z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego
przyjaciół z prośbą: „Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł
pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie.
Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. Bo i ja, choć podlegam
władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: »Idź« – a idzie; drugiemu: »Chodź«
– a przychodzi; a mojemu słudze: »Zrób to« – a robi”. Gdy Jezus to usłyszał,
zadziwił się i zwracając się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: „Powiadam
wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu”. A gdy wysłani wrócili
do domu, zastali sługę zdrowego.
ROZWAŻ!
Cudzoziemcy w oczach wielu Izraelitów postrzegani byli jako zagrożenie dla wiary, istnienia i tożsamości ich narodu. W czasach Jezusa owe niebezpieczeństwo upatrywali oni przede wszystkim w Rzymianach, okupujących ich od 63 r. przed Chrystusem.
Według Ewangelii setnik posłał do Jezusa starszyznę żydowską z prośbą, aby przybył do jego domu i uzdrowił umierającego sługę. Starszyzna, przekazując prośbę, sama od siebie, dodatkowo, motywuje i argumentuje Jezusowi racje przemawiające za spełnieniem prośby: kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę. Słowa te zdradzają, że był osobą poważaną przez środowisko żydowskie. W tym miejscu można by jednak zarzucić, że budowa synagogi była jedynie elementem taktyki setnika, mającego na celu przypodobać się zniewolonemu społeczeństwu.
Tymczasem inne fakty wskazują, że szacunek jakim setnik był obdarzany wynikał z jego służby wobec ludu, nad którym sprawował władzę. Jako oficer, mając pod sobą stu żołnierzy, mogąc w nich przebierać do woli – ceni każdego z nich – co przejawia się w jego trosce o jednego ze sług.
Ponadto, prosząc Jezusa - „miejscowego uzdrowiciela” - o pomoc, wystawiał swoją reputację na pośmiewisko. Jako Rzymianin nie powinien szukać ratunku u wroga, nie powinien również zwracać się do żydowskiego nauczyciela, bo każda taka postać w okupowanym państwie stanowiła zagrożenie fanatyzmu religijnego przeciw władzy rzymskiej.
Człowiek wierzący zadziwia swoim postępowaniem, stylem życia, prostotą, szczerością, każdym, nawet najprostszym uczynkiem.
Warto zapytać:
- Jak moja wiara wyraża się na zewnątrz w codzienności?
I nie chodzi tu jedynie o pójście do kościoła czy poranną modlitwę. - Jak bardzo przejawia się ona w relacji do członków rodziny, sąsiadów, znajomych z pracy?
- Na ile zadziwiam innych swoich dobrym postępowaniem? Jeśli wcale bądź mało – dlaczego tylko tyle?
MÓDL SIĘ!
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, poza Tobą nie ma dla mnie dobra".
Wzbudził On we mnie miłość przedziwną
do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.
A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami,
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich,
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył,
jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Ps 16
ŻYJ SŁOWEM!
Na modlitwie poszukaj z Jezusem, co najpilniej powinieneś dobrego zrobić w
środowisku, w którym na co dzień żyjesz.
Przemysław Kielich
