Środa Popielcowa - 29.02.2017
2017-02-28
"Nawróćcie się do mnie całym swym sercem" (Jl 2, 12) - wzywa Bóg u początku Wielkiego Postu. Kościół zaś w imieniu Chrystusa wzywa do pojednania się z Nim (2 Kor 5, 20). Droga do pokuty i pojednania prowadzi przez praktykowanie jałmużny, modlitwy i postu. Nawrócenie i uczynki pobożne należy czynić radykalnie: "oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia" (2 Kor 6, 2).
CZYTAJ!
Mt 6, 1-6. 16-18Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.
ROZWAŻ!
Wielką łaską jest już to, że grzesznik dostrzega swoją tragiczną sytuację. Świadomość nieprawości jest konieczna, by zrodziło się pragnienie nawrócenia, a grzesznik mógł zawołać "zmiłuj się nade mną Boże (…) zgładź moją nieprawość" (Ps 51, 1). Grzech powoduje ból i cierpienie, które mogą być uleczone jedynie dzięki Temu, w którego "ranach jest nasze zdrowie" (Iz 53, 5). To z Jego przebitego boku "natychmiast wypłynęła krew i woda" (J 19, 34), dlatego w stronę Ukrzyżowanego trzeba skierować wołać: "Obmyj mnie zupełnie z mojej winy, i oczyść mnie z grzechu mojego (…). Stwórz (...) we mnie serce czyste" (Ps 51, 4. 12).
Aby móc stworzyć serce czyste Bóg wymaga od człowieka współpracy - nawrócenia, wzywając słowami proroka Joela: "Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty" (Jl 2, 13).
O tym właśnie nawróceniu, niedostrzegalnym dla oka, mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii, podając trzy uczynki dobre (pobożności) integralnie związane z procesem nawrócenia: jałmużna, modlitwa i post. Maja one sens i wartość, gdy są wykonywane ze względu na Boga i w Jego obecności.
Z kolei modlitwa powinna dokonywać się w skrytości.
Jezus przestrzega tych, które kochają się modlić, mając za cel pokazanie się ludziom (6, 5).
W końcu gani również te formy postu, które poprzez uzewnętrznienie budują przede wszystkim nadmierną miłość własną pokutnika. Jezus zaleca: "gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz" (6, 17). Czasownik grecki aleifo - "namaścić oliwą" w Nowym Testamencie użyty jest głównie w odniesieniu do nakazu namaszczania chorych (por. Mk 6, 13; Jk 5, 14) oraz namaszczenia stóp Jezusa (por. Łk 7, 38. 46; J 11, 2; 12, 3) czy Jego ciała po śmierci (por. Mk 16, 1). Namaszczenie głowy w kontekście postu przypomina pogrzebanie dawnego życia i związanych z nim grzechów, jak i uzdrowienie tego, co chore i pokrzepienie tego, co słabe, niedomagające.
Trzy uczyni (dobre, pobożne, sprawiedliwe: jałmużna,
modlitwa i post) są konieczne i ważne jedynie wtedy, kiedy
"spełniane są w ukryciu", by Ojciec, który "widzi w ukryciu" mógł za nie oddać jeszcze
więcej (6, 4. 8. 18).
W kontekście czas pokuty i pojednania warto zapytać:
- Czy podejmuję trud nieustannego nawrócenia się?
- Czy spełniam praktyki religijne (pobożne) ze względu na Boga czy dla własnej chwały?
- Jak wygląda moja relacja z Bogiem "w ukryciu"? Czy jest we mnie pragnienie intymnej relacji z Bogiem?
- Jakie są moje postanowienia na tegoroczny czas postu?
MÓDL SIĘ!
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą (...).
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym (...).
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę (...).
Ps 51, 3-6a. 12-14. 17
ŻYJ SŁOWEM!
Po prostu: wciel w życie dzisiejszą Ewangelię!
Mateusz Beer
