Niedziela Palmowa - 1.04.2012
2012-03-31
Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień. Uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy nie zapowiada jednak smutnych wydarzeń następnych dni. Rozlega się wręcz radosne Hosanna! Boże plany przerosną oczekiwania rozradowanych tłumów. Te same usta zakrzykną niebawem: Ukrzyżuj Go! Pamiętajmy o tej ludzkiej grzeszności, kiedy będziemy się wsłuchiwać w tekst Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa.
CZYTAJ!
J
12, 12-16
„Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy,wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie oraz «Król izraelski!» A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane:Nie bój się, Córo Syjońska!Oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu. Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili”
ROZWAŻ!
Ludzkie oczekiwania wyszły powitać Boga. Niezwykła to scena. Choć ścielą Mu płaszcze na drodze i wołają: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie! (J 12,13), to jednak nie dochodzi tu do spotkania. Pragnienie Boga jest zbyt subtelne, nie przebija się przez okrzyk ludzkiego „chcę”. Znak pokornego osiołka nie jest przez tłum dostrzegany.
Do spotkania w prawdzie jednak dojdzie. Wkrótce. Kiedy pokora Boga i pycha człowieka przetną się jak dwie belki drzewa z okrzykiem: Ukrzyżuj Go! (Mk 15,13).
A przecież tyle już było znaków: rozmnożenie chleba, uzdrowienia nieuleczalnie chorych, wskrzeszenie Łazarza… Jezus mówił wtedy: […] Wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu (J 10,38). Czy zatem poznali i uwierzyli? Czy doszło do „spotkania” tych najgłębszych tajemnic? Dlaczego człowiek czyta znaki czasu tak płytko, jedynie „po ludzku”?!
Istotnie. Potrzebny był znak mocniejszy. Człowiek, który oddał to, o co inni tak bardzo zabiegają. Istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi (Flp 2,6-7). Tak szokujący wybór nie pozwala pozostać obojętnym. Rozczarowany tłum – wobec braku spełnienia oczekiwań - przechodzi od radości w złość i drwinę. Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, niech go ocali, jeśli go miłuje (Ps 22,9).
Tak oto ujawnia się grzech, który Boży Syn przyszedł pokonać. W chwili odkupienia tłum stojący pod Krzyżem już nie trwa w iluzji, ale spotyka się z prawdą o sobie. To boli. Wobec znaku Krzyża każdy staje głęboko wstrząśnięty. Jest to jednak wstrząs potrzebny do nawrócenia. Bez Wielkiego Piątku uznania swej grzeszności nie nadejdzie bowiem radość wielkanocnego poranka.
Warto dziś odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
- Czy szukam prawdziwego obrazu Boga, czy tylko jego namiastki, na miarę moich oczekiwań?
- Jakie uczucia rodzą się we mnie wobec radykalnych wymagań Ewangelii?
- Jak reaguję, gdy Bóg nie spełnia moich oczekiwań?
- Jak przeżywam doświadczenie rozczarowania?
MÓDL SIĘ!
Oto ja dobry i najsłodszy Jezu, upadam na kolana przed obliczem Twoim i z największą żarliwością ducha proszę Cię i błagam, abyś najżywsze uczucia wiary, nadziei i miłości w serce me wlać raczył wraz z prawdziwą za grzechy moje skruchą i mocną wolą poprawy, podczas gdy z wielkim wzruszeniem i głęboką boleścią duszy mojej Twoich pięć Ran rozpamiętywam i myślą się w nich zatapiam, mając przed oczyma, co już mówił o Tobie, o dobry Jezu, święty król, prorok Dawid: "Przebodli ręce moje i nogi moje; policzyli wszystkie kości moje". Amen.
ŻYJ SŁOWEM!
Przed Tobą Wielki Tydzień - najważniejszy okres Roku Liturgicznego. Kościół daje na ten czas niezwykłe bogactwo Słowa Bożego. Postaraj się więcej czasu poświęcić na lekturę proponowanych tekstów i rozważanie Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Przygotuj się w ten sposób do piątkowej Adoracji Krzyża.
Artur Kasprzycki
