Kilka razy słyszymy dzisiaj o zbliżającej się "godzinie”, o szczególnych dniach, które nas czekają. To już V Niedziela W. Postu – za tydzień Niedziela Palmowa – później Wielki Tydzień – Triduum Paschalne.

- „Oto nadchodzą dni – woła prorok Jeremiasz – kiedy zawrę z domem Izraela (...) nowe przymierze” (Jr 31,31).

- „Nadeszła godzina – mówi Jezus - aby został uwielbiony Syn Człowieczy” (J 12,23).

Nadchodzą dni - nadeszła godzina, gdy Jezus zostanie wywyższony na krzyżu, a wtedy obiecuje, że gdy [zostanie] wywyższony nad ziemię, przyciągnie wszystkich ku siebie (J 12,32).

Jezus wiszący na krzyżu przypomina Ojca z przypowieści, który gdy widzi z daleka powracającego syna: wychodzi mu naprzeciw, przygarnia go do siebie, przebacza, obdarowuje na nowo godnością i zaprasza na ucztę: Przyciągnę wszystkich do siebie! (12,32).

Nadchodzą dni i godziny szczególnej łaski od Boga, kiedy On przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna obdaruje nas miłością: Albowiem Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,14). Oto Nowe Przymierze! Przymierze nabyte za wielką cenę (krew Syna Człowieczego). Przymierze, które daje nam życie wieczne, niebo.

Kto uwierzy w Boga, który ogołocił samego siebie, stał się posłuszny aż do śmierci; Boga, który dał nam wszystko, ten zostanie przygarnięty przez Niego i zaproszony na uczę w Niebie. Wspaniała perspektywa – piękny cel!

Przepraszam, ale my stąpamy po ziemi, daleko nam do nieba, tak bardzo pociąga nas daleka kraina (do której wybrał się syn marnotrawny), łatwe pieniądze, wygodne i przyjemne i łatwe życie...

Musisz uczyć się wybierać, bo jeśli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeśli obumrze przynosi plon obfity (12,23n). Jeśli nie potrafisz oderwać się od ziemi, spojrzeć wzwyż; jeśli nie chcesz odrzucić grzechu i żyć tylko dla siebie, to „zostaniesz tylko sam” bez celu, bez Boga.

Wielki Post uczy nas tego obumierania dla swoich słabości, grzechu; uczy wyrzeczenia, postu, umartwienia, by kiedyś móc przynieś plon. Każdy rolnik wie, że na wiosnę, z zamarzniętej ziemi, z ziaren obumarły, rodzi się nowe życie. Tak samo jest w życiu człowieka, który musi odrzucić starą skorupę grzechu, by móc powstać do nowego życia w bliskości Boga, w Jego ramionach – w komunii z Nim. Bóg pierwszy tego pragnie. Tak bardzo, że umiera na krzyżu, by przyciągnąć wszystkich do siebie.

Znany ateista, który przez większość swego życia walczył z Bogiem, Kościołem, w ogóle z religią - Jean Paul Sartre - wyznał: "(...) pragnąłem Boga, dano mi Go, przyjąłem ów dar, nie pojmując żem go szukał. Nie zapuściwszy korzeni w moim sercu, wegetował czas jakiś, a potem umarł" (Słowa. Autobiografia, Warszawa 1968, 82).

Francuskiemu filozofowi wydawało się, że Bóg umarł. Kiedy jednak nadeszła godzina jego śmierci wtajemniczona osoba wyjęła, zaszytą w klapie marynarki, kartkę, na której były zapisane takie słowa: "Bóg milczy, ale we mnie wszystko woła do Boga i nie mogę o tym zapomnieć".

Bóg nie milczy, Bóg nie umiera: On (...) z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosi gorące prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany (...) nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają (Hbr 5,7-9).

On też z wysokości krzyża woła: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, który utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28); Choćby grzechy wasze były czerwone jak szkarłat, nad śnieg wybieleją (Iz 1,18); A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie (J 12,32).

W obliczu zbliżającej się tajemnicy paschalnej warto zapytać: