Uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa - 31.05.2018
2018-05-28
Słowo Boże w dzisiejszą uroczystość ukazuje
trzy konstytutywne rzeczywistości: ofiarę i lud, za który składa
się ofiarę oraz wynikające z tej ofiary oczyszczenie. Warto je rozważyć i z łaską Bożą przeżyć uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
CZYTAJ!
Mk 14,12-16. 22-26
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano
Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: „Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić
przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?”. I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym
poleceniem: „Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban
wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: «Nauczyciel
pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi
uczniami?». On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie
dla nas”. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak
im powiedział, i przygotowali Paschę (...).
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił
błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: „Bierzcie, to jest Ciało moje”.
Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy.
I rzekł do nich: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.
Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do
owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym”. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry
Oliwnej.
ROZWAŻ!
Ofiarny aspekt życia ukazany jest już od
pierwszych stron Księgi Rodzaju. Kain i Abel składają Bogu ofiarę, gdyż grzech,
który wszedł na świat przez pierwszych rodziców stworzył na duszy ludzkiej
ranę. Rana domaga się zaleczenia. Ofiary ze zwierząt i roślin nie
mogły w pełni uzdrowić bosko-ludzkiej i międzyludzkiej relacji.
Podobnie rzecz się miała z kultem ofiarnym
ludu Izraela, o którym mówi Księga Wyjścia (24,3-8). Kult ten, choć dążył do doskonałości, również nie był w stanie osiągnąć owej równowagi między
Bogiem a człowiekiem. Jednak stanowi już zapowiedź ofiary,
która miała się dokonać (por. 1 Kor 10,14-21).
W trakcie wędrówki Izraela przez pustynie lud otrzymuje Prawo przez Mojżesza. Do
potwierdzenia jego przyjęcia, a tym samym zgody na całkowite posłuszeństwo woli
Boga, musiała być przelana krew, pieczętująca Przymierze i oczyszczająca lud z
Jego grzechów: Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją
do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz (…). Mojżesz wziął krew i pokropił
nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami (Wj
24,6.8).
Autor Listu do Hebrajczyków
zaświadcza o nowym charakterze ofiarnym: Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół krowy, którymi
skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ileż bardziej
Krew Chrystusa (Hbr 9,13-14).
W tym miejscu słowo Boże przenosi nas do "sali
na górze" (Mk 14,15). Tam Chrystus zapowiada tajemnicę Eucharystii: Bierzcie, to jest Ciało moje (…). To jest
moja krew przymierza (14,22. 24.) Jezus w Wieczerniku ustanawia
sakramentalną ofiarę, która dokonała się raz na zawsze na Golgocie. Nasz
Pan złożył Bogu Ojcu ofiarę pochwalną (Ps 116,17), którą jest On sam jako
nieskalana ofiara (Hbr 9,14).
Bosko-ludzka żertwa Jezusa Chrystusa została
złożona za lud. Stare Przymierze miało za zadanie ustanowić i uświęcić synów dwunastu pokoleń Izraela, a Chrystus,
prowadząc uczniów przez Wieczernik, Górę Oliwną aż po Golgotę, ustanawia i uświęca nowy lud, uobecniony w postaci
dwunastu apostołów. Nowy lud, do którego może należeć każdy, który w swej wierze wyzna: jam sługa Twój, syn Twej służebnicy (Ps 115,16). Służebnicą jest zgromadzenie (gr. ek-kaleo - "zwołać")
tych, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa (Hbr 9,15) i mogą służyć Bogu żywemu (Hbr 9,14).
Każdy, kto obmyje się w Krwi Baranka, może
radośnie zawołać: Ty rozerwałeś moje kajdany (Ps 115,16), oczyściłeś swoje sumienie z martwych
uczynków (Hbr 9,14) i odkupiłeś swoje przestępstwa (Hbr 9,15).
To
niezwykłe wyznanie doprowadza do fundamentalnych
pytań:
- "Czym się Panu odpłacę za wszystko, co mi wyświadczy..." (Ps 116,12)?
- Jak wygląda nasze
życie sakramentalne, w szczególnie nasz udział w Eucharystii?
- Na ile jesteśmy
świadomi, że Jezus składa Siebie w sakramentalnej - bezkrwawej Ofierze?
- Jaka jest nasza tożsamość jako członków nowego Ludu
Bożego – Kościoła?
MÓDL SIĘ!
Duszo Chrystusowa, uświęć mnie.
Ciało Chrystusowe, zbaw mnie,
Krwi Chrystusowa, napój mnie.
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.
Męko Chrystusowa, pokrzep mnie.
O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.
W ranach swoich ukryj mnie.
Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie.
Od złego ducha broń mnie.
W godzinę śmierci wezwij mnie.
I każ mi przyjść do siebie,
Abym z świętymi Twymi chwalił Cię,
Na wieki wieków. Amen.
ŻYJ SŁOWEM!
Zadbaj o odpowiednie przygotowanie duszy do
przyjęcia Ciała i Krwi Pańskiej, dziękczynienie po Niej oraz publicznego uczenie Eucharystii.
Mateusz
Beer