XVI Niedziela zwykła – 22.07.2018
2018-07-19
Wakacyjna zachęta do wypoczynku (przerwania) codziennych zajęć, zmiany miejsca, odnowienia relacji jest dobrą nowiną (ewangelią). Apostołowie, po zdaniu relacji z misji nauczania i uzdrawiania (6,6-13), usłyszeli wyraźne zalecenie Jezusa: "Idźcie sami na miejsce odludne i trochę odpocznijcie" (6,31). Co jest zatem istotą chrześcijańskiego odpoczynku?
CZYTAJ!
Mk 6,30-34 (BP)
W tym czasie apostołowie powrócili do Jezusa i
opowiedzieli Mu o wszystkim, czego dokonali i czego nauczali. A On
rzekł do nich: «Idźcie sami na miejsce odludne i trochę odpocznijcie».
Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli
czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustkowie. Ale widziano ich odpływających. Wielu to zauważyło. Przybyli więc tam pieszo ze
wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Kiedy Jezus wyszedł na brzeg, ujrzał wielki tłum. Ulitował się nad nimi, ponieważ byli jak owce, które nie mają
pasterza. I długo ich nauczał.
ROZWAŻ!
Najstarsza Ewangelia obfituje w komentarze redakcyjne, które z jednej strony informują o zgromadzeniu się uczniów przy Jezusie (byciu z Nim), a z drugiej strony wyrażają polecenie udania się w konkretne miejsce. Najważniejsza jest jednak ich łączność z Mistrzem, posłuszeństwo i zaufanie. Wcześniej On sam udał się na miejsce pustynne (odludne), aby się modlić: Nad ranem, jeszcze przed świtem, wstał i wyszedł na miejsce odludne, i tam się modlił (1,35) albo udzielać uczniom potrzebnych wyjaśnień (4,10-24.34).
Miejsce odludne (gr. eremos topos) to - w warunkach palestyńskich - miejsce niezamieszkałe, pustynne, górzyste, które sprzyja ciszy, milczeniu, refleksji, modlitwie, indywidualnym zajęciom. Nie jest to miejsce stałego pobytu, to tylko na jakiś czas; tam "wielu [tylko] przychodziło i odchodziło" (6,31), jak wyjaśnia Ewangelista. Konieczne są jednak takie miejsca zatrzymania, zmiany sposobu myślenia, działania i życia.
Uczniowie we wszystkim naśladują swojego Mistrza. Otrzymują od Niego tę samą władzę nauczania, uzdrawiania i wyrzucania złych duchów. Podobnie jak On potrzebują także "przerwania" (na jakiś czas) działalności, by "trochę odpocząć".
Wyraźnym celem przerwania - oddalenie się od tłumów jest odpoczynek uczniów ("począć na nowo"). Ewangelista podaje nawet uzasadnienie tego "oddzielenia się": nawet na posiłek nie mieli
czasu (6,31b). I w tym uczniowie naśladują Jezusa, który często nauczał i uzdrawiał, nie zważając na tłum, zmęczenie i brak posiłku.
Wymowna jest w tym wszystkim wielka troska Jezusa o swoich uczniów. Dba nie tylko o ich formację intelektualną, duchową, ale również o kondycję ludzką. Jak troszczy się o nauczanie, uzdrawianie i nakarmienie tłumów (6,35-44), tak wcześniej troszczy się o wybranych (6,31). Istotnym elementem dobrej kondycji ludzkiej jest odpowiedni posiłek i wypoczynek. Żeby bowiem efektywnie pracować, trzeba wszystkich nieodzownych elementów życia: pracy - odpoczynku - modlitwy.
Św. Jan Paweł II temat odpoczynku wpisuje w tajemnicę świętowania Dnia Pańskiego (niedzieli). W liście apostolskim Dies Domini pisał: "Cykl pracy i odpoczynku, wpisany w ludzką naturę jest zgodny z wolą samego Boga, co poświadcza opis z Księgi Rodzaju (por. 2,2-3; Wj 20,8-11): odpoczynek jest rzeczą «świętą», pozwala bowiem człowiekowi wyrywać się z rytmu ziemskich zajęć, czasem nazbyt go pochłaniających, i na nowo sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem Boga".
Przekonanie papieskie, że odpoczynek jest "rzeczą świętą" uzasadnia Pismo Święte i Tradycja Kościoła. Potwierdza to również Jezus, wyrywając uczniów z rytmu nauczania i uzdrawiania, i uświadamiając im, że owoce ich pracy misyjnej zależne są od Boga, a odpoczynek wpisany jest w naturę ludzką i zgodny jest z wolą Boga. Naturalny cykl życia: praca - odpoczynek - modlitwa, nie może być pozbawiony jednego z tych nieodzownych elementów, gdyż naruszy się porządek boski i ludzki.
Tak więc każdemu z nas Troskliwy Jezus każe "iść na miejsce odludne" i "trochę odpocząć". Kultura czy sztuka wypoczynku nie jest łatwym wyzwaniem w naszych czasach.
Coraz więcej ludzi chce tylko od-poczywać ("nic nie robić"), za-spakajać tylko swoje przyjemności ("zniewalać siebie i innych"), żyć bez-relacji (z Bogiem i ludźmi"). Prawdziwy odpoczynek domaga się czegoś większej, bardziej, głębiej! Stąd Jezus wzywa uczniów: "Idźcie sami na miejsce odludne i trochę odpocznijcie" (6,31). W tym ewangelicznym nakazie ukryte jest wezwanie do: większej wolności, osobistej kontemplacji i braterskiej wspólnoty. Żeby dobrze wy-począć ("począć na nowo") potrzeba prawdziwej wolności, modlitewnego zatrzymania i budowania (relacji) wspólnoty (z Bogiem i ludźmi).
Zapytajmy zatem samych siebie:
- Czy planujemy swój wypoczynek w porozumieniu z Panem Bogiem?
- Czy jest on zgodny z naturą i wolą Bożą (przykazaniami)?
- Czy dostrzegam troskę Jezusa? Jak wyrażam Mu swoją wdzięczność?
MÓDL SIĘ!
Panie, Boże mój, Ty stale troszczysz się o mnie. Nadajesz sens mojej pracy - modlitwie - wypoczynkowi. To Ty mnie stale wychowujesz i wyprowadzasz na pustynną ziemię, opiekujesz się mną i pouczasz; strzeżesz "jak źrenicy oka"; jak "orzeł, co gniazdo swoje ochrania, nad pisklętami swoimi krąży, rozwija swe skrzydła i bierze je, na sobie samym je nosi". Tak, Ty wyprowadzasz mnie na najlepsze pastwiska i żywisz "miodem ze skały i oliwą z najtrwalszej opoki" (Pwt 8,5; 32,10-14). Tak, wszystko co najlepsze i najpiękniejsze wybierasz dla mnie.
Jakże więc wyrazić Ci wdzięczność - jak wychwalać Twoją troskliwość, czułość i delikatność - jak dziękować? Pozwól tylko, o Panie, odpocząć w Twoim cieniu, ukryć się w blasku Twej chwały, zaczerpnąć ze źródła Twej łaski. Prawdziwy wy-poczynek jest w Tobie, bo Ty "wszystko [czynisz] nowe!" (Ap 21,5). Amen.
ŻYJ SŁOWEM!
"Wypoczynek, jeśli nie ma stać się jałową bezczynnością, która wywołuje uczucie nudy, musi być źródłem duchowego wzbogacenia, zapewniać większą wolność, umożliwiać kontemplację i sprzyjać braterskiej wspólnocie. Dlatego spośród różnych form ludzkiej kultury oraz rozrywki, jakie proponuje społeczeństwo, wierni winni wybierać te, które najbardziej odpowiadają życiu zgodnemu z nakazami Ewangelii" (Jan Paweł II). Pamiętaj o trzech papieskich elementach dobrego wypoczynku: większa wolność, osobista kontemplacja i braterska wspólnota!
ks. Jan Kochel
fot. jk