Wyszukiwarka:
Rozważania niedzielne: Rok B

XVII Niedziela zwykła - 25.07.2021

2021-07-22

News
Czwarta niedziela lipca została ogłoszona przez Franciszka jako Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Wiąże się to z liturgicznym wspomnieniem św. Joachima i Anny oraz uznaniem, z jakim Kościół zawsze otaczał osoby starsze. Papież wyznał: "Ja też mogę zaświadczy, że otrzymałem wezwanie, by zostać biskupem Rzymu, kiedy osiągnąłem (...) wiek emerytalny i wyobrażałem sobie, że nie będę już mógł zrobić zbyt wiele nowego" - napisał w orędziu na ten dzień. Biblia potwierdza "wielkie rzeczy', które dokonały się w życiu starszych: "sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane" (Mdr 4,9). 


Czytaj!
J 6,1-15

Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami.

A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: «Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?» A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić.

Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać».

Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: 9«Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?»

Jezus zaś rzekł: «Każcie ludziom usiąść!» A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.

Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów.

A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.


Rozważ!

Wymowne jest to, że wydarzenie rozmnożenia chleba, zapowiadające Eucharystię, towarzyszy upamiętnieniu osób starszych - przekazicieli tradycji - nauczycieli i wychowawców nowych pokoleń. Pierwotnie "wychowanie" oznaczało w języku polski żywienie, utrzymywanie kogoś poprzez dostarczanie mu środków do życia. Staropolskie "dobrze kogoś chować" znaczyło tyle, co dobrze odżywiać, karmić, pielęgnować, wspierać w rozwoju czy troszczyć się. Grecy na ten rodzaj sprawowania pieczy nad dziećmi używali terminu trefo - "żywić, utrzymywać, karmić, wychowywać" (Mt 6,26; 25,37; Łk 4,16; 12,24; 23,29; Dz 12,20; Jk 5,5; Ap 12,6.14) lub trofos - "niańka" (1 Tes 2,7).

Do obowiązków osób starszych należało zapewnić pokarmu dzieciom - wykarmić, wyżywić, wychować. Jezus jako Mistrz i Nauczyciel nad brzegiem Jeziora Genezaret poczuł się jak ojciec (matka) odpowiedzialny za swoje dzieci, którym trzeba "dać jeść". Widzi zgłodniały tłum, który od wielu godzin przysłuchuje się Jego nauki. Jako wrażliwy i uważny Wychowawca pyta swoich uczniów: "Gdzie możemy kupić tyle chleba, aby ich nakarmić" (J 6,5). Co prawda wcześniej przypominał: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale tym wszystkim, co pochodzi z ust Boga (Pwt 8,3; Mt 4,4), w tej chwili jednak bliższe jest inne wskazanie, by "karmić głodnego" (Mt 15,32-38). Uczniom wydaje się to nierealistyczne i niemożliwe do wykonania ("Wy dajcie im jeść!" - Mt 14,16). Mistrz wzywa, nalega i przekonuje, ale w pewnym momencie przejmuje inicjatywę - dokonuje cudu rozmnożenia chleba wobec ok. 5. tys. mężczyzn.

Wymowna jest również obecność dziecka jako świadka cudownego wydarzenia (uczestnika zapowiedzi Eucharystii): "Jest tutaj chłopiec, który ma pięć chlebów..." (6,9). Według tradycji miał na imię Sirio, później został chrześcijaninem i biskupem Pavi w Italii. Jezus uczy przecież uczniów, by "dopuścili dzieci! Nie przeszkadzali im przyjść do [Niego]" (Mt 19,14). Oni mają swój udział w tajemnicy eucharystycznej.

Eucharystia wiąże się z powołaniem do wiary. W jaki sposób Eucharystia - stół Słowa i stół Chleba - wyraża nas i pozwala nam żyć, pozwala rozwijać się w nas tej fundamentalnej postawie – pojmowaniu drogi życia jako odpowiedzi na miłość Boga?

Andrzej, brat Szymona Piotra, jako pierwszy zaangażował się w współtworzenie uczty eucharystycznej. Przyprowadził dziecko - przygotował dary ofiarne - odpowiedzieł na apel Mistrza - uzmysłowił pozostałym, że w Eucharystii i w trudzie, jaki podejmujemy, jest nam dane nieustannie pouczenie, iż to Bóg objawia się człowiekowi, a nie człowiek odkrywa Boga (por. J 13,1-8). Do Boga należy inicjatywa, On daje - obdarowuje łaską "rozmnożenia". ON każe "ludziom usiąść" (J 6,10). ON pierwszy bierze chleb, odmawia modlitwę dziękczynną, a następnie daje wszystkim - fundamentalne gesty Wieczerzy Pańskiej (J 6,11; por. Łk 22,17).

Nie sprawujemy Eucharystii jako symbolu naszych pragnień Boga, symbolu jedności braterskiej, ponieważ nikt z nas nie może ofiarować Ciała i Krwi Jezusa. To Jezus sam się ofiaruje. To Bóg w sposób nieoczekiwany i niewyobrażalny objawia się nam w Eucharystii. My jesteśmy zaproszeni do udziały w Wielkiej Tajemnicy Wiary ("Oto wielka Tajemnica wiary" - aklamacja mszalna).

W ten sposób Eucharystia i życie wiarą idą z sobą w parze. Prawdziwe życie wiarą prowadzi nas do Eucharystii, która nie może być prawdziwie przyjęta i przeżywana, jeśli nie pomnaża życia wiary (kard. C.M. Martini).

Udział w Eucharystii jest wyrazem dojrzałości (bycia starszym/prezbitrem) - odpowiedzialności za innych (za nowe pokolenia) - jest też wyzwaniem do realizacji osobistego powołania do wychowywania - chowania/karmienia. Chrześcijanin pyta sam siebie o sposób naśladowania Jezusa:

  • Jak i gdzie, Panie, mam Ci służyć? 
  • W jakiej historycznej sytuacji mam spożytkować to wszystko, co mi dałeś, spożytkować na służbę widzialnemu Kościołowi?
  • Jak stawać się starszym (dojrzałym) w rodzinie - we wspólnocie (parafii)?

Odpowiedź mamy w Eucharystii, w miejscu, w którym Jezus wzywa z krzyża: A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie (J 12,32). Nie wzywa nas spoza krzyża, ale z samego centrum Ofiary. W połamanym chlebie i ofiarowanym kielichu Chrystus powtarza akt wydania siebie na krzyżu (por. J 14,3). Dlatego nasz pełny udział w Eucharystii zapewnia życie - życie wieczne (J 6,53-58).

"Eucharystia dobitnie nam uświadamia, że nasze powołanie nie jest samorealizacją, ale jest życiem na wzór Chrystusa: mamy być ofiarowani, rozdani, wydani. Uczy nas, że danie siebie i służba jest miarą naszego powołania w Kościele. Słowa: „To czyńcie na moją pamiątkę”, przekazane w Ewan­gelii św. Łukasza (22, 19), nie są tylko wezwaniem do sprawowania ofiary Ciała Jezusa, ale są również wezwaniem do ofiarowania naszych ciał tak, jak On sam to uczynił" (kard. Martini).


Módl się!

Panie Jezu, który postawiłeś Mojżesza w sytuacji nie do zniesienia, a Twoich uczniów przed problemem nie do rozwiązania, daj nam odczuwać Twoją obecność w trudnych sytuacjach. Daj nam zrozumieć, że to Ty karmisz nas na pustyni chlebem eucharystycznym. Daj nam zrozumieć, że Eucharystia jest rozwiązaniem wszystkich trapiących nas problemów, nawet tych najpoważniej­szych, tych najbardziej pokomplikowanych; daj nam zrozumieć, że powinniśmy pogłębić wiarę w Ciebie.

kard. Martini


Żyj Słowem!

W Światowym Dniu Dziadków i Osób Starszych podziękujmy naszym dziadkom za ich świadectwo wiary. Nawiedźmy ich lub ich groby. Wczytajmy się też w orędzie Franciszka; zob. Orędzie; por. też: książka

ks. Jan Kochel

fot. witraż medalionowy św. Anny i Joachima - kościół Karmelitów w Krakowie

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13780832

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu