II Niedziela zwykła - 16.01.2022

2022-01-15

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».

Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.

Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».

Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Każdy fragment Pisma Świętego ma podwójny sens – wyrazowy (dosłowny) i alegoryczny (duchowy). Tak jest również w przypadku tekstu z Ewangelii według św. Jana o cudzie w Kanie Galilejskiej.

Po pierwsze, wino w krajach środziemnomorskich, a więc i w Palestynie, jest napojem codziennym. Najczęściej jest ono bardzo słabe. Byłoby wstydem, gdyby na weselu zabrakło wina, a więc czegoś najbardziej podstawowego. Chrystus wybawił młodą parę od grożącego im wstydu.

Po drugie, Jezusowi chodziło jeszcze o coś innego. Rozpoczął On swoją publiczną działalność rozpoczął właśnie od tego zdarzenia. Przyszedł On przecież na świat, by zawrzeć Nowe Przymierze z ludzkością, by ją niejako zaślubić Bogu w Kościele i przez Kościół. Owym cudem w Kanie Galilejskiej Chrystus bardzo wyraźnie pokazał cel swej misji, a więc zaradzić wszystkim ludzkim niedostatkom i biedom.

W Kanie brakowało wina. Zauważmy, że w innych ludzkich sytuacjach brakuje np. świeżego powietrza dla ludzi mieszkających w uprzemysłowionych terenach, brakuje pokoju ludziom żyjącym w krajach toczących się wojen, brakuje miłości w rodzinach rozbitych, brakuje piękna życia wspólnotowego w rodzinach dotkniętych nałogami, brakuje zdrowia ludziom chorym i steranym wiekiem, brakuje dobrego rozeznania w momentach, kiedy człowiek nie wie, co ma w życiu wybrać, brakuje też ludziom radości życia oraz zwykłej, prostej, ludzkiej życzliwości.

Kiedy w Kanie Galilejskiej zabrakło wina, wówczas Jezus przemienił wodę w wino. Jezus przemienił się także wobec uczniów na Górze Tabor. Jezus też chleb przemienił w swoje Ciało a wino w swoją Krew, by „uwierzyli w Niego jego uczniowie” (J. 2, 11). Rybaków znad jeziora Genezaret przemienił w głosicieli Ewangelii, a Szawła przemienił w gorliwego apostoła pogan. Chrystus przyszedł by przemieniać: to, co kruche i słabe – w mocne i trwałe, to co bez znaczenia, by nabrało wartości, to co doczesne i ludzkie, by przybrało znamię wieczności. Przyszedł by odrodzić człowieka, by nas przemieniać, by w nas odnowić swoje podobieństwo.

Jesteśmy Jego uczniami.

• Czy pozwolimy by On – Chrystus odnowił w nas swoje podobieństwo?

„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5).

Panie Jezu, spraw, abym za wezwaniem Twojej Matki zanosił gorące prośby do Ciebie, który zaradzasz każdej mojej potrzebie.

W chwili nawiedzenia Najświętszego Sakramentu podziękuj Jezusowi za wysłuchane prośby, za momenty w których przyszedł ci z pomocą.