II Niedziela zwykła - 15.01.2023

2023-01-14

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi". Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym".

Któregoś dnia Jan Chrzciciel zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i powiedział o Nim, że jest Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata. Izraelitom baranek kojarzył się z pokorą i ocaleniem. Najpierw sięgnijmy do Rdz 22,1-19. JHWH postanowił wystawić Abrahama na próbę. Polecił mu wziąć ukochanego i jedynego syna, Izaaka, i iść do kraju Moria, by tam złożyć go w ofierze. Następnego dnia Abraham zabrał syna, dwóch swoich ludzi oraz drewno potrzebne do złożenia ofiary. Po trzech dniach Abraham zostawił osła i sługi, i w dalszą drogę udał się już sam na sam ze swoim synem. Bardzo wymowne jest to, że Izaak niósł drewno, a Abraham – ogień i nóż. Gdy obaj przyszli na miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drewno, związał Izaaka i położył na ołtarzu. Następnie chwycił nóż i był gotowy zabić swego syna. Jednak powstrzymał go przed tym Anioł Pański. Izaak został ocalony. Natomiast Abraham ujrzał w zaroślach barana, wziął go, zabił i złożył w ofierze całopalnej dla Boga. Baranek zamiast Izaaka…

Teraz przejdźmy do Wj 12,1-12. W tej perykopie znajdziemy informację o Passze, którą Izraelici świętowali w Egipcie tuż przed opuszczeniem tego kraju. Bóg nakazał swojemu ludowi, aby każda rodzina zabiła baranka. Krwią zwierzęcia należało skropić odrzwia i progi domu. Kiedy Anioł przechodził przez Egipt, to zabijał wszystkich pierworodnych chłopców. Pierworodni ocaleli tylko w tych domach, których drzwi były pomazane krwią baranka. Krew baranka stała się symbolem ocalenia. Baranek zamiast Izraelitów…

Do tego fragmentu ewidentnie nawiązuje Joz 2,18. Kiedy zwiadowcy Jozuego zostali uratowani przed śmiercią przez nierządnicę Rachab, to obiecali, że w momencie, gdy Izraelici będą zdobywali Jerycho, to zarówno ona, jak i jej najbliżsi, zostaną ocaleni. Ale zwiadowcy postawili Rachab warunek: „gdy wejdziemy do kraju, uwiążesz powróz z nici PURPUROWYCH u okna, przez które nas spuściłaś, i zgromadzisz u siebie w tym domu: ojca twego, matkę twoją, braci twoich i całą rodzinę. Jeżeli ktokolwiek wyjdzie z drzwi twego domu, krew jego spadnie na jego głowę, a my będziemy niewinni. Kto jednak w domu z tobą pozostanie, krew jego spadnie na naszą głowę, jeżeli czyjaś ręka się go dotknie” (Joz 2,18-19). Powróz z nici PURPUROWYCH jako symbol ocalenia…

O baranku pisał również prorok Izajasz: „Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich” (Iz 53,7). Cierpiący Baranek…

Ewangelista Jan, opisując Jezusową mękę i śmierć, daje nam do zrozumienia, że Chrystus wyzwolił nas z jeszcze gorszej niewoli, niż egipska. Jezus wyzwolił nas z niewoli grzechu, śmierci i szatana. Tylko i wyłącznie w Ewangelii św. Jana możemy odnaleźć wzmiankę o tym, że krew Chrystusa została przelana na krzyżu o godzinie, o której w świątyni zabijano baranki paschalne. Oto Baranek Boży…

Św. Jan jest również autorem Apokalipsy, w której występuje Baranek triumfujący: „A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!»” (Ap 5,13). Triumfujący Baranek…

Zastanów się:

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

a) „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29b);

b) „Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę” (Ap 19,9);

c) „Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony” (Łk 7,4).

ks. Łukasz Florczyk

fot. Ecce agnus Dei - Matthias Grünewald (1512-1516); www.flickr.com/photos/