J 3,16-18 (BŚP)

Zasadnicze pytanie w obliczu tej najświętszej tajemnicy brzmi następująco: Kim jest...? Kim jest Ojciec? Kim jest Syn Boży? Kim jest Duch Święty?

Dziecięca odpowiedź zwraca uwagę na coś bardzo ludzkiego (egzystencjalnego): na samotność lub jej brak - wspólnotę. "Bóg nie jest samotny, lecz istnieje jako wspólnota... [Osób]". Piękna jest ta intuicja dzieci, które niestety dzisiaj tak często doświadczają samotności, odrzucenia, braku miłości i akceptacji. One doskonale odczuwają wartość wspólnoty - rodziny. Pragną jej ciepła i poczucia bezpieczeństwa oraz siły wzajemnych relacji - więzi miłości.

Osoby Boskie są w relacji do siebie, jak w rodzinie pozostają w relacji ojciec, matka i dzieci. Łączy ich miłość i zaufanie, dlatego Umiłowany uczeń przypomina słowa Mistrza objawione Nikodemowi: "Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał/poświęcił..." (w. 16). Bóg nie zatrzymał dla Siebie tego daru [Wspólnoty Miłości], lecz zapragnął podzielić się nim z człowiekiem i światem.

Syn Boży objawił nam największą tajemnicę Ojca, a Duch Święty nam o tym ciągle przypomina. Najświętsza Trójca jest więzią Miłości, i to misterium zostało objawione światu. Bóg dał Jednorodzonego Syna (w. 16), zesłał Syna (w. 17) dla świata.

Ewangelia ujawnia przyczynę: Bóg umiłował świat.

oraz cel: życie wieczne [dla człowieka]!

Apostoł Narodów wyjaśnia: "Tymczasem Bóg okazuje swoją miłość do nas przez to, że Chrystus umarł za nas, kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami" (Rz 5,8).

Wywyższenie Syna Człowieczego na krzyżu i zesłanie Ducha Świętego na Kościół (zob. obraz) ma swe uzasadnienie w miłości Boga Ojca do świata i ludzkości, która potrzebuje odkupienia i zbawienia (1 J 4,10; zob. NKB NT IV/1, 425). Warunkiem otrzymania zbawienia i życia wiecznego jest wiara w osobę Syna - Jezusa Chrystusa ("aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie..." w. 16b). Przez osobiste przylgnięcie - osobisty wybór - głęboką zażyłość z Synem Bożym człowiek otrzymuje zbawienie, a świat unika potępiającego sądu Bożego (J 3,18).

Wróćmy do katechizmu dla dzieci. Intuicja dziecka pomaga zrozumieć - na miarę naszych możliwości - tajemnicę Najświętszej Trójcy tylko wtedy, gdy wsłuchamy się w słowa Jezusa (J 3,16-18) i przypomnimy sobie pouczenie Ducha Prawdy (J 14,26). Trzeba Ich słuchać i uczyć się od Ojca i Syna i Ducha. Trzeba Ich Trzech kochać, poznać i naśladować. A wiara i miłość otwierają "drzwi" do tajemnicy Boga jako Wspólnoty Osób.

Katechizm uczy: "Dzięki Jezusowi wiemy, że Bóg istnieje w trzech Osobach. [Dlaczego?] Jezus Chrystus [bowiem], będąc człowieczym i Bogiem, rozmawiał z Bogiem, swoim Ojcem, i uczył o Nim swoich uczniów. Obiecał również przyjście Ducha Świętego, który jest Bogiem tak jak Ojciec i Syn" (nr 27).

Warto więc pamiętać, że nie tylko Jezu uczył o tej tajemnicy, ale również wciąż to czyni Duch Święty: "Jezus mówił: <Powiedziałem to, przebywając jeszcze wśród was. A Wspomożyciel - Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem>" (J 14,26; por. 1 J 2,20.27).

Trzeba zatem słuchać Syna i Ducha, by spotkać/zobaczyć Ojca (J 12,45; 14,9); trzeba Im wierzyć i kochać, aby nie być samotnym i osiągnąć zbawienie - życie wieczne (niebo).

Spośród różnych obrazów Najświętszej Trójcy mocno przemawia ten, który znamy już od prawie 2 tyś. lat: spalające się trzy świece, których płomienie łączą się w jedno. Jest tylko jeden Bóg - jeden Bóg w trzech Osobach. ON JEDEN spala się dla nas, abyśmy nie byli sami ("sierotami"), ale byśmy osiągnęli życie wieczne we WSPÓLNOCIE OSÓB: Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Warto jeszcze zapytać:

• Jak dzisiaj mówić o tajemnicy Boga w Trójcy Jedynego?
• W jakich obrazach przedstawić dziś tę rzeczywistość, której nie da się opisać: Bóg jest jeden, lecz istnieje jako wspólnota?
• Co to znaczy, że "Bóg nie jest samotny"?