XXIV Niedziela zwykła – 17.09.2023

2023-09-16

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?».

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać.

Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam". Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!". Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?". I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.

Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Wsłuchując się dziś w słowa św. Piotra, pewnie nie jeden z nas może się utożsamić z pytaniem: „Panie, ile razy mam przebaczyć? Czy aż siedem razy?”. Kiedy zostajemy zranieni, kiedy bliska osoba zadaje nam ból, ciężko w swoim sercu przebaczyć, szczególnie wtedy kiedy nie jest to jednorazowa sytuacja. Naszym naturalnym odruchem jest szukać odwetu i chęci zemsty, niż chęci przebaczenia.

Pan Jezus odpowiadając Piotrowi, że nie siedem razy, lecz siedemdziesiąt siedem razy, celowo użył hiperboli, żeby wyrazić nieograniczoną gotowość do wybaczenia swemu bratu. Powiększenie tej liczby z siedmiu do siedemdziesięciu siedmiu jest nawiązaniem do Lameka, który pojawia się jako ostatni w genealogii rodziny Kaina – rodziny przesiąkniętej niemoralnością, morderstwami i zemstą. Lamek przechwala się: „Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy!” (Rdz 4,24). Tak jak potomkowie Kaina odpowiadali swym wrogom bezgraniczną zemstą, tak chrześcijanie powinni odpowiadać na popełnione przeciw nim grzechy bezgranicznym przebaczeniem.

By zobrazować swe słowa o bezgranicznym przebaczeniu, Pan Jezus opowiada przypowieść o królu i jego niezdolnym do przebaczenia słudze. Gdy ten był winien królowi astronomiczną kwotę - dziesięć tysięcy talentów, padł do stóp króla, błagając o więcej czasu na spłacenie długu – co było desperacką, nierealistyczną propozycją, wziąwszy pod uwagę, że wysokość długu przewyższała jego możliwości zarobku takich pieniędzy w ciągu całego jego życia. Król ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i darował mu cały dług.

Miłosierdzie króla ostro kontrastuje z surowością, jaką wykazuje się ten sługa w następnej scenie. Sługa, któremu zostaje przebaczone, żąda od jednego ze współsług, by spłacił o wiele mniejszą kwotę, niż on był winien królowi – zaledwie sto denarów. Co szokujące, ten używa przemocy, chwytając współsługę i zaczynając dusić. Drugi dłużnik przyjmuje tę samą postawę – pada na kolana, i prosi by ten darował mu jego dług. Sługa jednak, który sam dostąpił przebaczenia, nie rozciąga na innych miłosierdzia, jakiego sam doświadczył. Zamiast tego korzysta z przysługujących sobie formalnie praw i wtrąca współsługę do więzienia. Gdy dowiaduje się o tym, król potępia dłużnika, któremu wcześniej przebaczył, a który z kolei nie okazał miłosierdzia innemu. Zwraca się do Niego: „Sługo niegodziwy!” i wymierza mu najcięższą karę – wydaje go katom, dopóki ten mu nie odda całego długu – co w rzeczywistości nie stanie się nigdy.

Werset ten stanowi puentę podkreślającą, jak ważne w królestwie niebieskim jest przebaczanie innym. Uczniowie Jezusa powinni wybaczać współuczniom siedemdziesiąt siedem razy – innymi słowy, bez końca, bo i Bóg nam bezgranicznie przebacza. W Modlitwie Pańskiej – „Ojcze Nasz”, wielokrotnie przez nas odmawianej, wołamy „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Czy jednak odpuszczamy?

Jesteśmy bardzo podobni do bestii, gdy zabijamy.

Jesteśmy bardzo podobni do ludzi, gdy osądzamy.

Jesteśmy bardzo podobni do Boga, gdy przebaczamy.

Zastanów się:

• czy są osoby w moim życiu, które bardzo mnie zraniły i nie potrafię lub nie chcę im przebaczyć?
• czy modlę się za nich i proszę o łaskę przebaczenia?
• czy uświadamiam sobie, ile Pan Bóg wybaczył i darował mi moich grzechów?
• czy otwieram swoje serce na Boże miłosierdzie, także poprzez sakrament pokuty i pojednania?

Boże, Stworzycielu świata, który każde stworzenie otaczasz swoją ojcowską troską i kierujesz biegiem historii, by osiągnęła swój cel – zbawienie. My widzimy Twoją Ojcowską miłość, gdy łagodzisz zatwardziałość człowieka i otwierasz rozdarty konfliktami i walką świat na pojednanie. Odnów dla nas cuda Twojego miłosierdzia: ześlij swojego Ducha, by działał w głębi naszych serc, aby wrogowie dojrzeli do dialogu, przeciwnicy uścisnęli sobie dłonie, a ludzie żyli w zgodzie. Pomóż nam poświęcić się szczeremu dążeniu do prawdziwego pokoju, który kładzie kres kłótniom; do miłości, która przezwycięża nienawiść; do wybaczenia, które rozbraja wszelką zemstę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwa św. Jana Pawła II

Zastanów się, czy są osoby, którym do dzisiaj nie potrafisz przebaczyć, pomyśl o nich, oddaj je w modlitwie Panu. Proś o łaskę przebaczenia w swoim sercu, byś nigdy nie musiał/musiała żywić i pielęgnować urazy bądź wrogości.