II Niedziela Adwentu - 10.12.2023

2023-12-07

Jak jest napisane u proroka Izajasza: «Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.

Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».

Wystąpienie Jana Chrzciciela w roli odważnego proroka, budziło zapewne duże zdziwienie wśród jemu współczesnych. Dla jednych był dziwakiem, którego nie warto słuchać, ale dla innych był frapującym świadkiem czegoś nowego, czegoś, co ma nadejść. Znamy taki mechanizm działania społeczności. On dotknął samego Jezusa Chrystusa, kiedy mówił słowa trudne do przyjęcia przez Żydów (zob. J 6,60-71), a także spotkał się z tym św. Paweł przemawiając na Areopagu (zob. Dz 17,16-34). Jan Chrzciciel musiał doświadczyć czegoś podobnego, co najmniej dwóch postaw: przyjęcia i odrzucenia. Jednak tym, co sprawiało, że przyjmowano jego nauczanie, był jego osobisty autentyzm i sposób życia. Nie pozostawiał wątpliwości w sercach i umysłach tych, którzy go słuchali i na niego patrzyli.

Oto w osobie i misji św. Jana Chrzciciela spełniała się zapowiedź proroka Izajasza przypomniana w dzisiejszym pierwszym czytaniu (Iz 40,1-5.9-11). Oto realizuje się Boża wola i przyjdzie zapowiedziany Mesjasz. Dopełni się pokuta narodu za wcześniejsze nieprawości. Objawi się chwała Pana i wszyscy ludzie zobaczą na własne oczy realizację Bożego zamysłu. Jan Chrzciciel był w tym momencie przez swój autentyzm największym świadkiem Bożego słowa. Nie bał się mówić słów Prawdy, które uczynił do głębi fundamentem swego odważnego posłannictwa. Dlatego był dla słuchaczy kimś przekonywującym, i to do tego stopnia, że słuchacze doświadczali autentycznego nawrócenia. Wobec tego, co ma nadejść, o czym słuchacze słyszą z ust Jana Chrzciciela, pójście drogą za nim było najlepszym wyborem. Nawrócenie stało się ich najlepszym wyborem, czymś, co mogło im się najlepszego w życiu zdarzyć.

Nawrócenie jest przylgnięciem do słowa Bożego. Tak pięknie zachęca nas do tego tekst psalmu 85(84), który dziś jest śpiewany w liturgii. Jednak, żeby słowo mogło objawić swą moc, potrzebuje wzmocnienia w posłannictwie świadka i przewodnika. Był nim i wciąż jest sam św. Jan Chrzciciel. I tak jest od dwóch tysięcy lat. Prawdziwy przewodnik na drogach adwentu, radykalny, odważny i konsekwentny.

W obecnej dobie wielu obawia się osób radykalnych, odważnych i konsekwentnych. Wielu widzi rozwiązanie w trzymaniu się „środka”. Tymczasem św. Jan Chrzciciel nie pozostawia nam wyboru. Niech zatem prowadzi nas po drodze radykalizmu, odwagi i konsekwencji.

Modlitwa o łaskę nawrócenia

Panie Jezu Chryste, który jesteś przyjacielem grzeszników i pragniesz, aby wszyscy nawrócili się i zostali zbawieni. Pokornie Cię proszę o to, abyś udzielił mi łaski przemiany serca.

Spraw, bym nie wracał do dawnych grzechów i nie ulegał moim nałogom. Wiem, że sam z siebie nie jestem zdolny się zmienić i poprawić. Moja wola jest słaba i zniszczona przez grzeszne przyzwyczajenia. Zbytnio zrosłem się z moimi grzechami, lekkomyślnie ulegając moim słabościom. Proszę Cię zatem, przez pamięć Twej niewinnej męki nawróć mnie, a moje serce zostanie uwolnione od ciężaru grzechu. Pozwól, bym dojrzał ogrom zła, które czynię. Obym stanął w prawdzie o sobie i miał odwagę zobaczyć, kim naprawdę jestem w Twoich oczach.

Pomóż mi rozpocząć od nowa moje życie. Broń mnie przed zwątpieniem, zniechęceniem, poddaniem się jarzmu grzechu bez walki. Oświecaj mój rozum, abym widział niebezpieczeństwa prowadzące do grzechu. Umacniaj wolę, abym unikał okazji do wciąż tych samych występków. Wlej święty niepokój w moją duszę, aby moje sumienie pobudzało mnie do poprawy życia.

Jezu Ukrzyżowany, który obiecałeś raj nawróconemu Łotrowi, umocnij i mnie obietnicą zbawienia. Wiem, że na krzyżu umarłeś i za mnie. Spraw więc, abym stale o tym pamiętał i lekkomyślnie nie deptał Twej najświętszej Krwi. Niech Twoje spojrzenie z krzyża, o Jezu, pobudza mnie do szukania i pełnienia woli Bożej w mym życiu. Niech Twoje rany święte, z których obficie płynęła krew Twoja, staną się dla mnie schronieniem w godzinie pokusy. Przytul mnie do zranionego Serca swego, abym w nim odnalazł wytchnienie, pokój i radość, które są udziałem świętych Twoich.

O Maryjo, wstaw się za mną do swego Syna. Moi święci patronowie módlcie się o moje nawrócenie i moją przemianę życia, abym mógł kiedyś wychwalać Boga razem z Maryją, aniołami i świętymi w królestwie niebieskim. Amen.

(www.niedziela.pl)

Znajdź chwilę czasu, możne najlepiej podczas nawiedzenia Najświętszego Sakramentu, by odpowiedzieć sobie na pytanie, które będzie dobrym przygotowaniem do przeżycia przedświątecznej spowiedzi: czy jestem gotowy do przemyślenia swego życia i postępowania oraz zdolny do osobistego nawrócenia?

ks. Franciszek Koenig