XIII Niedziela zwykła - 30.06.2024

2024-06-28

Czytaj!

Mk 5,21-43

Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. 

A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: "Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa". Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. 

A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: "Kto dotknął mojego płaszcza?" Odpowiedzieli Mu uczniowie: "Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął". On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. 

On zaś rzekł do niej: "Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości". 

Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: "Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?" Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: "Nie bój się, wierz tylko!" I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. 

Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: "Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi". I wyśmiewali Go. 

Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: "Talitha kum", to znaczy: "Dziewczynko, mówię ci, wstań!" Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Rozważ!

Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Marka opisuje dwa cuda Jezusa, ukazujące Jego moc i miłosierdzie. Najpierw, gdy Jair, przełożony synagogi, prosi Jezusa o uzdrowienie umierającej córki, Jezus zgadza się mu pomóc. W drodze do domu Jaira spotykają kobietę cierpiącą na upływ krwi, która z wiarą dotyka płaszcza Jezusa, wierząc, że to ją uzdrowi. Jej wiara zostaje nagrodzona natychmiastowym ustaniem krwotoku. Jezus, świadom, że moc wyszła od Niego, odnajduje kobietę i mówi, że jej wiara ją ocaliła. Następnie dowiadujemy się, że córka Jaira umarła, lecz Jezus mówi zrozpaczonemu ojcu, aby się nie bał, lecz wierzył. Jezus wchodzi do pokoju dziewczynki, bierze ją za rękę i mówi "Talitha kum", co powoduje, że dziewczynka wstaje i zaczyna chodzić, ku zdumieniu wszystkich obecnych.

Te dwa cuda pokazują nam, jak ważna jest wiara w naszym życiu. Kobieta uzdrowiona z krwotoku została nagrodzona za swoją wiarę, a Jair, mimo że jego córka zmarła, został zapewniony przez Jezusa, że wiara może przynieść życie. Jezus ukazuje nam, że nic nie jest niemożliwe dla Boga, i że Jego miłość oraz moc są zawsze dostępne dla tych, którzy wierzą. Wiara jest kluczem do doświadczenia Bożej mocy i miłosierdzia. Jezus zachęca nas, abyśmy nie bali się, ale wierzyli, bo tylko wtedy możemy zobaczyć cuda w naszym życiu.

Zastanów się:

• A jaka jest moja wiara?
• Czy ja na serio wierzę Chrystusowi?
• Czy jestem w stanie Mu zaufać?
• Czy jestem gotowy przyjąć jego wolę, nie ważne, jaka by ona była?
• Czy jestem świadom, że Chrystus i jego Ewangelia ma moc przemienić nasze życie i uzdrowić je?

Módl się!

Jezu Chryste, Boski dawco wiary. Dziękuję Ci za dar głębokiego przekonania o prawdach Twojej Boskiej nauki. Dzięki Twej łasce wiem, że tajemnice wiary są rękojmią niepojętej wielkości, mądrości Boga i Jego miłości do ludzi. Wiem i to, że w zmiennej doli i niedoli doczesnego życia są one nieomylną zapowiedzią wieczystej rzeczywistości, do której powołałeś każdego człowieka. Panie, wierzę, a mimo to przeżywam niepokoje, chociaż ich nie spostrzega nikt z mojego otoczenia. W chwilach takich rozterek wewnętrznych przyjdź mi z pomocą, dobry Pasterzu dusz. Wraz z apostołami wołam do Ciebie: Przymnóż mi wiary. Spraw w swej łaskawości, abym we wszystkich przejawach codziennego życia mógł dostrzec choćby małą cząstkę cichego działania Twojej tajemniczej ręki.

Żyj słowem!

Zobacz, jaka jest twoja wiara i jak możesz ją coraz bardziej umacniać.

Beniamin Zajonz