XXVI Niedziela zwykła - 29.09.2024

2024-09-27

Apostoł Jan rzekł do Niego: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami». 

Lecz Jezus odrzekł: «Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie.Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze. 

Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony.I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła.Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła,gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie.

Rozważ!

Kolejna niedziela zwykła, kolejny dzień, kolejny moment, w którym Pan obdarza nas swoim Słowem. Bóg dzisiaj daje nam ewangeliczny obraz, w którym apostołowie zwierzają się Jezusowi na temat nieznajomego człowieka. „Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje Imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami” (Mk 9,38). Mimo tego, że ten człowiek nie towarzyszy Jezusowi jak pozostali uczniowie, to w Jego imię działa cuda. W słowach uczniów zauważalne jest ich rozumienie pojęcia „ucznia”. Uczniem Chrystusa jest dla nich ten, kto towarzyszy Jezusowi (gr. akoloutheō). Towarzyszy w sposób zauważalny, chodzi za Nim, słucha Jego nauk i należy do grona uczniów. Spotkany człowiek towarzyszy Jezusowi, ale w innym sensie. Idąc za różnymi znaczeniami greckiego słowa akoloutheō, można stwierdzić, że ten „ktoś” podąża za Jezusem, daje mu się prowadzić, ale poza gronem apostołów. 

Jest to ciekawy moment ukazujący, że nie tylko im towarzyszy Boża moc. Uczniowie po spotkaniu z tym człowiekiem zaczynają się porównywać. Pamiętają przecież doświadczenie swojej niemocy przy wypędzaniu ducha nieczystego (Mk 9,14-29), mimo tego, że podążają za Nim. Można iść dalej, twierdząc, że mogli odczuwać zazdrość. Kim on jest? My chodzimy za Jezusem, wypełniamy warunki bycia uczniem (kryteria, które mają w swoich głowach) i nic nie jesteśmy w stanie bez Niego zrobić. A tu nieznajomy człowiek czyni takie rzeczy…. I go wykluczają, zakazują mu działać.

Słowa Boga są skierowane do konkretnych ludzi, do konkretnych wydarzeń z naszego życia. Porównywanie się między sobą nie jest jedynie doświadczeniem uczniów; my także mamy takie sfery, w których się porównujemy… Życie duchowe każdy z nas przeżywa w inny sposób. Oprócz chodzenia do kościoła, każdy ma inne formy modlitwy. Jeden modli się różańcem, drugi uczestniczy w spotkaniach Odnowy w Duchu Świętym, a jeszcze inny po prostu stara się żyć Ewangelią i ją głosi tam, gdzie żyje. I przy takim bogactwie form, może wystąpić zjawisko porównywania się między sobą, a za tym idzie zazdrość, albo co gorsze, wyśmiewanie, potępianie.

Jezus koryguje swoich uczniów: „Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie.Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami” (Mk 9,39-40). Nauczyciel pokazuje, że Jego łaska działa ponad nasze myślenie, ponad religijne schematy. Nie można zamykać Bożego działania w jakiś swoich pojęciach. Konfrontuje w ten sposób swoich uczniów i nas. Jednocześnie przypomina, że nie możemy potępiać drugiego człowieka, ale zachęca, abyśmy dostrzegali bogactwo Jego łaski, przyjmując prawdę, że my wszyscy stanowimy ciało, którego głową jest On sam.

Zastanów się:

• czy dostrzegasz bogactwo łask, którymi obdarzył Cię Bóg?
• jaką przyjmujesz postawę wobec innych form modlitwy?
• czym jest dla Ciebie Kościół? Ciałem?

Módl się!

Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, † udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Żyj Słowem!

Spróbuj zobaczyć, jakimi darami obdarzył cię Bóg i podziel się nimi z drugim człowiekiem.

Serafin Rduch