Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: „Cóż mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali Go: „Nauczycielu, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono”. Pytali go też i żołnierze: „A my, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie”. Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest on Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”. Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

Kiedy autor przygotowuje tekst na stronę internetową tej czy innej witryny lub do tego czy innego czasopisma, wówczas nie zawsze ma w swym wyobrażeniu dokładnie określonego czytelnika. Łatwiej jest pisać tekst do czasopisma, które ma określono grono czytelników. Wtedy pisze się teksty używając odpowiedniego języka, stosując odpowiednie porównania, mając nadzieję, że jego tekst zostanie zrozumiany i przyjęty. Inaczej jest w przypadku tekstu na stronie internetowej, gdzie trudno jest wyobrazić sobie owego „wirtualnego” czytelnika. Jednak i w tym przypadku można sobie w pewnym stopniu wyobrazić czytelnika, jego doświadczenia i przeczuwać, że trafiło się w sam środek jego doświadczeń. Korzysta się w wtedy z powszechnego zakresu doświadczenia życia. Dlatego autor tekstu może zakładać, że każdy kto w tym momencie oddaje się lekturze niniejszego tekstu, doświadcza takiej lub innej sytuacji trudnej, takich a nie innych trosk czy problemów. Jak znamy powszechne doświadczenie życia, to wiemy, że chyba niewielu jest czytelników, którzy są w stanie całkowitej wolności od trosk i kłopotów dnia codziennego.

Może nie daje wam spokoju stan waszego zdrowia, które lekarze mierzą go na miesiące, tygodnie, dni?

Ktoś lęka się o słabość oczu, rąk, nóg. Ktoś inny martwi was świadomością zbliżających się świąt, które trzeba będzie przeżyć samotnie. Jeszcze ktoś inny lęka się własnej starości – jak sobie kiedyś dam radę?

Są też pośród nas osoby ogarnięte, czy wprost dręczone wyrzutami sumienia, jakimś poczuciem niepewności, jak wypadnie nasze ostateczne spotkanie z Bogiem. I każdy na swój sposób dźwiga ciężar własnych spraw, które bardzo często odbierają nam radość i przytłaczają nas do ziemi.

I oto utrudzonym, zmęczonym, zatroskanym, a może nawet cierpiącym, św. Paweł w swym Liście do Filipian, mówi: „Radujcie się zawsze w Panu; Jeszcze raz powtarzam: radujcie się!”. To właśnie z racji tego tekstu czytania, dzisiejsza niedziela jest nazwana niedzielą „Gaudete” – radujcie się, Pan przychodzi, jest blisko.

Same słowa „radujcie się”, „raduj się” jest prosto powiedzieć, ale radować się nie jest łatwo.

Nie. Ta radość o której mówi nam dar dzisiejszego Słowa Bożego, jest inna od tej radości, którą moglibyśmy nazwać „ziemską”. Między tymi radościami jest zasadnicza różnica. Radość „ziemska” ma miejscu wówczas, kiedy znikają kłopoty, troski czy cierpienia. Natomiast radość o której dziś słyszymy, radość w Panu, „radość ewangeliczna”, wypełnia nasze serca mimo naszych trosk, kłopotów czy cierpienia. Właśnie taką radość ma na myśli św. Paweł kiedy mówi: „Radujcie się w Panu; jeszcze raz powtarzam – radujcie się”. Stąd pomimo kłopotów i trudności mamy okazję odkryć w Chrystusie Przyjaciela, a w Nim i przez Niego szczęście. U Jego boku uświadamiamy sobie, że w naszych kłopotach nie jesteśmy sami. Raduj się – nie jesteś sam, nie jesteś sama. Z Tobą jest Chrystus, Emmanuel – Bóg z nami.

Z takim nastawieniem św. Jan Chrzciciel mógł iść i realizować swoja bardzo trudną misję. Wiedział, że idzie spełnić określone zadanie. Miał świadomość, że nie jest łatwo wzywać do dzielenia się darami, do bycia uczciwym i pokornym, że nie jest łatwo dawać wskazania. Jednak w tym wszystkim niósł w sercu radość, bo był poprzednikiem Mesjasza – Jezusa Chrystusa.

W tej refleksji nad Bożym Słowem przyjdź i powiedz Jezusowi Chrystusowi o tym wszystkim, co w tej chwili przeżywasz, co jest trudne i bolesne. Zaproś Go w swoje sprawy i daj Mu miejsce w swym sercu.

W dniach poprzedzających święta Bożego Narodzenia warto zatroszczyć się o pokój serca. Dlatego odpowiednio wcześniej zaplanuj przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania. Niech wezwanie Jana Chrzciciela będzie po części Twoim postanowieniem w obliczu oczekiwania nadejścia naszego Pana i Zbawiciela.