Uroczystość Narodzenia Jana Chrzciciela - 24.06.2025

2025-06-23

Czytaj!

Łk 1,57-66.80

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan». Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

Rozważ!

Nadszedł czas, nadszedł moment, w którym to obietnica Pana spełnia się na oczach Zachariasza i Elżbiety. Małżeństwo w dojrzałym wieku, bez nadziei na potomka, zostaje obdarzone łaską. Bowiem zapowiedź syna, którego imię oznacza: „Bóg jest łaskawy”, staje się rzeczywistością. Mogą swojego syna zobaczyć, dotknąć, przytulić. Jego narodzenie było zapowiedziane Zachariaszowi dziewięć miesięcy wcześniej w świątyni jerozolimskiej, w której to kapłanowi z klasy Abiasza ukazał się anioł Gabriel i powiedział: „Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan” (Łk 1,13).

Bóg ma swój czas i On wie, czego nam potrzeba w danej chwili. Bóg potrzebował narodzin Jana, aby Jego Synowi była przygotowywana droga (Łk 3,15). Ale jak to się stało, że Zachariasz cały okres ciąży swojej żony przeżył milcząc? Jego niedowiarstwo w otrzymanie syna spowodowało, że Bóg odebrał mu mowę do czasu narodzin Jana (zob. Łk 1,18-19). Potrzeba było dziewięciu miesięcy ciszy, pewnego rodzaju rekolekcji, aby Zachariasz mógł uwierzyć i wielbić Boga (Łk 1,64).

Jaka nauka płynie z tego wydarzenia dla nas? Może być tak w naszym życiu, że jest coś, co już się dłuży, co wydaje się być skreślone (tak jak rodzicielstwo Zachariasza i Elżbiety). Nie do wskrzeszenia. A jednak…. stało się. Syn wyzdrowiał, żona urodziła, zakończony kryzys, w pracy się układa. Bóg nie milczał, nie był nieobecny. Wybrał jednak odpowiedni czas, żeby objawić swoją chwałę.

Zatem może warto dzisiaj na nowo powiedzieć Bogu swoje fiat. Dajmy Panu działać, zaufajmy Mu, bo On zawsze jest łaskawy, czyli kochający, będący blisko. A wtedy rozwiążą się nasze języki i będziemy tak jak Zachariasz uwielbiać Boga.

Zastanów się:

• Jak postrzegasz wydarzenia w Twoim życiu?
• Jaką przyjmujesz postawę wobec trudności/przyjemności w życiu?
  

Módl się!

Panie, proszę o bezgraniczną ufność i wiarę w Twoje miłosierdzie oraz o odwagę w przyjmowaniu krzyży i cierpień, które przynoszą ogromne dobro mojej duszy i Kościołowi.

Pomóż mi kochać Cię sercem czystym i skruszonym oraz uniżać się pod Twoim krzyżem, gdy wspinamy się na górę świętości, niosąc nasz własny krzyż, który prowadzi do chwały niebieskiej. Amen.

Żyj słowem!

Przyjrzyj się swojemu życiu i powierz Panu na adoracji to, co jest dla Ciebie najtrudniejsze.

Serafin Rduch

fot. Narodzenie św. Jana Chrzciciela - Krakowskie Hospicjum dla dzieci im. ks. J. Tischnera