XIX Niedziela zwykła - 10.08.2025

2025-08-09

Czytaj!

Łk 12,32-48

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. 

A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie". Wtedy Piotr zapytał: "Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?" Pan odpowiedział: "Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą".

Rozważ!

Biorąc pod uwagę strukturę literacką Ewangelii według św. Łukasza, można powiedzieć, że dzisiejsza perykopa biblijna przynależy do drugiej części dzieła. Jest to sekcja opisująca podróż Jezusa do Jerozolimy, gdzie dopełni się Jego ziemska misja. W tym czasie Chrystus nauczał o modlitwie, przestrzegał przed bogactwem, wzywał do przebaczania oraz zapowiadał nadejście czasów ostatecznych. Jego wypowiedzi często przybierały postać przypowieści.

Podczas dzisiejszego rozważania chciałbym skupić się na jednym zdaniu: „Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę”. Motywacją dla tego czynu powinna być szczera miłość względem Boga i drugiego człowieka. W czasach Jezusa nie było jeszcze instytucji, które świadczyłyby miłosierdzie wobec potrzebujących. Żydzi byli zachęcani do tego, by indywidualnie wspierać ludzi ubogich i często czynili to szczególnie w czasie wielkich świąt, np. Paschy. Na podstawie starożytnych świadectw wiemy, że hojni ofiarodawcy byli prezentowani wiernym podczas nabożeństw synagogalnych. Do dzisiaj na niektórych macewach żydowskich można zobaczyć wykutą rękę wrzucającą monetę do skarbony. Ten symbol był umieszczany na grobach osób, które były powszechnie znane ze swej dobroczynności.

W Piśmie Świętym łatwo odnaleźć teksty wzywające do dawania jałmużny ludziom potrzebującym. Zwrócę uwagę tylko na dwa teksty z Księgi Tobiasza i dwa teksty z Mądrości Syracha:

(1) „A wszystkim, którzy postępują sprawiedliwie, dawaj jałmużnę z majętności swojej i niech oko twoje nie będzie skąpe w czynieniu jałmużny! Nie odwracaj twarzy od żadnego biedaka, a nie odwróci się od ciebie oblicze Boga. Jak ci tylko starczy, według twojej zasobności dawaj z niej jałmużnę! Będziesz miał mało - daj mniej, ale nie wzbraniaj się dawać jałmużny nawet z niewielkiej własności! Tak zaskarbisz sobie wielkie dobra na dzień potrzebny, ponieważ jałmużna wybawia od śmierci i nie pozwala wejść do ciemności. Jałmużna bowiem jest wspaniałym darem dla tych, którzy ją dają przed obliczem Najwyższego” (Tb 4,7-11);

(2) „Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem” (Tb 12,9);

(3) „Woda gasi płonący ogień, a jałmużna gładzi grzechy” (Syr 3,30);

(4) „Dobroczynność jest jak raj we wszystko obfitujący, a jałmużna - trwa na wieki” (Syr 40,17).

Zastanów się:

Módl się!

Boże, dziękuję Ci, że pokazałeś mi, jak wygląda hojność.

Przyznaję, że czasami łatwo jest mi skupić się na rzeczach, które nie mają znaczenia.

Dziś poddaję się Twojej woli, ufając Ci całkowicie.

Zmień mój sposób myślenia i daj mi hojne serce.

Uświadom mi, jakie zasoby posiadam i jak mogę je wykorzystać, by służyć innym.

Pomóż mi żyć życiem, które błogosławi innych, tak jak Ty obficie pobłogosławiłeś mnie.

(https://blog.youversion.com/pl/2023/06/modlitwa-o-hojne-serce/)

Żyj słowem!

Wspomóż materialnie osobę ubogą lub fundację/stowarzyszenie wspierające takie osoby. Możesz również wesprzeć osobę, która zbiera fundusze na kosztowne leczenie lub operację. I pamiętaj, że „radosnego dawcę miłuje Bóg” (zob. 2Kor 9,7).

ks. Łukasz Florczyk