Lectio 1 P 5, 5- 7

Również iwy, młodsi, bądźcie posłuszni starszym. Wszyscy zaś wobec siebie bądźcie pokorni, bo Bóg pysznym się sprzeciwia, adla pokornych jest łaskawy. Uniżcie się przed potężną ręką Boga, aby was wywyższył wodpowiednim czasie! Powierzcie Mu wszystkie swoje zmartwienia, aOn zatroszczy się owas.

Meditatio

W liście świętego Piotra mowa dziś o uległości. O tym, by czasem odpuścić, by posłuchać, oddać głos temu kto może, podobnie jak ja, ma coś do powiedzenia. Na co dzień to trudne. Bo do którego momentu mam słuchać, a w którym mogę już wkroczyć z własnym planem na życie? Święty Piotr bardzo wyraźnie wskazuje na uległość i cierpliwość względem drugiego człowieka, jak również względem samego Boga. Bóg działa, ale zawsze w swoim czasie – niekoniecznie ustalonym przeze mnie. Choć najpierw czasem wymaga naszej otwartości. Otwartości serca na wiarę, na Boże wymagania, na to, by oddać Mu się do dyspozycji. „ On zatroszczy się o was”. Nie ma się o co martwić. Warto tylko prosić: Panie wejdź w te przestrzenie mojego życia, które potrzebują Twojego uzdrowienia. Przyjdź z miłosierdziem i pokrzepieniem.

Oratio

Prośmy Pana: Panie Jezu otaczaj mnie swoją ojcowską opieką. Uzdrawiaj we mnie to co słabe. Amen.

Actio

Zapytaj siebie:

• czy potrafię dostrzec pomoc okazywaną mi przez innych ludzi? Czy potrafię doceniać drugiego człowieka nie oczekując niczego w zamian?

Podziękuj Panu Bogu za tych, którzy kiedykolwiek przyszli Ci z pomocą.

LectioMt 18, 1-5

Właśnie wtedy podeszli do Jezusa uczniowie izapytali: „Kto jest największy wkrólestwie niebieskim?”. A On przywołał dziecko, postawił je między nimi i powiedział: „Zapewniam was: Jeśli się nie zmienicie inie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto więc się stanie tak mały, jak to dziecko, ten będzie największy wkrólestwie niebieskim. I kto jedno takie dziecko przyjmuje w moje imię, Mnie przyjmuje.

Meditatio

Stawanie się kimś. Dziś świat pcha nas ku temu, by stawać się coraz ważniejszym, mądrzejszym, czujnym. By decydować samemu o sobie. Wyzbywamy się tego co dziecinne – niewinność, ufność, wiara - uznając, że tylko taka postawa będzie świadczyła o mojej dojrzałości, a zarazem czyniła mnie człowiekiem niezależnym. Chrystus jednak oczekuje ode mnie zupełnie czegoś odwrotnego. Bym wrócił „do korzeni”. Bym ugiął kolana i dostrzegł swoją małość. Prostotę swego człowieczeństwa, która nie wymaga kombinacji, ale właśnie wtedy pozwala mi pozostać naprawdę sobą. Która otwiera moje oczy na Bożą logikę, ukazuje przestrzeń, w której działa miłosierny, czuły i kochający Bóg Ojciec. Tylko wtedy pozwalam działać Bogu w swoim życiu, nie stawiając mu żadnych ograniczeń.

Oratio

Prośmy Pana: Panie proszę naucz mnie stawać się Twoim dzieckiem. Amen.

Actio

Zastanów się:

- w jakim stopniu wpadam w pułapkę dzisiejszego świata dążąc do ciągłego wywyższenia swojej osoby?

Podziękuj Panu za dar ufności oraz za każde doświadczenie, które sprawia, że bardziej zawierzam swoje życie Bogu.

LectioMt 11, 28-30

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni iobciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie. Weźcie na siebie moje jarzmo iuczcie się ode Mnie, że jestem łagodny ipokorny sercem. Znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Bo moje jarzmo jest łatwe do niesienia, a mój ciężar lekki.

Meditatio

Przyjmijcie jarzmo, a znajdziecie ukojenie. Po ludzku słowa zupełnie niepojęte. Dzisiaj niemodne, często nieosiągalne. Bo jak przyjąć mamy krzyż? I dlaczego właśnie ja? A Bóg mówi: pokora. Dziecko tylko ja dam Ci wytchnienie. Ale pozwól mi sobie pomóc, pozwól mi stać się Twoją ostoją. Pokaż, że nie dajesz rady, że po prostu mnie potrzebujesz. Jestem dla Ciebie, po to byś mnie odszukał, potem zawierzył, zaufał. Bez zastanowienia, bez zbędnej kalkulacji. Byś przyjął, zaakceptował – krzyż i moją wolę. W duchu pokory.

Tylko z Nim jesteś w stanie dźwigać krzyż swojej codzienności. Każdy trud, poniżenie, nieskończony ból. Bo kiedy Ty prawdziwie zaufasz, On niesie go za Ciebie. W swoim miłosierdziu pochyla się nad Tobą, by dać więcej niż sobie wyobrażasz. Ale przyjmij, że sam jesteś pyłkiem na wietrze. I oddaj wszystko.

Oratio

Prośmy Pana: Pomóż mi zrezygnować z własnej pychy, bym przez to coraz bardziej potrafił odkrywał odkupieńczą moc Chrystusa i otwierał się na Jego działanie. Amen.

Actio

Zastanów się:

• co zrobić, by ukorzyć swoje serce i stać się w pełni wyzwolonym z serca pełnego pychy.

Staraj się odnaleźć sens w każdym trudzie i cierpieniu, by przez to wytrwalej kroczyć drogą Jezusa Chrystusa.

Lectio Ps 10, 17-18; Łk 1,52

Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych,umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
aby strzec praw sieroty i uciśnionegoi aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.

Bóg strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.

Meditatio

Jezus w wielu miejscach Ewangelii zwraca uwagę na ogromne znaczenie pokory. Nieustannie wskazuje, że w sposób szczególny wyróżnia tych, którzy przyjmują postawę cichości i zapomnienia o sobie, czasem może i uniżenia. Jezus poprzez to uczy nas miłości i służby. Oba przymioty wzajemnie się przenikają, bo czymże jest miłość bez służby, a służba bez miłości? Maryja jest dla nas pierwszą nauczycielką pokory. To ona całkowicie potrafiła zwierzyć swoje życie Bogu nie zważając na własne plany, pragnienia. Ciągle w cieniu, za plecami Jezusa. Stała się wierną towarzyszką własnego Syna starając się nie przysłonić w jakikolwiek sposób Jego działalności, wypełnianej misji. W odśpiewanym: „Magnificat” przypomina tą niezrozumiałą logikę samego Boga. Chciejmy dziś, w świecie, w którym prym wiedzie ten, kto wyraźniej zaznacza swoją obecność –ukorzyć własne „ja”, by wyjść poza przestrzeń własnego egoizmu i być coraz bardziej zdolnym do kochania. Pokorni doświadczają miłosierdzia. Oni są przez Boga wysłuchiwani.

Oratio

Prośmy Pana: Panie naucz mnie pokory. Amen.

Actio

Pytaj siebie:

• czy postawa pokory i uniżenia przejawia się w okazywanym miłosierdziu swoim bliskim?

Dziękuj Bogu za pokorę Maryi. Niech ona będzie naszym wzorem i motywacją w kształtowaniu postawy cichości i uniżenia.