Rozważania tematyczne: W rytmie Kościoła
4. Piękno Krzyża
2011-08-25
W czasie wielkopostnej zadumy chrześcijanie podejmują dobre postanowienia związane z medytacyjną lekturę Biblii, która powinna stawać się modlitwą i przemieniać nasze życie. Św. Paweł pierwszy żywił przekonanie, że szczególnym "przedmiotem" takiej refleksji winna być tajemnica krzyża.
CZYTAJ!
Ps 69, 17-22. 30-37; J 19,25-30
A obok krzyża Jezusa stały Jego matka i siostra Jego matki, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. Jezus, gdy zobaczył matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, powiedział do matki: Niewiasto, oto twój syn. Następnie powiedział do ucznia: Oto twoja matka. I od tej godziny uczeń wziął ją do siebie. Potem Jezus wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę. Stało tam naczynie napełnione octem. Nałożyli więc na łodygę hizopu gąbkę nasączoną octem i podali Mu do ust. Gdy Jezus skosztował octu, powiedział: Dokonało się! Skłonił głowę i oddał ducha.
ROZWAŻ!
Od Wielkiego Piątku człowiek żyje - czy tego chce, czy nie - w blasku krzyża. Bóg wybrał właśnie taką drogę odkupienia ludzkości. Temat piękna krzyża pozostaje jednak tematem prowokującym. Ukrzyżowanie było przecież straszliwą karą, zarezerwowaną dla niewolników, zdrajców, buntowników. Jaki sens ma zatem mówienie o "mocy" krzyża (1 Kor 1,18), o jego "chlubie" (Ga 6,14), o "pokoju" (Kol 1,20) i "uzdrowieniu" (1 P 2,24), które z niego wypływają?
Błogosławioną tajemnicę krzyża przybliża św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein). Męczennica z Oświęcimia, przed doświadczeniem okrucieństwa obozu koncentracyjnego, odkryła głębokie znaczenie spotkania z krzyżem. Stał się on dla niej "pierwszym doświadczeniem mocy Bożej, która emanuje z krzyża i udziela się tym, którzy krzyż przygarniają". Podobnie pisze św. Paweł: "Nauka krzyża jest mocą Bożą dla nas, którzy dostępujemy zbawienia" (por. 1 Kor 1,18) i dlatego wyznaje: "Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa" (Ga 6,14).
Przyjęcie krzyża daje nie tylko poczucie mocy, lecz przywraca harmonię i prawdę naszych relacji z Bogiem. Staje się więc znakiem promieniującym tajemniczą pięknością.
Psalmista prosi zatem, aby Pan zachował nas od skażenia tego świata. Kto pragnie doświadczyć "ogromu miłosierdzia", musi uznać swoją małość i być gotowym przyjąć wszelkie cierpienia i próby. Od ofiar Bogu milsze jest uwielbienie, dlatego "pieśnią chcę chwalić imię Boga i wielbić Go z dziękczynieniem".
Prawdziwym "dziedzictwem sług Jego" stał się testament krzyża (J 19,26-27). W osobie "umiłowanego ucznia" chrześcijanie otrzymali zapewnienie duchowej adopcji - usynowienia: "Oto syn Twój" (J 19,26). Św. Paweł wyraził to w słowach: "Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów (...) Jeśli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale" (Rz 8,15-17). W Ewangelii św. Jana ostatnie tchnienie nie oznacza śmierci biologicznej, ale Tchnienie Ducha, dające życie, ożywiające wszelkie stworzenie. Na krzyżu Jezus przekazuje wierzącym Ducha Świętego, tak jak po zmartwychwstaniu "tchnął na nich i powiedział: Weźmijcie Ducha Świętego!" (J 20,22). Krzyż jest więc symbolem nowych narodzin, a celem przyjścia Syna Bożego na ten świat stało się przekazanie nowego życia: "I skłoniwszy głowę oddał [przekazał] ducha" (J 19,30).
Błogosławioną tajemnicę krzyża przybliża św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein). Męczennica z Oświęcimia, przed doświadczeniem okrucieństwa obozu koncentracyjnego, odkryła głębokie znaczenie spotkania z krzyżem. Stał się on dla niej "pierwszym doświadczeniem mocy Bożej, która emanuje z krzyża i udziela się tym, którzy krzyż przygarniają". Podobnie pisze św. Paweł: "Nauka krzyża jest mocą Bożą dla nas, którzy dostępujemy zbawienia" (por. 1 Kor 1,18) i dlatego wyznaje: "Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa" (Ga 6,14).
Przyjęcie krzyża daje nie tylko poczucie mocy, lecz przywraca harmonię i prawdę naszych relacji z Bogiem. Staje się więc znakiem promieniującym tajemniczą pięknością.
Psalmista prosi zatem, aby Pan zachował nas od skażenia tego świata. Kto pragnie doświadczyć "ogromu miłosierdzia", musi uznać swoją małość i być gotowym przyjąć wszelkie cierpienia i próby. Od ofiar Bogu milsze jest uwielbienie, dlatego "pieśnią chcę chwalić imię Boga i wielbić Go z dziękczynieniem".
Prawdziwym "dziedzictwem sług Jego" stał się testament krzyża (J 19,26-27). W osobie "umiłowanego ucznia" chrześcijanie otrzymali zapewnienie duchowej adopcji - usynowienia: "Oto syn Twój" (J 19,26). Św. Paweł wyraził to w słowach: "Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów (...) Jeśli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale" (Rz 8,15-17). W Ewangelii św. Jana ostatnie tchnienie nie oznacza śmierci biologicznej, ale Tchnienie Ducha, dające życie, ożywiające wszelkie stworzenie. Na krzyżu Jezus przekazuje wierzącym Ducha Świętego, tak jak po zmartwychwstaniu "tchnął na nich i powiedział: Weźmijcie Ducha Świętego!" (J 20,22). Krzyż jest więc symbolem nowych narodzin, a celem przyjścia Syna Bożego na ten świat stało się przekazanie nowego życia: "I skłoniwszy głowę oddał [przekazał] ducha" (J 19,30).
Warto zapytać:
- Co oznacza dla nas wielkopiątkowy gest ucałowania i adoracji krzyża?
- Jakie miejsce zajmuje krzyż w naszym domu, w pracy, w urzędzie, w szkole? Czy potrafimy bronić krzyża - znaku mojego zbawienia?
- Jak reagujemy na cierpienie?
- W czym tkwi piękno krzyża?
MÓDL SIĘ!
Krzyż Pana mego niech będzie mi wzorem, niech będzie moją siłą, moim pokrzepieniem i rozwiązaniem wszystkich niejasnych problemów, światłem wszystkich nocy. Daj, abyśmy znajdowali chlubę w krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Daj, abyśmy się stali dojrzali w prawdziwym chrześcijańskim istnieniu i życiu, aby krzyż nie był dla nas nieszczęściem i niezrozumiałym absurdem, lecz znakiem wybrania przez Ciebie, tajemnym, niezawodnym znakiem, że jesteśmy Twoimi na zawsze...; pozwól nam doświadczyć w krzyżu również jego błogosławieństwa. Daj nam taki krzyż, o którym Twoja mądrość wie, że może on być ku naszemu zbawieniu, a nie ku zgubie.
Karl Rahner
Krzyż Pana mego niech będzie mi wzorem, niech będzie moją siłą, moim pokrzepieniem i rozwiązaniem wszystkich niejasnych problemów, światłem wszystkich nocy. Daj, abyśmy znajdowali chlubę w krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Daj, abyśmy się stali dojrzali w prawdziwym chrześcijańskim istnieniu i życiu, aby krzyż nie był dla nas nieszczęściem i niezrozumiałym absurdem, lecz znakiem wybrania przez Ciebie, tajemnym, niezawodnym znakiem, że jesteśmy Twoimi na zawsze...; pozwól nam doświadczyć w krzyżu również jego błogosławieństwa. Daj nam taki krzyż, o którym Twoja mądrość wie, że może on być ku naszemu zbawieniu, a nie ku zgubie.
Karl Rahner
ŻYJ SŁOWEM!
W pierwszej części filmu Giacomo Battiato Karol - człowiek, który został Papieżem jest scena, w której młody biskup krakowski nawiedza Urząd ds. Wyznań, by pościć o zwrot gmachu seminarium. Wbrew przewidywaniom kard. A. Sapiehy urzędnik zgadza się na oddanie części gmachu dla formacji kandydatów do kapłaństwa. Pod koniec rozmowy bp. Karol wyjmuje z kieszeni egzemplarz Ewangelii z zaznaczonym tekstem Kazania na Górze.Wręcza urzędnikowi i zachęca do lektury. On bierze do ręki Ewangelię i uważnie ogląda. Gdy jednak biskup opuszcza pokój, zbliża się do kosza i wyrzuca tam Ewangelię. Można nie przyjąć Słowa, można wyrzucić Ewangelię do kosza, ale czy można zagłuszyć słowa Jezusa. "Głupotą jest budować dom na takim gruncie, który nie daje pewności przetrwania w najtrudniejszych chwilach. Kto wie, może i łatwiej postawić swoje życie na ruchomych piaskach własnej wizji świata, może łatwiej budować bez Jezusowego słowa, a czasem i wbrew temu słowu (.). Być mądrym - uczy Benedykt XVI - to wiedzieć, że trwałość domu zależy od wyboru fundamentu" (por. Film w reż. Giacomo Battiato na podstawie książki Historia Karola Wojtyły Gian Franco Svidercoschiego, prod. Polska, Francja, Włochy, Kanada, Niemcy 2005; Benedykt XVI, Budujcie wasze życie na Chrystusie, OsRomPl 6-7 (2006), 32-34).
ks. Jan Kochel
© fot. Jk
W pierwszej części filmu Giacomo Battiato Karol - człowiek, który został Papieżem jest scena, w której młody biskup krakowski nawiedza Urząd ds. Wyznań, by pościć o zwrot gmachu seminarium. Wbrew przewidywaniom kard. A. Sapiehy urzędnik zgadza się na oddanie części gmachu dla formacji kandydatów do kapłaństwa. Pod koniec rozmowy bp. Karol wyjmuje z kieszeni egzemplarz Ewangelii z zaznaczonym tekstem Kazania na Górze.Wręcza urzędnikowi i zachęca do lektury. On bierze do ręki Ewangelię i uważnie ogląda. Gdy jednak biskup opuszcza pokój, zbliża się do kosza i wyrzuca tam Ewangelię. Można nie przyjąć Słowa, można wyrzucić Ewangelię do kosza, ale czy można zagłuszyć słowa Jezusa. "Głupotą jest budować dom na takim gruncie, który nie daje pewności przetrwania w najtrudniejszych chwilach. Kto wie, może i łatwiej postawić swoje życie na ruchomych piaskach własnej wizji świata, może łatwiej budować bez Jezusowego słowa, a czasem i wbrew temu słowu (.). Być mądrym - uczy Benedykt XVI - to wiedzieć, że trwałość domu zależy od wyboru fundamentu" (por. Film w reż. Giacomo Battiato na podstawie książki Historia Karola Wojtyły Gian Franco Svidercoschiego, prod. Polska, Francja, Włochy, Kanada, Niemcy 2005; Benedykt XVI, Budujcie wasze życie na Chrystusie, OsRomPl 6-7 (2006), 32-34).
ks. Jan Kochel
© fot. Jk
