Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.


ROZWAŻ!

Termin aletheia występuje w pismach Jana ok. 40 razy (w całym NT ok. 100 razy). W przeciwieństwie do innych pism Nowego Testamentu aletheia u Jana nie wyraża zwykłej zgodności wypowiedzi z rzeczywistością, lecz jest formułą określającą Boże Objawienie w Jezusie Chrystusie. Dla Jana prawda utożsamia się z przekazaniem słowa Bożego (8, 45n; 6, 63b), jest samym objawieniem się Słowa – Jezusem Chrystusem.

„Słowo jest prawdą” (17, 17) – mówi Jezus w modlitwie arcykapłańskiej. Chrystus jako wcielone Słowo (1, 14) objawia Ojca nie tyle przez to, czego naucza, ile przez to, kim jest. Słowo, które Chrystus słyszał od Ojca (8, 26. 40; por. 3, 33), jest prawdą, którą On przychodzi „głosić” (8, 40. 45n); prawdą, o której „świadczy” (18, 37; por 5, 33). Ojciec „upoważnia” Syna do nauczania: „Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który mnie posłał” (7, 16). Jezus uczy więc tego, czego nauczył się od Ojca (8, 28), i tylko to poświadcza (3, 31-34; 5, 31n), niczego nie mówi wyłącznie od siebie (12, 49). Tego rodzaju nauczanie w prawdzie, uwierzytelnione przez to wszystko, co Jezus uczynił mocą Ojca (10, 37n), ma doprowadzić uczniów do wiary w Niego (8,31n.45n; 20,31). Często trwać w prawdzie wiąże się jednak również z ofiarą, cierpieniem, a nawet śmiercią. Przekonał się o tym kolejny świadek prawdy z tej ziemi.

Teodor Sąsała urodził się 7 listopada 1888 r. w Szczepanowicach k. Opola jako syn Andrzeja i Joanny. W kwietniu 1903 r. rozpoczął naukę w niższym seminarium misyjnym księży werbistów w Nysie. Następne lata studiów filozoficzno-teologicznych spędził w Sankt Gabriel w Austrii. Tam również w 1914 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez kilka lat pracował w duszpasterstwie. Od młodości odznaczał się wybitnymi zdolnościami językowymi. W latach 1926-1929 studiował filologię romańską. Od 1929 r. był nauczycielem i wychowawcą w niższym seminarium misyjnym w Górnej Grupie. Był bardzo lubiany przez wszystkich, a zwłaszcza przez uczniów. W październiku 1939 r. został internowany wraz ze współbraćmi. 5 lutego 1940 r. przetransportowano go do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, a na początku kwietnia do Sachsenhausen. Już po pięciu dniach pobytu w obozie zemdlał podczas ćwiczeń obozowych. Zmarł kilka dni później – 25 kwietnia 1940 r. w drodze do obozowego szpitala, niesiony na ramionach współwięźniów.

O. Teodor szybko dojrzał do męczeństwa. Bóg ustrzegł go przed długotrwałym cierpieniem, poniżeniem i bólem. Najwyższy Arcykapłan „poświęcił w ofierze samego siebie, aby i oni [jego kapłani] byli uświęceni w prawdzie”. W czwartej Ewangelii z pojęciem aletheia wiążą się bogate i różnorodne treści. Takie określenia, jak „czynić prawdę” (J 3, 21; 1 J 1, 6), „dawać świadectwo prawdzie” (J 5, 33), „postępować w prawdzie” (2 J 4; 2 J 3. 4) czy „uświęcić się w prawdzie” (J 17, 17.19) wskazują na szeroki zakres aktywności religijno-moralnej. Nasz bohater – kapłan był człowiekiem, który zaświadczył o prawdzie całym swoim życiem i męczeńską śmiercią. Zrealizował do końca słowa Ewangelii: „uświęć ich w prawdzie”! Greckie słowo hagiason odpowiada hebrajskiemu kadesz – „uświęć, przeznacz [ich] do świętości, zastrzeż dla Boga”. To wyłączenie nie polega na fizycznym odsunięciu od innych ludzi i ich trosk, ale na duchowym przeniesieniu do Bożego obszaru istnienia (por. Komentarz żydowski do NT, 337).

„Uświęceni w prawdzie” – przeznaczeni do świętości okazali się męczennicy czasów wojny. W świetle ich świadectwa – zwycięstwa prawdy, warto zapytać:

• Czy potrafimy uznać prawdę obiektywną – „blask Prawdy” (J 14, 6)?
• Czy ulegając relatywizmowi i cynicznej postawie Piłata zaczynamy szukać złudnej wolności poza samą prawdą (por. J 18, 38)?
• Jak rozumieć słowa Jana Pawła II: „[Męczennicy] poprzez swoje świadectwo dobru stają się wyrzutem dla tych wszystkich, którzy łamią prawo (por. Mdr 2, 12), przypominając ciągłą aktualność słów proroka: «Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemności na światło, a światło na ciemności, którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz!» (Iz 5, 20)”?
  

Ojcze, Ty niczego nie odmawiasz swoim synom, daj mi chleb, którym będzie mój czyn rodzący się w sercu. Uchroń mnie przed kamieniem działania w pustce i zmęczeniu. Daj mi to dobro, które jest pokojem Twojego Królestwa i zadatkiem zmartwychwstania. Oddal ode mnie węża wewnętrznej udręki, rezygnacji wobec zła i załamania. Daj mi zakosztować chleba Królestwa oraz chwalebnego i radosnego życia, jakie nam objawiłeś w swoim Synu, a naszym Panu. On stał się pierwszym przykładem wypełnienia słowa, które głosił w kazaniu na górze, objawiając samego Ciebie. Bo On jest światłością, drogą, prawdą i życiem.

Zapytano kiedyś Jana Pawła II o najważniejsze zdanie z Pisma Świętego. Uznał, że jest to fragment Ewangelii Jana: „(…) poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (8, 32). W Liście do młodych całego świata przyznał: „Wśród słów zapisanych w Ewangelii te należą z pewnością do najważniejszych. Mówią

bowiem równocześnie o całym człowieku. Mówią o tym, na czym buduje się od wewnątrz, w wymiarach ducha ludzkiego, właściwa człowiekowi  godność i wielkość” (nr 12). Natomiast w encyklice Veritatis splendor dodał: „Kościół ukazał wiernym przykłady licznych świętych mężczyzn i kobiet, którzy głosili i bronili prawdę moralną aż do męczeństwa albo woleli umrzeć niż popełnić choćby jeden grzech śmiertelny. Wyniósł ich do chwały ołtarzy, to znaczy kanonizował ich świadectwo i publicznie uznał za słuszne ich przekonanie, że miłość Boga każe bezwarunkowo przestrzegać Jego przykazań nawet w najtrudniejszych okolicznościach i nie pozwala ich łamać nawet dla ratowania własnego życia” (VS 91). Jak realizuję to zalecenie Kościoła w swoim życiu?