Przybytek Ducha Świętego (Vas spirituale)

2018-05-22

Druga część tej modlitwy wskazuje na moment, w którym dokonało się Wcielenie. Dokonało się ono dopiero wtedy, gdy Maryja przekazała Bożemu zwiastunowi swą wolną decyzję: „Oto ja Służebnica Pańska; niech mi się stanie według słowa twego”. Modlitwa Kościoła zwraca więc uwagę na fakt, że Matka Boża nie jest jedynie biernym, bezwolnym narzędziem w rękach Wszechmocnego. Jej odpowiedź wyraża wolę aktywnej współpracy w zbawczym dziele Ojca, razem z Synem, w Duchu Świętym. Obecny przekład tej inwokacji oddaje więc znacznie lepiej treść zawartą w łacińskim oryginale.

Przybytek, którego wyidealizowany obraz przedstawia Księga Wyjścia, to miejsce spotkań ludu Przymierza z Bogiem Izraela. Bóg przebywał tam w duchowy sposób ponad przebłagalnią, która kryła Arkę Przymierza. Z wnętrza Przybytku, zwanego też Namiotem Spotkania, Bóg udzielał pouczeń za pośrednictwem Mojżesza. Sanktuarium Izraela na pustyni było zapowiedzią świątyni duchowej, którą zapowiadali prorocy. Spełnieniem tej zapowiedzi jest Kościół jako mistyczne ciało Chrystusa. Św. Paweł wyraźnie naucza, że każdy chrześcijanin jako członek tego Ciała, jest również świątynią Bożą, a jego ciało jest przybytkiem Ducha Świętego (1 Kor 6,19). Jako członkowie mistycznego Ciała Chrystusa, mamy obowiązek przyczyniać się do jego wzrostu (Ef 4,1-16).