Na frontonach średniowiecznych katedr spotyka się motyw „Królowej wszystkich świętych”: Maryja zasiada na tronie obok Chrystusa, a wokół Niej zgromadzone są poszczególne kategorii świętych Starego i Nowego Testamentu. Ten sam motyw znajdziemy u Dantego w końcowych strofach Raju. Wędrując przez najwyższe Niebo (Empireum) kontempluje poeta mistyczną Różę, utworzoną z aniołów i zbawionych. W środku tej Róży zasiada w chwale Matka Najświętsza, otoczona chórami Aniołów. Na niższych stopniach Bożego tronu widnieją kolejno mieszkańcy Raju, wykupieni drogocenną krwią Baranka: Patriarchowie, Prorocy, Apostołowie, Męczennicy, Wyznawcy i Dziewice. Lewą część Róży zajmują święte kobiety, poczynając od żon biblijnych Patriarchów. Po prawej stronie natomiast zasiadają mężczyźni włączeni do grona zbawionych. W Starym Testamencie znakiem przynależności do Przymierza było obrzezanie, w Nowym – znamię to stanowi sakrament chrztu.

Tradycja apokryficzna, próbując odtworzyć dzieciństwo Maryi, sięga do historii z życia Patriarchów Starego Przymierza. Opis Jej cudownych narodzin w „Protoewangelii Jakuba” (II wiek) wzorowany jest na motywie wiary niepłodnych rodziców, znanym z Księgi Rodzaju. Modlitwa niepłodnej Anny odwołuje się do przykładu żony Abrahama, Sary, której Bóg dał syna – Izaaka (2,4). Typologia ofiary Izaaka zapowiada już najświętszą Ofiarę Chrystusa. Maryja jest Królową Patriarchów, ponieważ Jej godność została zakorzeniona już w obietnicach danych praojcom. Pierwszą z tych obietnic jest Protoewangelia (Rdz 3,15) o zwycięstwem Mesjasza i Jego Matki nad pradawnym Wężem.

Królowo Patriarchów – módl się za nami!

Maryja w pieśni Magnificat potwierdza wielkie dzieła Boga w swoim życiu, a ich zwieńczeniem są słowa: "(...) jak to obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieku". Patriarcha Abraham jest ojcem wierzących, a co za tym idzie wszystkich narodów (por. Łk 3,8; Rz 3,27-4,25; Ga 3,6-29). "Dlatego też wiara Maryi przyrównana bywa do wiary Abrahama, którego nazywa <ojcem naszej wiary> (Rz 4,12). W zbawczej ekonomii Objawienia Bożego wiara Abrahama stanowi początek Strego Przymierza; wiara Maryi przy zwiastowaniu daje początek Przymierzu Nowemu. Podobnie też, jak Abraham <wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów> (Rz 4,18), tak Maryja, która przy zwiastowaniu wyznaje swoje dziewictwo (<Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?>), uwierzyła, że z mocy Najwyższego, za sprawą Ducha Świętego, stanie się Matką Syna Bożego zgodnie z objawieniem anioła: <Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym> (Łk 1,35)" - uczy Jan Paweł II (RM 14). Sięgamy i my do tego dziedzictwa wiary biblijnej!