Królowa wszystkich Świętych (Regina Sanctorum omnium)
2018-08-22
Uroczystość Wszystkich Świętych wyraża wiarę w świętych obcowanie i w
powszechne powołanie do świętości. Kościoły wschodnie już w IV wieku oddawały
cześć wszystkim męczennikom w piątek po Wielkanocy; zwyczaj ten przetrwał w
obrządku chaldejskim do dzisiaj. W Kościele rzymskim pierwsze świadectwa o
obchodzeniu tego święta w niedzielę po Pięćdziesiątnicy pochodzą z VI wieku: do
męczenników dodawano wtedy wszystkich, którzy osiągnęli zbawienie. Nieco
później (609) święty papież Bonifacy IV przeniósł relikwie znanych męczenników
do rzymskiego Panteonu i dedykował tę świątynię Matce Bożej i męczennikom (S.
Maria ad Martyres).
CZYTAJ!
Ap 12,1-5 (BP)
Na niebie ukazał się wielki znak: Kobieta obleczona w słońce. Pod jej stopami - księżyc, a na jej głowie - wieniec z dwunastu gwiazd. Jest brzemienna i krzyczy ogarnięta bólami i cierpieniem rodzenia. Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki smok ognisty ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Jego ogon ciągnie trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię. Smok stanął przed kobietą, która miała rodzić, aby gdy tylko urodzi, pożreć jej dziecko. I urodziła syna - mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody laską żelazną. Jej dziecko zostało porwane do Boga, przed Jego tron.
ROZWAŻ!
Gestem przeniesienia relikwii męczenników do rzymskiego Panteonu papież wyraził wiarę Kościoła w wyjątkową pozycję Maryi pośród
świętych. Jest Ona godnym naśladowania wzorem wszelkiej świętości. Współczesna
nauka soborowa podjęła chętnie tę starożytną intuicję, ukazując Maryję jako
„najdoskonalszy wzorzec wiary i miłości” (LG 53). Papieże ostatniego półwiecza,
poczynając od Soboru, wskazują na Matkę Zbawiciela jako przewodniczkę w drodze
do świętości. Jej postawa zawierzenia Synowi jest najlepszym przykładem dla
„pielgrzymującego ludu Bożego”.
Ale Kościół to także wspólnota osób, połączonych wspólnym celem. Maryja
stanowi indywidualny wzór dla każdego z uczniów Jej Syna, Chrystusa. Wzorzec
ten może mieć niezliczone zastosowania, zależnie od osobowości, kultury i
możliwości każdego z wierzących. Każdy też musi osobiście wybrać drogę Jej
naśladowania, aby osiągnąć osobistą świętość. Autentyczność tych osobistych
dróg winniśmy weryfikować w oparciu o kryteria widoczne w życiu „Królowej
wszystkich Świętych”.
Trzeba więc najpierw pozwolić ogarnąć się miłości, jaką Bóg nas pierwszy
umiłował (por. 1 J 4,10). Nie jest to łatwe z powodu fałszywej pokory i różnych
uprzedzeń. Maryja uczy nas, jak przyjmować Bożą łaskę, powierzać się Jego
prowadzeniu i za wszystko dziękować. Drugim warunkiem zbawienia jest rozumne
posłuszeństwo Bożym planom. Maryja jest wzorem osoby, która „będąc posłuszną,
stała się przyczyną zbawienia zarówno dla siebie jak i dla całego rodzaju
ludzkiego” (św. Ireneusz). „Dziewica słuchająca” uczy kontemplacji słowa Bożego
(Łk 2,19.51). Stanowi też wzór wytrwałej wierności Bogu w sytuacjach
dramatycznych (Łk 2,41-51). Służebnica Pańska uczy nas wreszcie czynnej posługi
względem potrzebujących (J 2,1-11) i wytrwałości pod krzyżem (J 19,25-27).
Liczne są drogi, jakie Królowa wszystkich Świętych musiała przebyć dążąc
do celu, jaki miała osiągnąć u boku Syna. Jej przykład stanowi ustawiczną
zachętę dla wszystkich dzieci Kościoła, aby niestrudzenie iść Jej śladem ku
prawdziwej świętości.
MÓDL SIĘ!
Królowo wszystkich Świętych -
módl się za nami!
ŻYJ SŁOWEM!
Królestwo Boże jest dla tych, którzy przyjmą dobrą nowinę (Mk 1,15). I chociaż nie jest ono z tego świata (J 18,36), to Zmartwychwstały rozszerza swoje panowanie na wszystkich ludzi (1 Kor 15,24). Apostoł przekonuje: "Wolą Bożą jest nasze uświęcenie" (1 Tes 4,3; por. Hbr 10,10; 1 P 1,16). Doskonałym wzorem dla wszystkich jest Niewiasta obleczona w słońce (Ap 12,1).
ks. Antoni Tronina
fot. uadyton.edu/
