Królowa Polski (Regina Poloniae)
2018-10-18
Losy narodu polskiego od zarania naszej państwowości związane są z Matką
Bożą. Tytuł „Królowej Polski” rozpowszechnił się już w XVII wieku za sprawą
jezuity włoskiego, Juliusza Mancinellego. Maryja objawiła mu, że chce być
nazywana właśnie „Królową Polski”. Oficjalne nadanie Jej tego tytułu nastąpiło
po cudownej obronie Jasnej Góry w czasie najazdu szwedzkiego. Wtedy to (1 IV
1656) król Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej uroczyście obiera Maryję za
Patronkę narodu polskiego i całego królestwa.
CZYTAJ!
Ps 72,1.2. 8-14. 18-19 (tłum. R. Brandstaetter)
Boże, przekaż królowi swoje prawo,
a sprawiedliwość swoją królewskiemu synowi,
aby panował nad Twoim ludem według prawdy,
a nad Twoimi ubogimi według prawa (...)
Jego królestwo od morza do morza,
od rzeki aż do granic ziemi!
Uklękną przed Nim mieszkańcy pustyni,
a Jego wrogowie lizać będą proch.
Królowie Tarszyszu i wysp przyniosą Mu dary,
a królowie Szeby i Saby przyjdą z daniną.
Pokłon Mu złożą wszyscy królowie
i wszystkie ludy będą Mu służyły,
gdy wybawi ubogiego, który woła o pomoc,
i pognębionego, który nie ma obrońcy.
On zlituje się nad nędzarzem i ubogim,
a duszę ubogiego wyzwoli.
Wybawi ich duszę od gwałtu i krzywdy,
albowiem ich krew jest drogocenna w Jego oczach (...).
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela,
który sam jeden czyni cuda.
I niechaj będzie błogosławione na wieki
Jego uwielbione imię,
i niechaj Jego chwałą
napełni się cała ziemia.
Amen. Amen.
ROZWAŻ!
Potwierdzeniem tego historycznego aktu było ukoronowanie jasnogórskiego
obrazu przez biskupa chełmskiego, Krzysztofa Jana Szembeka w dniu 8 września
1717 roku. Dzień ten był potężną manifestacją wiary i czci, jaką naród polski
okazał swej Królowej. Do Częstochowy przybyło wówczas około 200 tysięcy
pielgrzymów, co na owe czasy było liczbą ogromną.
Niemal wszyscy królowie polscy przybywali wraz z rycerstwem i dworami do
stóp Królowej Polski, prosząc o opiekę nad narodem. Wzruszające jest wotum
złożone przez króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego: złote serce zdobne
diamentem. Złożył je na Jasnej Górze w dniu 7 grudnia 1669 roku wraz z
następującym wyznaniem: „Oświadczam, że królestwem tym (…) tak będę rządził, że
i tron mój Tobie samej oddam i będę Cię uważał za swoją Panią i Najwyższą
Królową, a nieustannie Twej opiece będę polecał ten lud przez Ciebie mi
powierzony (…)”.
W czasie niewoli Jasna Góra stała się duchową stolicą narodu, a Królowa
Polski – nadzieją Polaków. W objawieniach gietrzwałdzkich (1877) Maryja mówi o
zmartwychwstaniu Polski. Kilka lat wcześniej przez wizjonerkę Wandę Malczewską
przekazała zapewnienie: „Polskę kocham, bo to moje królestwo. Nie zapomnę o
was, a mój Syn nie da wam zginąć”. Pod koniec tej smutnej epoki, gdy zbliżała
się szansa odzyskania niepodległości, arcybiskup J. Bilczewski zwrócił się do
Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie święta Królowej Polski. Dla
diecezji lwowskiej przemyskiej prośbę tę aprobowano w roku 1908. Wtedy też do
Litanii loretańskiej włączono wezwanie „Królowo Korony Polskiej”.
Po odzyskaniu niepodległości episkopat polski w obliczu inwazji
sowieckiej (27 VII 1920) ponawia wybór Maryi na Królową Polski. Pius XI
ustanowił dzień 3 maja świętem Królowej Korony Polskiej. W dwa lata później
kobiety polskie złożyły przy obrazie Jasnogórskim insygnia królewskie: złote
berło i jabłko z napisem: „Matko i Królowo Korony Polskiej. My, kobiety
polskie, składamy Ci berło jako symbol władzy. Rządź nami (…), strzeż swego
królestwa”. Po wojnie, w trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza (26 VIII
1956) naród polski pod przewodnictwem biskupów (Prymas był jeszcze więziony)
odnowił dawne śluby.
Odnowione przymierze narodu z Królową miało sprawić, „by Polska stała się rzeczywiście
królestwem Maryi i Jej Syna”. Millennium Chrztu Polski (1966) obchodził naród
już zjednoczony pod berłem swej Królowej. Pół wieku później (2016) pragnienie
dawnych pokoleń stało się rzeczywistością. Prymas wraz z Prezydentem mogli
wspólnie wyznać: „Z dawna Polski Tyś Królową!".
MÓDL SIĘ!
Królowo Polski -
módl się za nami!
ŻYJ SŁOWEM!
Biblijne odniesienia do króla i królowej (por. Ps 47; 72; 96; Mt 21,5; J 12,13. 15; 18,36; 1 Kor 15,24), znalazły swoje odbicie w pobożności maryjnej narodu polskiego. "Z dawna Polski, Tyś Królową, Maryjo!" - śpiewa lud tekst K. Ujejskiego. Czy może naród zjednoczyć coś bardziej wzniosłego, jak wspólna modlitwa do Matki i Królowej? Warto zatem wołać jeszcze usilniej: "(...) Ty, za nami przemów słowo, Maryjo! / Mniej w opiece naród cały, / (...) niech rozwija się wspaniały, Maryjo!".
ks. Antoni Tronina
fot. ikona Jasnogórska - Królowa Polski
