Wyszukiwarka:
Rozważania tematyczne: Drogi wychowania

Wyznanie wiary

2019-07-03

News
Proces nauczania i wychowania w wierze opiera się na przekazie tego, co konieczne. Wielka tradycja katechetyczna Kościoła katolickiego rozwijała się wokół czterech „filarów” jakimi są: chrzcielne wyznanie wiary (Symbol), sakramenty wiary (Sakramenty), życie wiary (Przykazania) i modlitwa wierzącego (Modlitwa Pańska) (por. KKK 13). Razem tworzą „najstarszy katechizm rzymski” – katechizm apostolski.



rys. Anna Szadkowska OV


Czytaj!
Mt 16,13-16 (BP)

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, zapytał swoich uczniów: „Co mówią ludzie? Kim według nich jest Syn Człowieczy?”. A oni odpowiedzieli: „Mówią, że jest Janem Chrzcicielem, inni – że Eliaszem, a jeszcze inni – że Jeremiaszem lub którymś z proroków”. Zapytał ich: A według was, kim jestem?”. Wtedy Szymon Piotr odpowiedział: „Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego”.


Rozważ!

W dziejach Kościoła w odpowiedzi na potrzeby różnych epok sformułowano wiele wyznań wiary, lecz najbardziej znany pozostał tzw. „symbol apostolski”. Jest to starożytny symbol chrzcielny Kościoła rzymskiego. Jego wielki autorytet wynika z faktu, że „jest on symbolem, którego strzeże Kościół rzymski, Kościół, gdzie miał siedzibę Piotr, pierwszy z Apostołów, i dokąd przyniósł wyrażenie wspólnej wiary” (Ambroży, Explanatio Symboli, 7: PL 17,1158 D; por. KKK 194). Tradycja przekazuje opowiadanie o tym, że dwunastu apostołów ułożyło to wyznanie wiary w taki sposób, że każdy z nich wypowiedział jedno jego zdanie – dwanaście prawd („artykułów”) wiary (por. Rufin z Akwilei +411 r.). Ułożyli oni w ten sposób „symbol” (gr. „coś zebranego razem”) wspólnej wiary. Apostolskie wyznanie wiary ma prosty, potrójny schemat zbudowany wokół Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego (por. Mt 28,19).

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.

I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego,

który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny,

umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowany, umarł i pogrzebion.

Zstąpił do piekieł.

Trzeciego dnia zmartwychwstał,

wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego;

stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.

Wierzę w Ducha Świętego,

święty Kościół powszechny,

świętych obcowanie,

grzechów odpuszczenie,

ciała zmartwychwstanie,

żywot wieczny.

Amen.

Oczywiście formuły wyznania wiary są potrzebne, ponieważ „pozwalają nam wyrażać i przekazywać wiarę, celebrować ją we wspólnocie, przyswajać ją sobie i coraz bardziej nią żyć, posługując się wspólnym językiem” – przypomina Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego (nr 31). Istotniejszy jednak od formuł wiary jest posłuszeństwo wiary, czyli to w jaki sposób człowiek odpowiada objawiającemu się Bogu. Chodzi o bezpośredni i osobowy kontakt z Bogiem. Wśród wielu świadków osobowej relacji i posłuszeństwa wiary wyróżniają się: Abraham, który poddany próbie, uwierzył Bogu (por. Rdz 15,6; Rz 4,3) i stał się „ojcem wszystkich tych, którzy… wierzą” (Rz 4,11.18); Maryja, która urzeczywistniła w sposób najdoskonalszy przez całe swoje życie posłuszeństwo wiary (por. Łk 1,38) i stała się „przewodniczką na drogach wiary” (RM 1-6); Szymon Piotr, który – mimo prób – nawrócił się, uwierzył i podjął misję „umacniania braci w wierze” (por. Mt 16,16; Łk 22,31n; J 21,15-17).

Przejście od znajomości prawd wiary do bezpośredniego spotkanie z Tym, w którego się uwierzy jest doświadczeniem, które opiera się na słowie Bożym i działa „przez miłość” (Ga 5,6). Wierzyć oznacza zatem wykonać ten skok, przejść poza mur, przezwyciężyć tę barierę. Każdy musi to zrobić sam za siebie i jest to darem łaski Bożej. „Akt wiary jest aktem ludzkim, to jest aktem rozumu, przyjmującego za prawdę Bożą z nakazu woli, poruszonej łaską przez Boga” (KKKK 28).

Człowiek wierzący nie przestaje pytać:

  • Co oznacza w praktyce wierzyć w Boga?
  • Dlaczego nie ma sprzeczności między wiarą i rozumem?
  • Dlaczego wiara jest jednocześnie aktem osobowym i eklezjalnym? W jakim sensie wiara Kościoła jest jedna (por. KKKK 29-32)?


Módl się!

Panie wraz z Apostołami prosimy: „Przymnóż nam wiary!”. Pomóż nam, na wzór Abrahama, Maryi i Szymona Piotra, uwierzyć wbrew próbom, kryzysom, wątpliwościom; „wbrew nadziei uwierzyć nadziei”. Pomóż nam trwać w posłuszeństwie wiary, by umacniać braci i siostry w wierze. Przez Chrystusa, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.


Żyj Słowem!

Porównaj dwie znane formuły wiary: Symbol Apostolski i Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański – wyznanie wiary powtarzane podczas niedzielnej Mszy świętej. Przede wszystkim podejmij osobiste akty, gesty i symbole wiary.

ks. Jan Kochel

_______________________________________________

WYZNANIE WIARY

Pozwól, by dziecko opowiedziało, co widzi na obrazku.

  • Gdzie znajdują się wychowawca i Dreptuś? (w pociągu)
  • Co można powiedzieć o wieku tego pociągu? Jak długo jest używany? Czy jest nowoczesny? (Nie jest nowoczesny, ma już swoją historię, używany jest już od dawna)
  • Co trzyma w ręku wychowawca? (lizak konduktorski)
  • Co on oznacza na stacji? (oznacza możliwość odjazdu)

Przyjrzyjmy się jeszcze detalom podróży naszych bohaterów.

  • Gdzie się usadowili? ( w lokomotywie)

Spróbujmy policzyć jeszcze koła naszej lokomotywy. Ile ich jest? (sześć z jednej strony, czyli razem dwanaście).

  • Co nam przypomina ta liczba? (12 apostołów)

W podróży wychowawczej nasi bohaterowie wsiedli do pociągu apostołów. Oczywiście nie było takich pociągów w I wieku, czyli w czasach apostolskich, ale nasz rysunek jest symboliczny.

Pociąg apostolski (jak Kościół) wiezie nas we właściwym kierunku. Jeśli wsiedliśmy do tego apostolskiego Kościoła, daje nam pewność dotarcia do celu, czyli wieczności.

Pierwszą częścią pociągu jest lokomotywa. Ona ciągnie cały skład wagonów.

  • Co jest siłą apostołów? Co sprawia, że dobrze prowadzili wspólnotę Kościoła, gdy Jezus wstąpił już do nieba? (wiara)

Wiara jest lokomotywą. Ona nas ciągnie. Ona jest pierwsza i najistotniejsza. Ona jest siła człowieka. Jest darem Boga, więc możemy o nią prosić, by byłą mocniejsza. Jest też odpowiedzią człowieka, czyli możemy ją wyznawać. Przez wiarę Chrystus może zamieszkać w naszych sercach (Ef, 3,17). Wiara otwiera nam też drogę do nieba (Mk 16,16). Bez wiary nie można podobać się Bogu (Hbr 11,6).

Widzimy więc, że nasi bohaterowie usiedli w najwłaściwszym miejscu. Gdy są w lokomotywie nie straszne im wiatry i burze, chłody i niepogody. Nie kierują nimi zachcianki, moda, emocje, kalkulacje czy inne okoliczności. Oni kierują się wiarą.

  • Gdzie wjeżdża pociąg na obrazku (na most, pnie się pod górę).

Wiara pozwala nam zdobywać szczyty, przekraczać przeszkody. Bardzo trzeba dbać o tę lokomotywę naszego życia.

Wróćmy jeszcze do dwunastu kół.

Wyznanie wiary zostało ułożone u początków istnienia Kościoła. Nazwane zostało „Składem Apostolskim”, trochę jak „skład pociągu”. Powinniśmy znać ten skład.


Przeczytaj (lub powtórz) z dzieckiem (starszym) treść Składu Apostolskiego.

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.

I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego,

który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny,

umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowany, umarł i pogrzebion.

Zstąpił do piekieł.

Trzeciego dnia zmartwychwstał,

wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego;

stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.

Wierzę w Ducha Świętego,

święty Kościół powszechny,

świętych obcowanie,

grzechów odpuszczenie,

ciała zmartwychwstanie,

żywot wieczny.

Amen.


Wytłumacz słowa i pojęcia, których nie rozumie.

Wiarę wyznajemy z Apostołami. Dlatego się jej uczymy.

Ale wyznajemy ją bardzo osobiście i dlatego możemy też mówić swoimi słowami, w jaki sposób wierzymy w Jezusa – tak jak zrobił to św. Piotr (.

Poproś, by dziecko swoimi słowami wyznało wiarę.

ks. Artur Sepioło

Pozostałe tematy
Aktualności

Katechezy eucharystyczne

Kongres Eucharystyczny w diecezji gliwickiej stał się okazją do zaangażowania poszczególnych wiernych, jak i grup, stowarzyszeń i ruchów lokalnego Kościoła. Studenci Wydziału Teologicznego UO przygotowali cykl katechez eucharystycznych dla młodzieży, by odpowiedzieć na apel Biskupa Gliwickiego i włączyć się w przygotowanie do dobrego przeżycia tego czasu łaski; zob. Wprowadzenie. Katecheza III.

więcej

List do Galatów

Kolejny tom Komentarza Biblijnego Edycji św. Pawła budzi nadzieję na szybsze ukończenie wielkiego projektu polskiego środowiska biblistów. Komentarz Dariusza Sztuka SDB dotyczy dzieła, które Apostoł napisał pod koniec swego pobytu w Efezie jako odpowiedź na niepokojące wieści o niebezpieczeństwie zagrażającym wierze (por. Ga 3,2; 4,21; 5,4); NKB.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 14063471

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu