Ktoś zbliżył się do [Jezusa] i zapytał: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”. On odpowiedział: „Czemu Mnie pytasz o to, co dobre? Jest tylko jeden Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowuj przykazania”. Wtedy on zapytał: „Które?”. Jezus odpowiedział: „Nie dopuścisz się morderstwa, nie popełnisz zdrady małżeńskiej, nie będziesz kradł, nie złożysz kłamliwego zeznania, otaczaj szacunkiem ojca i matkę oraz miłuj bliźniego jak siebie samego”. Młodzieniec powiedział: „Wszystkiego tego przestrzegałem. Czego mi jeszcze brakuje?”. Jezus odrzekł: „Jeśli chcesz być doskonały. Idź, sprzedaj swój majątek i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem wróć i chodź za Mną”. Gdy młodzieniec to usłyszał, odszedł zasmucony. Miał bowiem wiele posiadłości.

Rozważ!

Przykazania nie tylko należy znać, ale przede wszystkim trzeba je wcielać w życie (por. Kpł 22,31). Złamanie przykazań wiąże się z konsekwencjami (por. Lb 15,31; 119,21; Iz 24,5; Jer 44,10.23; Mt 5,19). Biblijna formuła „iść/biec drogą przykazań” oznacza nauczyć się ich i rozeznać ich sens (por. Ps 119,32.73.78.127). Wielki znawca Biblii Xavier Léon Dufour w swoim Słowniku Nowego Testamentu podając definicję Prawa stosuje grę słów: „Jeżeli dekalog nie rozkwitnie w dialog, zesztywnieje w katalog [zakazów i nakazów]” (por. Słownik NT, 511). Zbiór biblijnych praw i nakazów jest tylko zwykłym zbiorem zobowiązań do czynienia dobrze (por. Jr 31,33; Rz 7,7-25), lecz mądrość podporządkowania się Prawu Bożemu przynosi prawdziwe szczęście (por. Prz 16,20; Syr 23,27) i dojrzałość/doskonałość (por. Mt 5,19.48; 16,21).

Prawdziwą lekcję rozumienia Prawa daje Nauczyciel w dialogu z bogatym młodzieńcem (por. Mk 10,17-22; Łk 18,18-23). W Ewangelii Mateusza opowiadanie składa się z trzech pytań i trzech odpowiedzi.

Pytania młodzieńca dotyczą tego, co najważniejsze: wyboru dobra, życia wiecznego, doskonałości. Odpowiedzi Nauczyciela są precyzyjne i praktyczne. Jezus najpierw kieruje uwagę młodego człowieka na Dobro Najwyższe. „Tylko Bóg jest dobry, dlatego jedynym ważnym pytaniem jest to, czego On chce i co nakazuje. Ludzie, chcąc być dobrymi, powinni podporządkować swoją wolę woli Boga. Wola Boża natomiast jest zawarta w przykazaniach Prawa. Tak więc odpowiedź na pytanie: Co dobrego mam czynić…? Istnieje już dawno. Podał ją Bóg w przykazaniach. Idzie o to, aby je zachować” (por. NKB NT I/2, 265). Papież Benedykt XVI przekonywał nauczycieli: „(…) zachęcajcie uczniów, aby nie tylko pytali o to czy tamto, ale aby zastanawiali się nad tym, skąd się bierze nasze życie i dokąd zmierza. Pomóżcie im zrozumieć, że wszelkie odpowiedzi nie odwołujące się do Boga, są za krótkie” (por. Nieszpory w katedrze w Monachium, 10 września 2006 r.). Pierwsze jest ukierunkowanie na Boga – posłuszeństwo Bogu (por. Szema` z Pwt 6,4).

Drugie pytanie dotyczy treści przykazań. Nauczyciel nie wymienia wszystkich przykazań dekalogu, lecz dokonuje ich interpretacji (por. Mt 5,17-48). Przekonując się o tym, że młodzieniec zna przykazania, sięga tylko po drugą tablicę Dekalogu i przykazanie miłości bliźniego. Połączenie Dekalogu i Przykazania miłości jest nowością, która ukształtuje całe nauczanie moralne Kościoła (por. KKK 2083-2557). Św. Augustyn uczył: „Tak jak są dwa przykazania miłości, o których mówi Pan, że na nich zawisło całe Prawo i Prorocy… tak te dziesięć przykazań zostało dane na dwóch tablicach. Trzy… są wypisane na jednej tablicy, a siedem na drugiej” (por. Sermones, 33,2,2; PL 38,208). Tradycja przekonuje ponadto, że trzy pierwsze przykazania dekalogu odnoszą się do miłości Boga, a siedem pozostałych do miłości bliźniego. Potwierdza się przekonanie, że sama znajomość przykazań nie wystarcza. „Życie moralne jest odpowiedzią na inicjatywę miłości Boga” (KKK 2062).

Trzecie pytanie dotyczy czegoś więcej: Czego mi jeszcze brakuje? Odpowiedź Nauczyciela zakłada pragnienie doskonałości: Jeśli chcesz być doskonałym… Czym jest owa doskonałość? W tradycji biblijnej gr. teleios („dojrzały/doskonały”) oznacza człowieka całkowicie oddanego i posłusznego Bogu (np. 1 Krl 11,4; Ps 119,115). Psalmista przekonuje, że pełne rozumienie przykazań oznacza umiłowanie ich „bardziej niż najczystszego złota” (Ps 119,126). Doskonałość wiąże się z tym, by bardziej być, niżmieć. Wyrzeczenie się bogactwa z miłości do bliźniego jest szczytem drogi według Prawa: „Ty jesteś blisko, PANIE, i wszystkie Twe nakazy są prawdą” (Ps 119,151).

Warto i trzeba zapytać:

Módl się!

Panie Jezu, powiedz mi, co mam czynić, abym był dobrym chrześcijaninem i kapłanem. Co mam czynić, abym się zbawił i otrzymał życie wieczne? Co mamy czynić, abyśmy byli żywą wspólnotą – Kościołem apostolskim, abyśmy wprowadzali w czyn przykazania Boże i przykazania kościelne. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

Żyj Słowem!

Przez najbliższy czas powtarzaj w codziennym pacierzu – na wzór naszych przodków – Dekalog i Przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Poproś, by dziecko opowiedziało, co widzi na obrazku.

„Deka” – dziesięć, „logos” – słowo. Ten wagon wiezie DEKALOG.

W znakach drogowych oznacza to: inne niebezpieczeństwo!

Starym Testamencie cysterna była zbiornikiem na wodę wykutym w skale. Była dobrodziejstwem, bo dawała możliwość zachowania niezbędnej wody, zwłaszcza w czasie suszy lub oblężenia miasta. Ale dlatego też traktowana była jako znak pychy i zarozumiałości człowieka, który zamiast w Bogu, pokładał nadzieję w zbiornikach.

Tych dziesięć znaków na kamiennych tablicach to instrukcja obsługi całego towarowego pociągu.

Mówimy, że ludzie mają „pociąg” do papierosów, alkoholu, narkotyków.

Ten „pociąg” w ludzkim sercu musi być regulowany i uporządkowany. W przeciwnym razie może spowodować, że człowiek zostanie wciągnięty do cysterny i utopi się, zginie przez swoja zachłanność, złe przyzwyczajenie czy nałóg. Cysterna go „wciągnie”. A o takim człowieku czasem mówi się, że się „wykoleił”. Nie dotarł do życiowego celu. Rozbił się i zmarnował wszystko co posiadał.

Jakie cysterny wiezione są dziś? Jak zagrażają dzieciom?

Zwróć uwagę dziecka na:

·Pieniądze i zachłanność.

·Komputer i gry.

·Komórkę i brak realnego kontaktu.

·Siłę i agresję.

·Zdolności i zarozumiałość.

·Dojrzewanie i pornografię.

·Słowa i wyśmiewanie.

Porozmawiaj z dzieckiem o każdej z „cystern”. Jak wciąga, jak zaślepia i jak „wykoleja”.

Wszystkie te bogactwa i zasoby (pieniądz, komputer, płciowość i słowa itd ) jadą z nami w „towarowym składzie”. Ważne, by dziesięć słów było dla nas prawdziwie stosowaną instrukcją obsługi tego pociągu.

Pomódl się z dzieckiem o mądrość dobrego wykorzystania całego towarowego składu w życiu waszej rodziny i o posłuszeństwo przykazaniom.