Duch Święty – buduje i ożywia Kościół

2019-08-03

Po modlitwie zadrżało miejsce, na którym przebywali. Napełnił ich Duch Święty, a oni odważnie głosili słowo Boże. Wszyscy wierzący mieli jedno serce i jedną duszę. Nikt z nich nie uważał za swoje tego, co posiadał, ale wszystko było wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wszyscy byli obdarzeni bogactwem łaski. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, gdyż właściciele ziemi i domów sprzedawali je, a uzyskane pieniądze przynosili i składali przed apostołami. I rozdzielano je każdemu według potrzeb.

Najważniejszą cechą charakteryzującą "wewnętrznego Nauczyciela" – Ducha Prawdy jest Jego uniwersalizm (por. Mdr 1,7; Syr 39,19). Nie ma takiego miejsca w życiu człowieka, do którego Duch Święty nie dociera ze swoim przekonywaniem, nawoływaniem, pocieszaniem i prowadzeniem do świętości (por. C.M., Martini, Dio educa il suo popolo, 51). Wypełnia swoim tchnieniem również cały Kościół. Księgi mądrości stanowią jeden z elementów stopniowego objawiania się Boga i jest ważnym krokiem do odkrycia osoby Ducha Świętego i Jego nauczycielskiej misji w Kościele. Zanim gdziekolwiek się pojawili ludzie otwarci na Boga, Jego Duch był tam przed nami: „Wszystko napełnił Duch Święty” (Dz 2,4; por. Ps 139,7-12). Dlatego nie istnieją sytuacje beznadziejne w życiu wspólnoty ludzi wierzących.

W dniu Zesłania Ducha Świętego rodzi się Kościół i rozpoczyna się jego misja wśród wszystkich ludzi (por. Dz 2,1-12; J 14,17). Kościół nie przestaje być jednak tajemnicą. Jako katolicy wierzymy, że Kościół jest obecny w sposób widzialny we wszystkich diecezjach będących w komunii z sobą i z papieżem (Dz 2,42). Wynika stąd jego obecność w każdej, nawet najmniejszej cząstce (wspólnocie) Kościoła. Każdy może więc powiedzieć: w mojej parafii obecny jest Kościół, ponieważ również ona jest cząstką Kościoła na całej ziemi, również w niej jest pełnia darów Chrystusa (wiara, sakramenty, nauczanie apostolskie, urząd kapłański), również ona, w komunii z biskupem i papieżem, jest otwarta na wszystkich. Duch Święty zstępuje na żywą wspólnotę, która wsłuchana jest w Słowo Boże. Pięknie zostało to wyrażone w jednym z tekstów Soboru Watykańskiego II: „Kościół Chrystusowy jest prawdziwie obecny we wszystkich prawowitych miejscowych zrzeszeniach wiernych, które trwając przy swoich pasterzach same również nazywane są Kościołem w Nowym Testamencie (…). W tych wspólnotach, choć nieraz są szczupłe i ubogie albo żyją w rozproszeniu, obecny jest Chrystus, którego mocą zgromadza się jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół” (Lumen gentium, 26).

To dodaje otuchy zwłaszcza tym, którzy doświadczają osłabienia wspólnot, pustych kościołów, obojętności czy prześladowania. Najbardziej dramatyczne jest jednak nasze świadome odmówienie posłuszeństwa Duchowi Bożemu czy grzech (bluźnierstwo) przeciwko Duchowi Świętemu (por. Mt 12,31n; Mk 3,28n; Łk 12,10; DV 46-48). Ponadto, Duch Święty wymaga od nas wrażliwości na to, co dzieje się w naszych sercach - wymaga wnikliwości, braterstwa i wrażliwości miłosierdzia (por. Dz 2,44n; 4,35). Posiadając je możemy stać się pomocnikami Ducha Świętego w Kościele. Fakt ten zobowiązuje wszystkich do udoskonalania naszej umiejętności słuchania słów (natchnień) „wewnętrznego nauczyciela” tak, abyśmy potrafili na nie odpowiedzieć.

W tym kontekście trzeba jeszcze pytać:

• Co to znaczy, że Kościół jest jeden, święty, katolicki (powszechny) i apostolski?
• Kościół zbudowany jest na fundamencie apostołów, tzn. jest apostolski w swoim pochodzeniu, ortodoksyjny w swojej nauce, hierarchiczny w swojej strukturze oraz katolicki i misyjny poprzez swój zasięg. Czy potrafisz to uzasadnić na podstawie Pisma Świętego i nauczania Magisterium?
• Jakie konsekwencje pociąga za sobą to, że „Kościół jest powszechny”? (katolicki; por. Mk 16,15; Ef 1,20-23)

Boże, nasz Ojcze, Ty przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, Dawcę Ducha życia, powołałeś nas do budowania wspólnoty. Prosimy Cię, napełnij nas duchem pokuty i duchem pojednania, żeby wzrastało pośród nas wzajemne zaufanie i żebyśmy mogli rozpoznawać się wzajemnie jako bracia Chrystusa, zbawieni przez Jego krew, śmierć i zmartwychwstanie. Udziel nam tego, Ojcze, przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Amen(C.M. Martini).

Św. Paweł w Liście do Efezjan przedstawia podstawy jedności Kościoła (Ef 4,1-7). Zachęca do zachowania siedmiu elementów, które sprawiają, że Kościół jest jeden:

– jedno ciało: Ciało Chrystusa, które przyjmujemy w Eucharystii, nas jednoczy, czyni nas ciałem Kościoła, który stanowi jedno z Chrystusem;

– jeden Duch: Duch Święty, który jest duszą Kościoła, stworzył go i wciąż na nowo go stwarza;

– jeden Pan: Jezus Chrystus;

– jedna wiara: wyznanie wiary w Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego;

– jeden chrzest, którym wszyscy zostali ochrzczeni;

– jeden Bóg: Ojciec nas wszystkich (por. C.M. Martini, Kościół – jak lepiej go rozumieć, 66). Zróbmy rachunek sumienia z naszej troski o jedność, świętość, katolickość i apostolskość naszej wspólnoty Kościoła!