Sen fałszywego proroka

2020-05-05

Bóg najpełniej objawił się w swoim Synu – Jezusie Chrystusie. Nie znaczy to, że wcześniej milczał. JHWH komunikował się ze swym ludem i przekazywał mu swą wolę na różne sposoby. Niekiedy czynił to w sposób bezpośredni, a innym razem – za pośrednictwem wybranego przez siebie człowieka. Do konsultacji woli Boga służyły w Izraelu m.in.: wyrocznia prorocka, kapłański efod oraz urim i tummim. W tym ostatnim przypadku wyrocznie miały formę krótkich (potwierdzających lub przeczących) odpowiedzi, np.: „Po tych wydarzeniach radził się Dawid Pana, pytając Go: «Czy mogę się udać do którego z miast judzkich?» Pan odrzekł: «Możesz iść»” (2 Sm 2,1). Zdarzało się też, że Bóg milczał, tak iż nie można było poznać Jego woli: „Saul pytał się Boga: «Czy mam uderzyć na Filistynów? Czy oddasz ich w ręce Izraela?» Ale On nie dał mu w tym dniu odpowiedzi” (1 Sm 14,37). Pośrednikiem w przekazywaniu wyroczni był kapłan, np.: „Do Lewiego powiedział: «Twoje tummim i urim są dla oddanego ci męża, wypróbowałeś go w Massa, spierałeś się z nim u wód Meriba. O ojcu swym on mówi i o matce: Ja ich nie widziałem, nie zna już swoich braci, nie chce rozpoznać swych dzieci. Tak słowa Twego strzegli, przymierze Twoje zachowali. Niech nakazów Twych uczą Jakuba, a Prawa Twego - Izraela, przed Tobą palą kadzidło, na Twoim ołtarzu - całopalenia»” (Pwt 33,8-10). Słowo urim ma związek z rzeczownikami: ’ûr (ogień) lub ’ôr (światło), natomiast tummim z tōm (całkowitość, kompletność, integralność) lub z czasownikiem tmm (być całym, ukończonym, zakończyć coś robić, być niewinnym, doskonałym). Wyraz urim rozpoczyna się od pierwszej litery hebrajskiego alfabetu (alef; urim to „światło” – początek stworzenia), a tummim od ostatniej litery (taw; tummim to „doskonałość” – cel ludzkiego życia). Mogły to być dwa przedmioty (np. kamienie lub kostki), w kolorze białym i czarnym, które spoczywały w kapłańskim pektorale i służyły do losowania. Odpowiedź kēn (tak) lub lō’ (nie) mogła być na nich wygrawerowana lub losy miały wartość umowną. Sugerowano również, iż mogła istnieć większa liczba świętych losów (np. 22 – ilość liter w hebrajskim alfabecie lub 12 – symbol kompletności). Wyrocznia mogła wówczas odpowiadać na bardziej skomplikowane pytania: „Po śmierci Jozuego Izraelici tak się pytali Pana: «Któż z nas pierwszy wystąpi do walki przeciwko Kananejczykom?»Pan odpowiedział: «Wystąpi Juda. Oto daję tę ziemię w jego ręce»” (Sdz 1,1-2).

Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że były też i takie osoby, które bezpodstawnie przypisywały sobie funkcję pośrednika w kontaktach między Bogiem a człowiekiem. Byli to fałszywi prorocy. Twierdzili, że otrzymali od JHWH dar proroctwa („Miałem sen! Miałem sen!”), ale tak naprawdę było to czyste kłamstwo. Celem owych „widzących” była troska o własne interesy i zwodzenie ludu. Nic więc dziwnego, że Bóg – w bardzo ostrych słowach – wypowiadał się przeciwko takim osobom: „Oto się zwrócę przeciw tym, którzy prorokują sny kłamliwe - wyrocznia Pana - opowiadają je i zwodzą mój lud kłamstwami i chełpliwością. Nie posłałem ich ani nie dawałem polecenia; w niczym też nie są użyteczni dla tego narodu - wyrocznia Pana” (Jr 23,32).

Ten temat podjął również Jezus. On także ostrzegał przed fałszywymi prorokami, których przyrównał do wilków w owczej skórze. Jak ich można rozpoznać? Po owocach! „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach. Nie każdy, który Mi mówi: «Panie, Panie!», wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: «Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?» Wtedy oświadczę im: «Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!»” (Mt 7,15-23).

K: Wezwany z Betlejem, z ziemi Judy.
W: Bądź naszym władcą i Pasterzem ludu Bożego.

K: Módlmy się: Mistrzu nasz, zawierzamy się Twojej troskliwości Dobrego Pasterza, spełnij wobec nas obietnicę daną ojcom, iż na rękach będziesz nas nosił i naucz nas postawy pokornej według Twego serca.

W: Amen.

Poznacie ich po owocach! Owocami Ducha Świętego są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość. Jakie owoce wydało dzisiaj Twoje życie?