Najazd Sennacheryba

2021-03-25

Gdy spostrzegł Ezechiasz, że wtargnął Sennacheryb i że zwrócił się do walki przeciw Jerozolimie, postanowił wówczas ze swymi dowódcami i wojownikami zatkać źródła wody, które były na zewnątrz miasta, a oni mu pomogli. Zgromadził się liczny tłum ludu, który zatkał wszystkie źródła oraz strumień, płynący pośrodku ziemi, mówiąc: Po co wchodzący królowie asyryjscy mają znaleźć wiele wody? Nabrawszy odwagi, naprawił wszystkie zburzone mury, wzniósł na nich wieże, a na zewnątrz drugi mur. Umocnił Millo Miasta Dawidowego i przygotował wielką liczbę oszczepów i tarcz.

Wyznaczył dowódców wojennych nad ludem, zgromadził ich u siebie na placu bramy miejskiej, gdzie przemówił do ich serc, oświadczając: Bądźcie mężni i mocni, nie bójcie się i nie dajcie się zastraszyć królowi asyryjskiemu ani temu mnóstwu, które jest z nim, z nami bowiem jest Ktoś większy niż z nim. Z nim jest ramię cielesne, a z nami Pan, nasz Bóg, aby nas wspierać i aby toczyć nasze boje. Lud na słowa króla judzkiego, Ezechiasza, nabrał otuchy.

Inny przykład z historii biblijnej wiąże się z inwazją asyryjską na królestwo Judy w roku 701 przed Chrystusem. Rządy w Jerozolimie sprawował wówczas gorliwy król Ezechiasz. Kronikarz, choć korzysta z wcześniejszych źródeł historycznych, stara się ukazać zwłaszcza duchowy portret króla. Oryginalna jest przede wszystkim mowa Ezechiasza, wygłoszona do dowódców wojskowych przed bramą miasta.

Zanim Kronikarza streści przemówienie króla, najpierw przedstawia szczegółowo jego przygotowania militarne do odparcia ataku asyryjskiego.. Podobnie jak wcześniej Ezechiasz zorganizował służbę liturgiczną w świątyni, tak teraz nadaje ludowi Jerozolimy strukturę wojskową. Jego mądre decyzje przypominają działania samego Dawida. Dowódcy wojskowi otrzymali władzę nad mieszkańcami miasta. Podkreśla to determinację króla, który postanowił całą ludność stolicy włączyć do obrony cywilnej.

Mowa Ezechiasza ukazuje ideę wojny świętej. Dlatego zachęca obrońców: „Bądźcie mężni i mocni, nie bójcie się”. Religijny wydźwięk tej mowy zgodny jest z obrzędami, jakie spełniał król przed bitwą. Jego słowa nawiązują do wyroczni, jaką niegdyś otrzymał Jozue na początku swej misji (Joz 1,6.9). Natchnione przemówienie króla odniosło pożądany skutek, dodając otuchy ludowi.

• Jakie jest moje zachowanie w obliczu zagrożeń?
• Wobec ataku na wartości narodowe i religijne?
• Czy ograniczam się tylko do tradycyjnej modlitwy wspólnotowej?
• Czy też staram się włączyć w szeroką akcję naprawy bezpieczeństwa ojczyzny?
• Czy nie ulegam lękom napędzanym przez nieprzychylne wolnej Polsce media?
• Czy pamiętam, że „z nami jest Bóg”, jeśli my dochowujemy Mu wierności?