Wizja anioła

2021-05-13

Oto dotknęła mnie ręka i wprawiła w drżenie moje kolana i dłonie moich rąk. (Anioł) rzekł do mnie: Danielu, mężu umiłowany! Uważaj na słowa, które mówię, i wstań, ponieważ teraz wysłano mnie do ciebie. Gdy on mówił do mnie te słowa, drżąc powstałem. Powiedział więc do mnie: Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy starałeś się usilnie zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów. Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów. Przyszedłem, by udzielić ci zrozumienia tego, co spotka twój naród przy końcu dni; bo to widzenie odnosi się do tych dni. Gdy on jeszcze mówił do mnie te słowa, padłem twarzą ku ziemi i oniemiałem. A oto jakby postać ludzka dotknęła moich warg. Otworzyłem więc usta i mówiłem do tego, który stał przede mną: Panie mój, od tego widzenia ogarnęły mnie boleści i opadłem z sił. Jakże więc może taki sługa mojego pana mówić tu z moim, skoro nie ma teraz siły i oddech we mnie ustaje? Powtórnie dotknął mnie ten, który podobny był do człowieka, umacniając mnie! Potem powiedział: Nie lękaj się, mężu umiłowany! Pokój tobie! Bądź pełen mocy!

Końcowe rozdziały hebrajskiej Księgi Daniela (10-12), spisane w połowie II wieku, stanowią literacką całość. Ich treścią jest „wielka wojna” prowadzona przez aniołów, którzy reprezentują Izraela i wrogie mu narody. Główna część wizji zaczyna się szczegółowym przeglądem dziejów świata, od panowania perskiego aż do aż do czasów Antiocha Epifanesa. Dialog Daniela z aniołem zaczyna się od wyjaśnienia, jakie anioł kieruje do wizjonera. Gdy Daniel wyznaje swoją słabość, anioł umacnia go, aby mógł przyjąć słowa objawienia.

Zaszczytny tytuł „Danielu, mężu umiłowany” podkreśla jego szczególną więź z Bogiem. Anioł wyjaśnia, że został posłany do niego, aby mu dać zrozumienie poprzedniej wizji. Słysząc głos anioła, Daniel zaczął drżeć ze strachu. Jest to normalna reakcja człowieka w zetknięciu ze światem nadprzyrodzonym (misterium tremendum). Bojaźń Boża wyraża postawę oddania i czci. Stąd słowa uspokojenia („nie bój się”) dodają otuchy wizjonerowi.

Teraz dopiero anioł może przekazać mu wieść o konflikcie, jaki toczy się na wyżynach niebios. Dodatkową reakcją Daniela na słowa objawienia, jest utrata mowy. Anioł więc umacnia go ponownie wezwaniem: Nie lękaj się, mężu umiłowany! Formuła pozdrowienia („Pokój tobie!”) zapowiada przywrócenie Danielowi sił fizycznych i psychicznych. O ile strach paraliżuje, to Boży dar pokoju przywraca właściwą relację do Boga i do otocznia.

Wydarzenia nadprzyrodzone mogą prowadzi do zachwiania równowagi psychicznej. „Pawle, szalejesz – wielka wiedza doprowadza cię do utraty rozsądku” (Dz 26,24). Taki wniosek wysnuł prokurator rzymski, przesłuchując Apostoła w obecności króla Agryppy.

• Co sprawia, że wielkie objawienia stawiają człowieka na krawędzi szaleństwa?
  
• Ludzki strach nie ma wtedy siły paraliżującej, gdyż jest poddany bojaźni Bożej. Czym jest dar bojaźni Bożej?
• Co oznacza dzisiaj dla ludzi młodych wezwanie: Nie lękajcie się!