Rozważania tematyczne: Nie lękajcie się!
Dziękczynne Alleluja!
2021-10-14
Apokalipsa św. Jana jako ostatnia księga Pisma Świętego ukazuje to, co ma się wydarzyć w przyszłości (Ap 1,1), a zarazem odsłania sens aktualnych dziejów Kościoła, czyli to co jest (1,19). Objawia ponadto po raz ostatni wyzwanie do odwagi i porzucenia lęku: Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go
boicie, mali i wielcy!
Czytaj!
Ap 19,1-5
Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie, mówiący: „Alleluja! Zbawienie i chwała i moc u Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, co osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał od niej poniesienia kary za krew swoich sług”. I rzekli powtórnie; „Alleluja!” A dym jej wznosi się na wieki wieków. A dwudziestu czterech Starców upadło, i cztery Istoty żyjące, i pokłon oddali Bogu zasiadającemu na tronie, mówiąc: „Amen! Alleluja!” I dobył się głos od tronu, mówiący: „Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go boicie, mali i wielcy!”.
Rozważ!
Ostatnie rozważanie, oparte na Apokalipsie, nie dotyczy już ludzkiego lęku,
lecz bojaźni Bożej. Ludzkość odkupiona
krwią Baranka, nie musi się już bać niczego ani nikogo na ziemi, gdyż odtąd
jedynym jej zadaniem jest służba Bogu. Po upadku Babilonu następuje siódma i
ostatnia w Apokalipsie doksologia, czyli pieśń dziękczynna zbawionych. Jest ona
odpowiedzią na zbawcze dzieło Boga,
które objawia się w unicestwieniu „Wielkiej Nierządnicy. Wyrok na nią jest
wieczny, ale na razie żaden człowiek nie został nim dotknięty. Przeklęta jest
cywilizacja grzechu, ale nie ludzie przez nią zniewoleni!
W niebiańską liturgię zbawionych
włącza się 24 „Starców”, przedstawicieli Starego i Nowego Przymierza, oraz
cztery żywioły kosmiczne. Wszyscy podejmują śpiew „wielkiego Hallelu” (Ps
113-118), który zapoczątkował sam Jezus ze swymi uczniami wychodząc z Ostatniej
Wieczerzy. Psalmy te śpiewano w liturgii Izraela podczas wielkich świąt,
dziękując Bogu za plony pól i winnic. Chrystus dokonał już ostatecznego żniwa i
oddzielił pszenicę od chwastu (Mt 13,30)!
Teraz głos od tronu zachęca do
poszerzenia kręgu uczestników liturgii: Chwalcie
Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go boicie, mali i wielcy! Te
same zwroty spotykamy w psalmach jako zapowiedź powszechnego zbawienia.
Oznaczają one Izraela („słudzy Boga”) i nawróceni spośród pogan („ci, którzy
się go boją”). Zbawienie jest więc zgotowane nawet tym, którzy byli
niewolnikami bezbożnej cywilizacji! Dotychczas ludzkość nie miała czynów
zasługujących na zbawienie; teraz święci świadkowie Chrystusa ofiarują własne
zasługi poganom, aby i oni mogli uczestniczyć w uczcie godów Baranka!
Apokalipsa, wielka Księga Nadziei, skłania nas do refleksji:
- Czy jestem już wolny od ludzkiego lęku, którym dotąd szatan zniewalał ludzi?
- Czy miejsce
niewolniczego strachu zajęła bojaźń Boża, początek mądrości?
- Czy spełnia się w moim życiu mądra zasada: kto boi się Boga, nie musi się już bać niczego?
Módl się!
Żyj Słowem!
