Właściwe miejsce

2022-03-11

Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost - Bóg.

(1 Kor 3,5-7)

Wspominaliśmy kiedyś, że godność królewska Jezusa realizowała się nie tylko poprzez rządy nad ludem, ale najpierw przez pasterską służbę. Pewnym jest, że każdy z ochrzczonych powinien znać swoją wartość. Przez chrzest jesteśmy wyniesieni do godności synów i córek Boga. Jednak ten niesamowity dar nie może zrodzić w sercu poczucia wyższości. Godność dziecka Bożego, jak i każda inna godność realizowana w ramach swojego powołania, jest wezwaniem do służby.

Niesamowite jest przyglądać się relacji Apollosa i Pawła. Po wzmiankach obecnych w 1 Kor możemy domniemywać, że obaj wiele znaczyli dla wspólnoty wierzących w Koryncie. Do tego stopnia, że wokół jednego i drugiego zaczęto tworzyć grupy zagorzałych wyznawców, którzy potem doprowadzali do podziałów. A każdy, kto z jakiegoś powodu przewodzi w grupie, prędzej czy później będzie narażony na pokusę kultu jednostki, tzn. na budowanie na sobie i uzależnienie innych od swojej osoby. Widzimy ten mechanizm działający w sektach. Ta pokusa jest zagrożeniem bardzo realnym nie tylko dla grup religijnych. Wszędzie tam, gdzie dochodzi do pomieszania ról, nadmiernego uzależniania od siebie, nadawania sobie zbyt nieadekwatnych do roli kompetencji, wszędzie tam odżywa ta pokusa. Może to być rodzina, miejsce pracy, grono przyjaciół, ale też wspólnota parafialna, diecezjalna, czy jakakolwiek inna.

Słowa świętego Pawła mają nam przypomnieć o istocie misji królewskiej: jesteśmy sługami. Słowo gr. diakonoi, którego używa tutaj Paweł, oznacza tego, kto wykonuje polecenia innych. W odniesieniu do osoby wierzącej wiemy, Kto wydaje polecenie. Jest to sam Bóg. Co zresztą przeczytamy zdanie dalej: najważniejszy jest Ten, który daje wzrost. Takie podejście do swojej roli we wspólnocie w której żyje, gwarantuje jej właściwy i najzdrowszy rozwój.

Do modlitwy wykorzystaj słowa psalmu 131, zwracając uwagę na pokorę, której uczy autor: „Nie dbam o rzeczy wielkie, ani o to, co przerasta me siły”.

1. Przypomnij sobie o swoim powołaniu, o wspólnotach, w których żyjesz (rodzina, przyjaciele, grupa religijna). Jakie zajmujesz w nich miejsce?

2. Jak przychodzi ci wypełniać te role? Czy jest to służba czy raczej rządzenie?

3. Czy potrafisz przyjąć tę rolę/zadanie/funkcje, czy może chcesz być postrzegany/a jako ktoś inny?