Wierność
2022-03-20
Obejmując jakiś ważny urząd, który zakłada pracę z grupą ludzi, dany kandydat musi złożyć przysięgę. Różnie brzmi jej treść, lecz często pojawia się wątek wierności, zarówno co do wyznawanych zasad czy ideałów, jak i co do tych, z którymi się pracuje. Prezydent obiecuje troskę o sprawy narodu, kapłan obiecuje opiekę nad ludem Bożym, rodzice ślubują sobie wierność i troskę o potomstwo. A ci, którym obiecują wierność, mają prawo jej od nich wymagać. Nie inaczej jest w przypadku misji królewskiej chrześcijan.
Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych! A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny.
(1 Kor 4,1-2)
Zaraz po tym, jak święty Paweł przypomniał nam, że jako uczestnicy w urzędzie królewskim Chrystusa mamy nastawić się na służbę innym (1 Kor 3,5-7), dodaje przypomnienie o wierności. Apostoł Narodów wielokrotnie kieruje do Koryntian podobne wskazania, jakby obawiał się, że wiara stanie się dla nich okazją do wywyższania się, dzielenia na gorszych i lepszych (ten motyw wróci kiedy Paweł będzie pisał o Eucharystii), albo do zdobywania stanowisk. Ludzie mają uważać nas za SŁUGI Chrystusa. To jest nasz pierwszy wizerunek, który musi przebijać ponad inne. Słowo greckie logizestho można tłumaczyć jako „uważają”, ale też jako „liczą”. Świadomi tego możemy zobaczyć głębie: inni nie tylko mają nas uważać za sługi Chrystusa, ale oni liczą na nas, że takimi będziemy. Mało tego, jesteśmy sługami ale i szafarzami. Słowo oikonomous oznacza zarządcę, a nawiązuje do słowa dom (oikos). Kościół jest domem Boga, w którym On sam jako dary daje nam swoje łaski, a szafarz-zarządca odpowiedzialny jest za to, żeby jest rozdawać innym. I w tym wszystkim mamy zachować wierność. Jak to się ma do urzędu królewskiego?
Jezus jest Królem, a my tylko w Jego królowaniu uczestniczymy. A jak On sprawował swoje „rządy”? List do Filipian mówi nam o Jego całkowitym uniżeniu, co przypominamy sobie zarówno w Boże Narodzenie (Bóg uniża się i przyjmuje ciało), ale przede wszystkim w czasie Wielkiego Postu, gdy patrzymy na mękę Chrystusa. Nie szukał wygód a raczej dobra ludzi. Napominał Apostołów, aby nie wybierali sobie pierwszych miejsc, aby między sobą chcieli być równi, aby pamiętali, że kto się wywyższa będzie uniżony. Nasz Pan nauczał i życiem pokazał, co to znaczy służyć i rozdawać łaski, a jednocześnie był w tym wierny aż po krzyż. Przed Piłatem pada to wyznanie: Tak, Ja jestem królem. Król jest jednocześnie sługą.
Każdy z nas, wedle swojego powołania, zda kiedyś sprawę z tego, jakim był sługą i łącznikiem między Bogiem a ludźmi.
1. Jak możesz służyć swoim najbliższym wedle swojego powołania, stanu, funkcji?
2. Jak w tej samej sytuacji możesz być dla nich szafarzem, a więc człowiekiem przekazującym Bożą łaskę?
3. Wróć i rozważ tekst Mt 20,20-28, i odnów w sobie obraz Chrystusa Sługi.
