Rozważania tematyczne: Matka wiary
WIEŻA UTWIERDZONA (31)
2012-08-11
W tekście Godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP, podobnie jak w tekście Litanii Loretańskiej, znajdujemy wezwania, które oprócz tego, że są przypomnieniem i oddaniem chwały Matce Najświętszej w jednym z ważnych aspektów Jej życia oraz powołania, stanowią także rodzaj hojnego zaproszenia wystosowanego wobec całego Kościoła.
TEKST GODZINEK
Witaj miasto ucieczki, wieżo utwierdzona
(Nona)
ŹRÓDŁOWE TEKSTY BIBLIJNE
STARY TESTAMENT
Z Księgi Rodzaju:
Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali.
I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».
A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!»
W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
(Rdz 11, 1-9)
NOWY TESTAMENT
Z Ewangelii według św. Mateusza:
Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały po-toki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».
Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.
(Mt 7, 24-29)
ROZWAŻANIE
Wieża utwierdzona
Z określeniem Maryi jako „wieży” spotykamy się także w Litanii Loretańskiej. Jest tam nazwana najpierw „Wieżą Dawidową”, a później „Wieżą z kości słoniowej”.
Odwołanie się w przypadku Matki Najświętszej do określenia „wieża,” stanowi najpierw bardzo silne i sugestywne odwołanie się do wieży Babel, która stała się na wieki symbolem pychy człowieka i obrazem jego buntu wobec Boga (Rdz 11, 1-9). Z drugiej strony odwołanie się do obrazu wieży stanowi silne pouczenie o konieczności budowania na solidnym fundamencie. Każda wieża, jako wielka i wysoka budowla, musi być dobrze osadzona w podłożu, żeby mogła oprzeć się wichrom i różnego rodzaju nawałnicom. Zawsze jednak trzeba pamiętać o tej zasadzie, że im wyższą planuje się wznieść wieżę, tym bardziej trzeba ją osadzić w solidnym fundamencie. Jeśli będzie inaczej i budowla nie będzie miała solidnego fundamentu, wtedy trud budowania okaże się całkowicie daremny. Takie jest doświadczenie życia, a pouczenie takie znajdujemy także w Jezusowej przypowieści o budowaniu na skale (Mt 7, 24-29).
Zatem użycie obrazy wieży do osoby Matki Najświętszej, kryje w sobie głębokie pouczenie w jednym i drugim względzie.
Maryja w swej postawie była zawsze spolegliwa wobec Boga. Zawsze była pokorna i nigdy nie zbuntowała się przeciw Boga i Jego woli.
Matka Najświętsza przez swoje życie i zupełną wierność Bożemu Słowu, pokazała, że mocno tkwi z Bożym źródle życia, w samym Bogu, w Jego miłości, w Jego łasce i w Bożym Słowie.
Rozważając wezwanie „wieża utwierdzona”, warto sobie postawić proste pytania, a jednocześnie bardzo doniosłe:
Czy nasze życie jest mocno zakorzenione w Bogu i w Jego Słowie?
Czy budujemy nasze życie na dobrym i solidnym fundamencie?
MODLITWA
Święta Maryjo, Matko Boża,
Ty wydałaś na świat prawdziwe światło
- Jezusa, Twojego Syna - Bożego Syna.
Na wezwanie Boga oddałaś się cała
i tak stałaś się źródłem dobroci,
które z Niego wytryska.
Pokaż nam Jezusa.
Prowadź nas ku Niemu.
Naucz nas, jak Go poznawać i kochać,
abyśmy również i my mogli stać się zdolni
do prawdziwej miłości i
być źródłami wody żywej w spragnionym świecie.
Amen.
ks. Franciszek Koenig
