Mówi się, że człowiek jest istotą cielesno-duchową. By spotkanie z Jezusem było pełne i dla nas owocne, potrzeba abyśmy je przygotowali. Zarówno naszego ducha, jak również stronę zewnętrzną. Nasze „nastrojenie”, przygotowanie zewnętrzne oraz zaangażowanie pozwala skuteczniej „przesiąkać” Bogiem.

Pascha zwyczajowo przeżywana był w rodzinie. Jezus spożywa ją z apostołami – ze swą duchową rodziną.

Apostołowie przyjmują czynną postawę – sami wychodzą z inicjatywą, nie czekają na działanie Jezusa.

Jerozolima to nie tylko wrogowie Jezusa, ma tam również przyjaciół, którzy z życzliwością go przyjmują. Mateusz nie precyzuje, kim był gospodarz Ostatniej Wieczerzy. Może w ten sposób pragnie wskazać, iż każdy, każda wspólnota może być tą, która ugości Jezusa u siebie.

Jezus odpowiadając uczniom wskazuje, że przeżywany przez nich moment, jest szczególny, jest momentem zwrotnym w dziejach, rozpoczęciem epoki zbawienia.

Ewangelista kończy perykopę świadectwem o posłuszeństwie apostołów, którzy wiernie wypełnili wolę Jezusa.

Fragment ten ukazuje Jezusa jako pana sytuacji – to on decyduje o kształcie ostatnich godzin Jego życia i o tym, z kim będzie je przeżywał.

Wzywa również nas do aktywności w przygotowaniu spotkania z Jezusem oraz wskazuje na postawę posłuszeństwa jako jedną z jej form.

Na ile przychodzę na Eucharystię jako „gość”, a na ile chcę być jej współorganizatorem?