JUDYT WOJUJĄCA (33)

2012-08-25

TEKST GODZINEK

O mężna białogłowo, Judyt wojująca
(Nona)


ŹRÓDŁOWE TEKSTY BIBLIJNE

STARY TESTAMENT

Z Księgi Judyty:

A Judyta już z daleka wołała do stróżujących przy bramach: «Otwórzcie, otwórzcie bramę! Z nami jest Bóg! Bóg nasz, aby znowu okazać moc w Izraelu i potęgę przeciw wrogom, jak to i dziś uczynił». Gdy ludzie z jej miasta usłyszeli jej głos, spieszyli się, aby przejść do bramy miasta, a także zawołali jego starszych. I zbiegli się wszyscy od najmniejszego aż do największego, ponieważ wydawało im się nie do wiary, żeby wróciła. Otworzyli bramę i przyjęli je, a zapaliwszy ogień, aby było widno, otoczyli je kołem. A ona donośnym głosem odezwała się do nich:
«Wysławiajcie Boga, wysławiajcie! Wysławiajcie Go,
ponieważ nie oddalił miłosierdzia swego od domu Izraela,
ale tej nocy moją ręką pokonał nieprzyjaciół».
Potem wyjęła z torby głowę, pokazała ją i powiedziała do nich: «Oto głowa Holofernesa, naczelnego wodza asyryjskich sił zbrojnych, a oto kotara, pod którą leżał pijany. Zabił go Pan ręką kobiety. Na życie Pana, który mnie strzegł na mojej drodze, w którą się wybrałam: uwiodło tamtego oblicze moje na jego zgubę, ale nie popełnił ze mną grzechu, aby mnie splugawić i zhańbić». I zadziwił się bardzo cały naród i upadł na ziemię, oddając pokłon Bogu, i wołał jednogłośnie: «Bądź uwielbiony, Boże nasz, który w dniu dzisiejszym rozgromiłeś nieprzyjaciela swego ludu».
A Ozjasz powiedział do niej:
«Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego,
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg,
Stwórca nieba i ziemi,
który cię prowadził, abyś odcięła głowę
wodza naszych nieprzyjaciół.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech to sprawi tobie Bóg, abyś była wywyższona na wieki
i ubogacona w dobra,
bo nie szczędziłaś swego życia,
gdy naród nasz był upokorzony,
ale przeciwstawiłaś się naszej zagładzie,
postępując prawą drogą przed Bogiem naszym».
A cały naród odpowiedział: «Niech tak będzie, niech tak będzie!»

(Jdt 13, 11-20)


NOWY TESTAMENT

Z Ewangelii według św. Jana:

A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: «Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski». Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: «Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim». Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem».
Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć». Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

(J 19, 17-27)


Z Dziejów Apostolskich:

Wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.

(Dz 1, 12-14)


ROZWAŻANIE

Judyt wojująca

Wezwanie „Judyt wojująca” zostało przez autora Godzinek i Niepokalanym Poczęciu NMP zespolone z wezwaniem „mężna białogłowa”, które było podstawą poprzedniego rozważania. To zespolenie wezwań stanowi w sumie jeden, bardzo mocny symbol, który w postawie starotestamentalnej Judyty pozwala Kościołowi dostrzegać odwagę i determinację działania Matki Najświętszej.
Judyta odniosła zwycięstwo nad śmiertelnym wrogiem swego narodu (Jdt 13, 1-10). Przez jej działanie, przez pozbawienie życia Holofernesa, w jednym momencie zmieniła się sytuacja narodu wybranego. Zamiast smutku i myśli o tragedii, nastąpiła radość i entuzjazm. Za okazane bohaterstwo Ozeasz wypowiada nad nią takie słowa: „Abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia, gdy naród nasz był upokorzony, ale sprzeciwiłaś się naszej zagładzie, postępując prawą drogą przed Bogiem naszym” (Jdt 13, 20).
W prostym porównaniu postaci Judyty i Maryi widać wyraźnie, że również Maryja przeciwstawiła się wrogowi, i to większemu wrogowi niż był nim Holofernes dla Izraela. Ona przeciwstawiła się potędze piekła i szatana – największego wroga całej ludzkości. Ona stała się Matką Zbawiciela. Ona od samego początku swego powołania widziała już oczyma wiary to, co przeniesie jej decyzja przyjęcia z zaufaniem i odwagą Bożej woli. Dlatego też w hymnie „Magnificat” tak prorokowała o sobie:: „Oto błogosławić Mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił Mi Wszechmocny” (Łk 1, 48).
Matka Najświętsza miała odwagę. Pokazała ją w momencie zwiastowania, potem w Betlejem, w Kanie Galilejskiej, ale także na Golgocie. Matka Najświętsza miała także odwagę być pośród uczniów w Wieczerniku.
W odniesieniu obrazu Judyty do osoby Matki Najświętszej, można ukazać Kościołowi jednoznaczną drogę działania. Oto w różnych sytuacjach życia wymaga się od człowieka odwagi. W tylu różnych momentach trzeba z odwagą decydować, czyniąc wszystko zgodnie z wyczuciem i głosem swego sumienia. Jednak jeszcze większej odwagi wymagają te sytuacje, kiedy trzeba stawać do wali walka ze złem, tak w wymiarze powszechnym, tropiąc działanie szatana w dziejach współczesnego świata, jak i w wymiarze indywidualnym, w walce z naszymi grzechami, wadami i brakami.

Rozważając wezwanie „Judyt wojująca”, trzeba sobie postawić kilka pytań:
Jak potrafimy w swoim życiu naśladować odwagę Maryi?
W jakich sytuacjach życia ukazała się nasza odwaga, a kiedy jej zabrakło?
Czy mamy odwagę walczyć o nasze „wywyższenie”?
Czy na wzór Maryi potrafimy być konsekwentni w naszym działaniu?


MODLITWA

Nam, którzy śmiałość mamy Ciebie prosić,
wyjednaj naszych grzechów odpuszczenie.
Chorym przynieś, Matko, uzdrowienie,
Tym, którzy się dobrze mają -
wdzięczność i miłość Bożą.
Skłóconym daj pojednanie,
a tym, co żyją w zgodzie -
wytrwałość w niej i stałość.
Udręczonym i zniechęconym użycz pokrzepienia.
Tym, którzy upadają, daj podniesienie z upadku;
tym, którzy prosto stoją, daj trzymać się dobrze,
a tym, co są szczęśliwi, daj niech im się dobrze wiedzie.
a nieszczęśliwi niech doznają pociechy i pomocy.
Kieruj szczęśliwie całym naszym życiem
i uczyń nas godnymi jasności Twoich świętych.
Wtedy zaśpiewamy dla Ciebie pieśni dziękczynienia
na chwałę Twego Syna, który jest Bogiem
razem z Ojcem odwiecznym i Duchem Świętym
teraz i na zawsze przez wszystkie wieki wieków.
Amen.
Najstarsza zachowana modlitwa maryjna (III w.)


ks. Franciszek Koenig

Przeczytaj inne rozważania