Eucharystia daje nadprzyrodzoną moc

2024-08-31

Czytaj!

J 6,51-58

Jezus rzekł: «Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata». Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?».

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.

Rozważ!

Jezus zapowiada: Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6,51). Słuchacze zgromadzeni w synagodze w Kafarnaum nie rozumieli tych słów, zaczęli szemrać, a nawet wątpić w Jezusa. Ale my już wiemy, że w Eucharystii Bóg daje nam siebie z całą swoją zwycięską mocą! A dobry Bóg prowadzi nas przez życie i daje stosowne dary i siłę abyśmy sprostali naszym życiowym zadaniom i uświęcali się w naszych codziennych warunkach życia. Największy dar – siebie samego – daje nam w Eucharystii, z której wszyscy możemy wciąż czerpać nadprzyrodzoną moc.

Tak było już w wydarzeniach zapowiadających Eucharystię np. w życiu starotestamentalnego proroka Eliasza. Choć był wybrany przez samego Boga, choć był tak wierny Bogu, to jednak odczuwał zmęczenie i potrzebował umocnienia. Czuł się zniechęcony i nie wiemy jakich jeszcze doznawał negatywnych emocji, że pragnął… umrzeć! Wręcz prosił Boga o śmierć! Już nie chciał żyć!

Zniechęcony prorok otrzymał na pustyni chleb z nieba i mocą tego pokarmu idzie 40 dni do bożej góry Horeb, aby tam spotkać Boga. Dziś sam Jezus Chrystus staje się prawdziwym chlebem z nieba, a my chrześcijanie spotykamy Go na Eucharystii i karmimy się Nim.

Co dla nas ważne i co musimy zauważyć oraz naśladować u zniechęconego Eliasza? Jaka z jego postawy płynie dla nas nauka? W swym załamaniu, boleści, frustracji rozmawia z Bogiem, powiemy: modli się! Tak! To dla nas wskazówka, gdzie szukać ratunku, mocy i wsparcia. A Bóg przychodzi Eliaszowi z pomocą: przez anioła daje chleb i wodę, które wzmacniają jego siły fizyczne oraz daje Słowo Boże, które wyznacza mu nowe zadanie i daje nadprzyrodzoną moc do jego wykonania! Chleb i woda dające prorokowi siłę fizyczną są tu zapowiedzią chleba, który na Mszy świętej. przemieniony w Ciało Chrystusa daje nam siłę nadprzyrodzoną!

I tu druga nauka dla nas. Otóż często właśnie nasze ludzkie nieszczęścia, załamanie, zrezygnowanie są początkiem czegoś nowego, o ile zwrócimy się z tym do Boga! Może nieraz potrzeba aby coś nas powaliło, rzuciło na kolana i otworzyło w końcu na Boga. „Boże już nie daję rady, już nie umiem dłużej, to mnie przerasta”…taka modlitwa otwiera na Boga, a o to przecież chodzi w naszej wierze, aby Jemu się powierzać, aby On w nas działał. A dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, sytuacji bez wyjścia ani osób przegranych! Największą moc i ratunek znajdujemy w Eucharystii.

Innym obrazem zapowiadającym Eucharystię była manna dana Izraelitom za pokarm na pustyni. Do tego obrazu odwołuje się Jezus mówiąc, da pokarm, ale że „nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten Chleb, będzie żył na wieki” (J 6,58).

Widzimy, że naszym przeznaczeniem jest ostateczne zwycięstwo dokonane mocą Jezusa! Posilajmy się tym Świętym Pokarmem i kształtujmy w sobie bożą mentalność zwycięzcy, bo nie śmierć, a życie jest naszym przeznaczeniem!

Bp Piotr Libera powiedział: „Eucharystię najlepiej rozumieją nie ci, którzy o niej dyskutują i debatują, ale ci, którzy się nią karmią i żyją na co dzień”. A takich nie brakuje. Chyba w każdej parafii są ludzie, którzy w miarę możliwości codziennie są na Mszy. Codziennie na Mszy starała się też być pełna życia, werwy i uśmiechu aktorka Irena Kwiatkowska („kobieta pracująca, która żadnej pracy się nie boi” z serialu „Czterdziestolatek”. Żyła 99 l.). Wiedziała skąd czerpać siły.

Podczas odwiedzin kolędowych opowiadała pewna staruszka spod Lublińca – choć takich przypadków jest wiele – że gdyby nie Komunia święta, to by się już kilka razy rozwiodła z mężem. A żyła z nim do jego śmierci. Był pijakiem i awanturnikiem. Sama dbała o dom i piątkę dzieci. Sprzątała po domach żeby zarobić, pole uprawiała na kolanach… bardzo ciężkie miała życie. Do dziś, choć schorowana i o kulach, to z radością chodzi codziennie do kościoła mówiąc „tu jest moja siła!”.

Przykładów jest wiele jak dobry Bóg – tym którzy Go kochają i się Nim posilają – hojnie błogosławi już na tym świecie i daje życie niekończące się.

Módl się!

Jezu Chryste, Manno z nieba. Pozwól mi w każdej sytuacji karmić się Twoim Ciałem. Spraw, bym przyjmował je z taką wiarą, by przemieniało każde moje rozgoryczenie, porażkę i wypalenie w przestrzeń Twojego działania. Wlewaj we mnie nadprzyrodzoną moc, bym zwyciężał każdą życiową przeszkodę i mocą tego pokarmu szedł z Tobą do wieczności. Amen.

Żyj Słowem!

Bierz przykład z osób systematycznie uczestniczących w Eucharystii i zwyciężaj siłą Boga: postaraj się w tym tygodniu codziennie przyjąć komunię świętą , która jest pokarmem, mocą i ratunkiem.