Spes non confundit - 01.12.2024
2024-11-24
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, [błogosławiona jesteś między niewiastami]».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
Scena Zwiastowania opisana w Ewangelii według św. Łukasza to moment, który zmienia bieg historii zbawienia. Bóg, w swojej nieskończonej miłości, objawia się w życiu młodej dziewczyny z Nazaretu, przynosząc wieść o wypełnieniu obietnic dawanych przez pokolenia. Nadzieja Izraela, narodu wyczekującego Mesjasza, przybiera konkretną formę w zapowiedzi anioła Gabriela. To także początek drogi Maryi jako Matki Boga – kobiety pełnej wiary, odwagi i nadziei na spełnienie Bożych obietnic w jej własnym życiu.
Nadzieja Izraela
Od czasów Abrahama aż po proroków, Izrael żył nadzieją na przyjście Mesjasza – Tego, który przywróci pokój, sprawiedliwość i Bożą obecność. Anioł Gabriel w słowach skierowanych do Maryi: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” przynosi wiadomość o wypełnieniu tej nadziei. Bóg, wierny swoim obietnicom, wybrał czas i miejsce, by rozpocząć dzieło zbawienia w sposób zupełnie nieoczekiwany – przez pokorną dziewczynę z Galilei. Zwiastowanie ukazuje, że nadzieja na Boże działanie nie była daremna, a Jego plany przewyższają ludzkie wyobrażenia.
Nadzieja Maryi
Maryja w chwili Zwiastowania staje przed wyzwaniem, które wymaga od niej niezwykłej wiary i zaufania. Słowa anioła: „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” stają się fundamentem jej nadziei. Maryja nie rozumie w pełni Bożych planów, ale z wiarą odpowiada „fiat” – „Niech mi się stanie według słowa Twego”. Jej nadzieja opiera się na pewności, że Bóg, który ją wybrał, będzie ją prowadził i umacniał. Maryja uczy nas, że nadzieja nie jest biernym oczekiwaniem, lecz aktem zawierzenia Bogu, który działa w naszym życiu, nawet gdy wydaje się to trudne lub niezrozumiałe.
Zwiastowanie jest nie tylko początkiem realizacji Bożego planu zbawienia, ale także lekcją nadziei. Maryja, jako kobieta pełna łaski, pokazuje, że prawdziwa nadzieja rodzi się z wiary w Bożą miłość i Jego obietnice. W Jej „tak” widzimy odwagę i zaufanie, które przemieniają historię świata. Każdy z nas, idąc śladem Maryi, może przyjąć Boże wezwanie z ufnością, wierząc, że Bóg działa w naszym życiu. Nadzieja Maryi jest przykładem dla nas wszystkich – świadectwem, że zaufanie Bogu prowadzi do największych cudów.
Zastanów się!
- Jakie sytuacje w moim życiu wymagają ode mnie takiego „fiat” jak Maryi – pełnego zaufania i nadziei w Boże plany, nawet gdy ich w pełni nie rozumiem?
- Czy moja nadzieja na spełnienie Bożych obietnic jest żywa i wyrażona w codziennych wyborach, czy raczej słabnie w obliczu trudności i niepewności? Jak mogę ją umocnić?
- Jak słowa anioła „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” mogą wpłynąć na moją wiarę i nadzieję w sytuacjach, które wydają się po ludzku trudne lub bez wyjścia?
Boże, który w Maryi wypełniłeś swoje obietnice, naucz mnie ufać Twoim planom, nawet gdy ich nie rozumiem. Daj mi odwagę, bym jak Ona potrafił powiedzieć „tak” Twojej woli i wierzył, że dla Ciebie nie ma nic niemożliwego. Umocnij moją nadzieję w chwilach trudności i prowadź mnie drogą wiary, która przynosi pokój i radość. Niech moje życie będzie świadectwem Twojej miłości i znakiem nadziei dla innych. Amen.
W tym tygodniu spróbuj odpowiedzieć na jedną trudną sytuację w swoim życiu słowami pełnymi nadziei: „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Każdego dnia przez chwilę powierzaj tę sprawę Bogu w krótkiej modlitwie i podejmij jedną konkretną decyzję, która będzie wyrazem zaufania i otwarcia się na Jego działanie.
