Błogosławiona, która uwierzyła

2024-12-05

Łk 1,39-45

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 

Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Scena nawiedzenia Elżbiety przez Maryję ukazuje nam piękno relacji zbudowanej na wierze, nadziei i otwartości na działanie Boga. Maryja, nosząca pod sercem Zbawiciela, wyrusza w podróż do swojej krewnej, przynosząc nie tylko pomoc, ale także duchową radość i Bożą obecność. To wydarzenie przypomina, że każde nasze spotkanie może stać się przestrzenią łaski, jeśli pozwolimy, by Bóg działał przez nas.

Radość i nadzieja przynoszone przez Maryję

Gdy Maryja wchodzi do domu Elżbiety, dziecko w łonie Elżbiety porusza się z radości, a ona sama zostaje napełniona Duchem Świętym. Słowa Elżbiety: „Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” pokazują, że Maryja jest nosicielką nadziei, która wykracza poza ludzkie oczekiwania. Jej obecność przemienia i umacnia Elżbietę, wskazując, że wiara w Boże obietnice może stać się źródłem błogosławieństwa i pociechy dla innych.

Wiara jako fundament nadziei

Elżbieta wyraża zachwyt nad wiarą Maryi: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła”. To podkreślenie wiary Maryi przypomina, że nadzieja opiera się na zawierzeniu Bogu, nawet gdy Jego plany są dla nas tajemnicze. Obie kobiety, spotykając się w atmosferze radości i wdzięczności, pokazują, że wspólnota wiary umacnia nadzieję i pomaga trwać w zaufaniu do Boga.

Spotkanie Maryi i Elżbiety jest ikoną relacji, które przemieniają. Maryja przynosi Jezusa, a Elżbieta odpowiada uwielbieniem i błogosławieństwem. To wydarzenie przypomina, że każde spotkanie z drugim człowiekiem może być okazją do dzielenia się nadzieją i doświadczeniem Bożej obecności.

Zastanów się!

• Jakie osoby w moim życiu przynoszą mi radość i nadzieję przez swoją obecność? Czy dziękuję Bogu za ich dar?
• Czy potrafię w moich spotkaniach z innymi świadomie otwierać się na działanie Boga, aby przynosić im pociechę i nadzieję?
• Jak mogę umacniać moją wiarę, aby tak jak Maryja ufać Bogu i pozwalać Mu działać przeze mnie?

Boże, dziękuję Ci za dar spotkań, które niosą radość, nadzieję i Twoją obecność. Naucz mnie, jak Maryja, przynosić innym świadectwo wiary i zawierzenia Tobie. Napełnij mnie Duchem Świętym, abym w każdej relacji potrafił być narzędziem Twojej łaski. Spraw, by moje życie było odbiciem Twojej miłości i nadziei dla tych, których spotykam. Amen.

W tym tygodniu odwiedź osobę, która potrzebuje wsparcia, obecności lub rozmowy. Przynieś jej odrobinę radości i nadziei, pamiętając, że tak jak Maryja w domu Elżbiety, możesz stać się dla niej znakiem Bożej miłości i pocieszenia.